چه خوانش و ثبت اطلاعات بیومتریک برای عبور از گیت امنیتی فرودگاه باشد و چه اپلیکیشن ایرلاینی که به شما در مورد تاخیر داشتن پروازتان به شما اطلاع رسانی کند یا وای فای مجانی و ایستگاه هایی خاص برای شارژ تلفن های همراه مسافران، هیچ شکی وجود ندارد که تکنولوژی در یک دهه گذشته کمک بسیاری به بهبود تجربه افراد در فرودگاه های سراسر جهان داشته است. اما این تغییرات مداوم در یک دهه آینده به کجا خواهد رسید. در ادامه می خواهیم شما را با شکل و شمایل فرودگاه ها در یک دهه پیش رو و تغییراتی که این هاب های مسافرتی خواهند داشت آشنا کنیم.
آینده نزدیک است
شری استین، رییس شرکت SITA که در عرصه فراهم آوردن امکانات تکنولوژیکی، فناوری اطلاعات و سرویس های ارتباطی برای صنعت حمل و نقل هوایی فعالیت می کند می گوید: «تکنولوژی نقشی بسیار بزرگ تر از آنچه که در گذشته داشته ایفا خواهد کرد و یک نیروی پیش برنده کلیدی در خلق تمامی وجهه های مسافرت بی عیب و نقص خواهد بود». کارشناسان عرصه هوانوردی نیز با این ادعای استین موافق بوده و با توجه به اینکه تعداد مسافران بین المللی تا سال ۲۰۴۰ تقریباً دو برابر خواهد شد، بر این باورند که نوآوری های تکنولوژیکی در اداره فرودگاه ها نقشی بسیار کلیدی خواهد داشت.
در سال ۲۰۱۸ بیش از ۸.۸ میلیارد سفر هوایی در عرصه حمل و نقل غیرنظامی رخ داده و انتظار می رود که این عدد در سال ۲۰۴۰ به ۱۹.۷ میلیون سفر هوایی برسد. بکارگیری تکنولوژی های جدید به کارکنان فرودگاه و ایرلاین ها، پرسنل امنیتی، مدیران بخش هوایی ملی و مشتریان خارجی کمک خواهد کرد که با ثبات و کارآمدی بهتری به وظایف خود عمل کنند.
بیومتریک
در حال حاضر، چند صد فرودگاه در سراسر جهان در حال تست کردن سازوکار شناسایی بیومتریک هستند، تکنولوژی که هویت مسافر را از طریق اثر انگشت یا ویژگی های چهره شناسایی کرده و بدین ترتیب فرآیندهای خسته کننده پیش از سفر مانند عبور از گیت های امنیتی و سوار شدنشان به هواپیما را تسریع خواهد بخشید. اما استفاده از این سیستم تشخیص هویت سرعت و گستردگی بیشتری یافته و هر روزه فرودگاه ها و ایرلاین های بیشتری برای اولین بار به استفاده از شیوه شناسایی بیومتریک روی می آورند.
برای مثال، فرودگاه چانگی سنگاپور اخیراً این تکنولوژی را در ترمینال چهارم خود به صورت آزمایشی به کار گرفته است که به سنگاپوری ها امکان می دهد در هنگام ورود، بدون نیاز به نشان دادن مدارک هویتی خود یا اسکن کردن انگشت شست خود از گیت اداره مهاجرت این کشور در فرودگاه عبور نمایند. به جای آن، آن ها می توانند از طریق عبور از یک درگاه اتوماتیک، هویت شان را از طریق اسکن کردن عنبیه یا کل چهره به مامورین بخش مهاجرت فرودگاه بشناسانند. مقامات مهاجرتی و امنیتی بخش فرودگاهی سنگاپور امیدوارند که تا سال ۲۰۲۲ این سیستم جایگزین سیستم دستی قبلی در تمامی فرودگاه های این کشور شود.
در بخش ایرلاین ها نیز بریتیش ایرویز، به تازگی برای تمامی پروازهای داخلی صورت گرفته از ترمینال شماره ۵ هیثرو به سیستم سوار شدن بیومتریک روی آورده است. برای پروازهای بین المللی نیز از گیت های خودکار استفاده شده که به مسافران امکان می دهد کارت های پرواز خود را برای رسیدن به مکان سوار شدن با استفاده از این گیت ها اسکن نمایند و این اولین گام به سمت استفاده از تکنولوژی بیومتریک در پروازهای بین المللی از فرودگاه های بریتانیا است.
در ایالات متحده نیز یکی از تمرکزهای اصلی ایرلاین های این کشور بر خدمات بیومتریک خواهد بود به طوری که در بخش پروازهای خروجی بین المللی برخی از فرودگاه ها، به صورت آزمایشی، از سیستم بیومتریک استفاده می شود و مقامات قصد دارند سیستم هایی مشابه را در دهه پیش رو در زمینه فرآیند چک کردن بلیط و مدارک هویتی، عبور از گیت های امنیتی و سفرهای داخلی به کار گیرند.
هوش مصنوعی
هوش مصنوعی نیز مقوله ای دیگر است که در کنار سیستم های بیومتریک در حال به کار گرفته شدن در فرودگاه ها و تغییرات گسترده نسبت به گذشته است. در شرایطی که فرودگاه ها روز به روز شلوغ تر می شوند، فرودگاه ها، ایرلاین ها و سازمان های امنیتی بیش از پیش بر هوش مصنوعی برای ثبات امنیت، کارآمدی و فعال بودن تکیه می کنند. برای مثال در نیویورکی سیتی و نیوجرسی سرمایه گذاری ویژه ای روی تجهیزات کنترلی اثاثیه مسافران هنگام ورود و خروج انجام گرفته که تمرکز اصلی این سازوکارها به طور روز افزون بر هوش مصنوعی است.
این سیستم های هوشمند توان آن را دارند که هر گونه اثاثیه مشکوک را شناسایی و به بخش امنیتی فرودگاه منتقل نمایند تا بیشتر مورد بررسی قرار گرفته و سپس آن ها را به هواپیما یا مسافران بازگردانند. بدین ترتیب، با استفاده از این سیستم شناسایی خودکار و هوشمند، فرآیند بررسی امنیتی اثاثیه در گیت های امنیتی فرودگاه تسریع خواهد یافت. بریتیش ایرویز نیز اوایل سال جاری شروع به استفاده از هوش مصنوعی برای آزمایش ربات های خودکار در گیت شماره ۵ فرودگاه هیثرو کرده است. این ربات ها می توانند به چندین زبان با مسافران تعامل برقرار کرده و توانایی پاسخگویی به هزاران سوال، به ویژه در زمینه سوالات مرتبط با اطلاعات دقیق و روزآمد پرواز، را خواهند داشت.
همچنین به لطف تکنولوژی مکان یابی جغرافیایی، این ربات ها قادرند که به سراسر نقاط فرودگاه سرک کشیده و مسافران را به مناطق خاصی از فرودگاه مانند میز اطلاع رسانی و کمک ویژه ببرند. بدین ترتیب کارکنان ایرلاین ها وقت بیشتری برای رسیدگی به مسائل حساس تر و جدی تر خواهند داشت. در کنار این ربات ها، در دهه پیش رو ایرلاین ها و فرودگاه ها از هوش مصنوعی برای بالا بردن توان عملیاتی خود نیز سود خواهند برد. برای مثال آسانسورها و بالابرهای فرودگاهی به سنسورهایی مجهز خواهند شد که در صورت از کار افتادن زنگ های هشداری را به صدا در خواهند آورد که تنها توسط مرکز خدمات فرودگاهی شنیده شده و برای دیگر حاضران در فرودگاه ایجاد مزاحمت نخواهد کرد.
علاوه بر این، برخی خطوط هوایی در حال استفاده از ماشین های متکی بر هوش مصنوعی هستند که میلیون ها داده عملیاتی، از موقعیت هواپیماها تا شرایط فرودگاه ها را تحلیل کرده و از این تحلیل ها برای تولید نتایجی استفاده خواهد کرد که اطلاعات لازم برای تصمیم گیری در هنگام مختل شدن پروازها را در اختیار کارکنان فرودگاهی خواهند گذاشت. این سیستم در صورت قطع شدن برق نیز به کارکنان فرودگاه امکان خواهد داد تا وظایف خود را انجام دهند.
اپلیکیشن های بهتر
اپلیکیشن های فرودگاهی و ایرلاینی ماهیت های تازه ای نیستند اما از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰، بسیاری پیچیده تر و کارآمدتر از قبل خواهند شد. این اپلیکیشن ها توسط مسافران و همچنین تمامی طرفین حاضر در فرآیند حمل و نقل، از پرسنل بخش امنیتی فرودگاه تا کارکنان ایرلاین ها، به کار گرفته خواهند شد. برای مثال، اپلیکیشن های فرودگاهی اطلاعات بیشتری در مورد آب و هوا، ترافیک هوایی، اطلاعات گیت ها، پارکینگ و زمان آنی انتظار در گیت های امنیتی را به اطلاع افراد رسانده و برخی نیز به سیستم اطلاع رسانی جغرافیایی مجهز خواهند بود که نقشه ها و اطلاعات مفیدی در اختیار مسافران قرار خواهند داد، از نزدیک ترین کافی شاپ تا گیت خروجی مربوط به پرواز آن ها.
عملیات های فرودگاهی و ایرلاینی
از زاویه دید عملیاتی، نوآوری های تکنولوژیکی متعددی در ۱۰ سال آینده در فرودگاه ها به کار گرفته خواهند شد. بسیاری از این نوآوری ها در پشت صحنه رخ خواهند داد، برای مثال، دوربین های امنیتی کنونی در ترمینال ها با مدل های با کیفیت و رزولوشن بسیار بالا جایگزین خواهند شد. برخی از فرودگاه های ایالات متحده تا سال ۲۰۲۲ و برخی دیگر تا سال ۲۰۲۵ با این دوربین های باکیفیت بالا و پیشرفته مجهز خواهند شد.
همچنین مقامات ایالات متحده قصد دارند که بیش از ۲۵ میلیون دلار در زمینه سیستم های بزرگنمایی زمین محور در فرودگاه های عمده کشور سرمایه گذاری کنند، سیستم هایی که هواپیما و خلبان را در شرایط نامساعد جوی برای نشستن در باند فرود راهنمایی کرده و تکنولوژی های پیشرفته ای در آن ها به کار گرفته شده که چندین مسیر برای نشستن را در اختیار هواپیماهای ورودی قرار خواهد داد و نه تنها یک مسیر. یک تکنولوژی دیگر که در حال شکل گیری است تکنولوژی واقعیت موازی نام دارد که در آن اطلاعاتی متفاوت روی صفحات نمایش فرودگاهی منتشر خواهد شد اما به شکلی که تاکنون سابقه نداشته است.
برای مثال، دو مسافر با نگاه به یک صفحه نمایش یکسان مربوط به اطلاعات پروازی، اطلاعات مورد نیاز خود را به زبان مورد نظر خودشان مشاهده خواهند کرد. در دیگر بخش های فرودگاهی نیز بسیاری از تجهیزات خدماتی از حالت دستی خارج شده و اتوماتیک خواهند شد؛ از جمله رمپ ها، جت بریج ها و سیستم های بارگیری و تخلیه اثاثیه و بارها. فرودگاه هیثرو از پیش رمپ های اتوماتیک را به کار گرفته و فرودگاه وینیپگ جیمز آرمسترانگ ریچاردسون در کانادا نیز از اولین سیستم برفروبی اتوماتیک رونمایی کرده است.
بدین ترتیب هر چه سیستم های مکانیکی اتوماتیک و هوشمند بیشتر باشند، نیروی کار انسانی کمتری در فرودگاه ها دیده خواهد شد که با افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها و بهبود خدمت رسانی همراه خواهد بود.
بدون نظر