کرونا احتمالا آخرین مصیبتی است که در سال پر فراز و نشیب ۹۸ گرفتار آن شدیم. مهمان ناخوانده ای که صدها میلیون نفر را در سراسر جهان به خود مشغول کرده و از نیوزیلند تا کانادا، دولت ها و به خصوص اقتصاد و سیستم بهداشتی و درمانی جهان را تحت تاثیر قرار داد. کرونا چه فریب بود چه واقعیت، چه بیماری معمولی و یا ساخته پرداخته ایکس و ایگرگ و چه هر چیز دیگر، درس های خیلی ساده به ما داد. درس هایی که باید آن را مرور کرده، فراموشش نکرده و مرتب به یاد آورد.
کرونا نشان داد که چگونه یک بیماری عادی می تواند در صورت عدم آگاهی و اطلاع ما از اصول بهداشتی و پیشگیری، تبدیل به یک نگرانی و تشویش بین المللی گسترده شود.
کرونا به ما نشان داد که چگونه فایل های صوتی مبتنی بر اطلاعات غلط و جعلی در فضای مجازی، می تواند ملتی را به وحشت اندازد. چگونه می‌توان با ذهن فریبکار عده ای بازی کرد و قیمت ماسک را سرسام آور کرد. کرونا به ما آموخت که می توان ۲۰۰ هزار ماسک با سود صفر از طریق استارت آپ ها فروخت و مسئولیت اجتماعی (CSR) را جدی گرفت.
کرونا می‌گوید باید ثروتمند و آگاه و باهوش باشید. در غیر این صورت، اگر این ویروس شما را از پای درنیاورد، ویروس جهش‌یافته‌ی بعدی این کار را خواهد کرد. پیام واضح کرونا به ملت ها این بود که باید با فساد، از ریشه مقابله کرد. باید جامعه را علمی اداره کرد. باید قوی بود.
از هر چیزی می توانیم درس هایی بیاموزیم و آن را در مدیریت دانش خود، مستندسازی کرده و به عنوان بخشی از دانش خود در مقابله با اتفاقات آینده به کار ببریم. کرونا هم از این قاعده مستثنی نیست.
هشتگ «ما کرونا را شکست می دهیم»، باید الگویی برای عزم ملی برای شکست دادن غول هایی دیگر در اقتصاد و فرهنگ ایران باشد.
هشتگ هایی مثل: ما فساد را شکست می دهیم، ما بیسوادی را ریشه کن می کنیم، ما دروغ نمی‌گوییم، ما آرام رانندگی می‌کنیم، احترام به بانوان، افتخار ماست، ما عاشق طبیعتیم و . . .بایستی در اقتصاد و فرهنگ ایران اپیدمی شود تا یادآوری آن به جامعه ایرانی، بستری مجازی برای تغییر سبک زندگی و ارتقای فرهنگ ناب ایرانی باشد.
درس هایی از کرونا
درس های خیلی ساده کرونایی از آموزش تا اقتصاد
درس های کرونا را می توان در موارد ۱۰ گانه زیر خلاصه کرد:
کرونا به ما یادآوری کرد که در کره خاکی، همه انسان ها به هم وابسته هستند و تحت تاثیر سبک زندگی یکدیگر قرار دارند. عدم توجه به محیط زیست و سلامت فردی و اجتماعی، می تواند یک شهر، یک کشور، یک قاره و یک جهان را اسیر بیماری های مختلف کند.
کرونا به ما آموخت که باید برای سلامتی، بیش از درمان هزینه کرد. باید قبل از این که اسیر بیماری شد، پیشگیری کرد.
کرونا به ما آموخت که رژیم ارجاع در نظام پزشکی کشور باید ترقی کند.
کرونا به ما آموخت که اطلاع رسانی داوطلبانه تخصصی پزشکی (سامانه ۴۰۳۰ وزارت بهداشت)، باید گسترش یافته و آگاهی عمومی در مورد همه مسائل مهم مربوط به سلامت، باید ارتقا یابد. فرصتی است که با «تابوهای» مختلف در جامعه، با افزایش اگاهی عمومی، مبارزه کنیم.
کرونا به ما یاد داد که همراهی ملی در مورد موضوعی که به سلامت ملی ارتباط دارد، فوق العاده مهم است. خودداری از تردد های ضروری در سطح شهر و رعایت بهداشت فردی در کوی و برزن که در اسفند ۹۸ در ۳۱ استان کشور شاهد بودیم، باید به ماه ها وسال های آینده نیز تسری یابد.
کرونا به ما آموخت که قدر متخصصان «علوم آزمایشگاهی» را بدانیم. کارکنان علوم آزمایشگاهی روزانه با ۷۰ ماده کشنده در ارتباط هستند. آنها در خط مقدم مبارزه با کرونا بودند اما چون همواره و همیشه، دیده نمی شوند، کم تر از آن ها سخنی به میان آمد. چون ما فقط نظاره گر تلاش های کادر پرستاری و پزشکان تلاشگر هستیم. پس قدر کارشناسان علوم آزمایشگاهی را باید دانست و برای رفاه و سلامتی و توسعه فعالیت های آن ها، باید بیش تر تلاش کرد.
کرونا ویروس سبب شد تا اهمیت آموزش آنلاین در سیستم آموزشی مدارس و دانشگاه های کشور، مورد واکاوی قرار بگیرد. بسیاری از شرکت ها و موسسات به خصوص استارت آپ های ایرانی، از شمار قابل توجهی از کارمندان خود خواستند تا مسئولیت های روزانه خود را به جای اداره، در خانه انجام دهند. کرونا، صدها هزار ایرانی شاغل در شرکت ها و موسسات را در نیمه اول اسفند، خانه نشین کرد تا فعالیت آن ها همچنان از طریق خانه در اختیار میلیون ها مشتری قرار بگیرد.
کرونا به ما یاد داد که باید با واقعیتی به نام دورکاری، آشنا شد و آشتی کرد. می شود هزینه های سربار دفتر مرکزی را با دورکاری کارمندان، کاهش داد. می توان ترافیک شهری، آلودگی محیط زیست و ترددهای غیر ضروری خانه –اداره را با دورکار کردن کسر قابل توجهی از کارمندان، کاهش داد. کارمندی که می تواند دورکار باشد، باید برای همیشه دورکار بماند. نقش آفرینی فعالیت های دورکاری و مبتنی بر فناوری اطلاعات، احتمالا پس از «حماسه کرونا» در ماه ها و سال های آینده، بیش از پیش در اقتصاد سنتی ایران و جهان، نمایان خواهد شد.
کرونا به ما یادآوری کرد که در ارتباط با اشیاء، افراد و حیوانات در بیرون خانه، رعایت اصول مسائل بهداشتی، تا چه اندازه به جان و سلامتی ما و دیگران، کمک می کند و این فرهنگ را باید همیشه در نظر داشت.
کرونا به ما یادآوری می کند که همچنان صنعت سلامت و سرمایه گذاری روی این عرصه به خصوص صنعت دارو و مواد شوینده، به عنوان دو صنعت راهبردی در اقتصاد قرن بیست و یکم، اهمیت فراوانی دارد. ملت و دولت باید این صنایع را در بورس، جدی بگیرد.
سازمان پدافند غیرعامل کشور، باید به مستندسازی اتفاقاتی که در اثر کرونا بر اقتصاد و سیاست و امنیت ملی ایران وارد شد پرداخته و با ارتقاء پروتکل های خود، آسیب پذیری کشور را در برابر «کروناهای آینده»، کاهش دهد. تهدیدات سایبری و بیولوژیک، می‌تواند تاثیری مرگبار تر از حملات نظامی محدود یا گسترده داشته باشد که باید مختصات آن را در قرن ۲۱ واکاوی کرد.
ملت ایران در آستانه تمرینی مدنی است، اگر خوب از این مرحله بگذرد گام بزرگی به سوی قوام یافتگی جامعه مدنی برداشته است. هماهنگی ناخواسته ای که اتکایش به حاکمیت ها را کم می کند، پدیده ای به نام خودساماندهی اجتماعی است، که اروپای شرقی به کمک آن توانست دوران گذار را کم هزینه تر طی کنند.
بدون نظر