گاومیش کوهان دار آمریکایی ( American bison) یک پستاندار سم دار است که در دشت های ایالات متحده و کانادا زندگی می کند. اگر چه این نوع گاومیش گاهی بوفالو نامیده می شود اما گاومیش کوهان دار آمریکایی با بوفالو آبی یا بوفالو آفریقایی ارتباطی ندارد، بوفالوهایی که تنها بوفالوهای واقعی در جهان هستند. گاومیش کوهان دار آمریکایی رابطه نژادی بسیار نزدیک تری با گاوها و بزها دارد. گاومیش نر کمی بزرگ تر از نوع ماده است اما هر دو جنس دارای سری بزرگ با شاخ های کوچک خمیده و یال بهم ریخته نامتقارن هستند.
اکنون حدود ۵۰۰,۰۰۰ گاومیش کوهان دار آمریکایی در سراسر جهان وجود دارد. باراک اوباما، رییس جمهور سابق با امضای قانونی، این جانور شگفت انگیز را به عنوان پستاندار نماد ایالات متحده تعیین کرد. طول عمر گاومیش کوهان دار بین ۱۵ تا ۲۵ سال بوده و بزرگ ترین پستاندار آمریکای شمالی به شمار می آید که ارتفاع بدن آن به حدود ۱۸۰ سانتیمتر و طول آن به دو برابر این مقدار می رسد. وزن گاومیش ماده حدود ۴۵۰ کیلوگرم و وزن نوع نر آن بیش از دو برابر این مقدار و نزدیک به یک تن است. سرعت گاومیش به بیش از ۴۰ مایل در ساعت رسیده و دوره بارداری آن ۹ ماه است که با به دنیا آمدن تنها یک گوساله به پایان می رسد. گاومیش کوهان دار از صدای گلوله نمی ترسد و همین موضوع باعث شد که مهاجران اروپایی بتوانند راحت تر آن ها را برای غذا و خوشگذرانی شکار کنند.
تعداد این جانوران در آن دوران میلیون ها رأس بود که در نتیجه شکار بی رویه ساکنان تازه، تا مرض انقراض پیش رفت به طوری که در سال ۱۸۹۰ تنها چند صد رأس از آن ها باقی مانده بود. پارک ملی یلواستون تنها مکان در قاره آمریکاست که گاومیش کوهان دار آمریکایی از دوران پیش از تاریخ همواره در آن ساکن بوده است. آن ها تمام وقت خود را در دشت های پر از علف گذرانده و برآمدگی استخوانی بزرپ روی ستون فقراتشان به عنوان تکیه گاهی برای سر بزرگ و سنگین شان عمل می کند. تئودور روزولت، رییس جمهور سابق ایالات متحده، که خود قبلاً شکارچی گاومیش کوهان دار بود با تشکیل جامعه گاومیش کوهان دار آمریکایی در سال ۱۹۰۵ نقش مهمی در نجات این موجود زیبا از انقراض داشت.
امروزه در تمامی ایالات ۵۰ گانه این کشور گاومیش کوهان دار زندگی می کند. نکته جالب این که گاومیش کوهان دار آمریکایی نزدیک بین بوده و در کل قوه بینایی بسیار ضعیفی دارد. با این وجود حس بویایی و شنوایی این حیوان بسیار قوی بوده و از این توانایی خود برای ارتباط با دیگر گاومیش ها یا شناسایی خطر استفاده می کنند.
رژیم غذایی
گاومیش های کوهان دار گیاهخوار بوده و در تمام طول سال از علف هایی که در دشت ها می روید تغذیه می کنند. آن ها معمولاً در طول روز استراحت کرده و تنها صبح و عصر به چریدن مشغول می شوند. آن ها همچنین باید هر روز آب پیدا کنند.
شکارچیان
اگر چه گاومیش کوهان دار آمریکایی به خاطر جثه غول پیکرش شکارچیان معدودی دارد اما گرگ ها، شیرهای کوهی و خرس ها معمولاً به گوساله ها یا گاومیش های پیر حمله می کنند. در برخی از نقاط، مردم به طور قانونی به شکار گاومیش ها پرداخته یا آن ها را به خاطر گوشت یا پوستشان پرورش می دهند. با این وجود گله هایی از گاومیش ها نیز هستند که در پارک های ملی و مناطق حفاظت شده در ایمنی کامل قرار دارند.
تولید مثل
در طول فصل جفت گیری (ژوئن تا سپتامبر)، گاومیش های کوهان دار آمریکایی نر از سرهای بزرگ خود برای مبارزه با یکدیگر استفاده می کنند تا توجه گاومیش های ماده را به خود جلب نمایند. در آوریل یا می سال بعد، گاومیش های ماده یک گوساله به دنیا خواهند آورد. گوساله تازه به دنیا آمده دارای رنگ قرمز یا قهوه ای روشن بوده و کوهان متمایز کننده گاومیش های بالغ را هنوز ندارد. بعد از چند ماه رنگ بدن آن ها تغییر کرده و کوهانشان نیز شروع به رشد می کند. گوساله ها تا حدود ۸ ماه شیر مادرشان را می خورند و در حدود یک سالگی کاملاً مستقل می شوند. بین ۶ تا ۱۰ سالگی بهترین زمان برای فرزند آوری گاومیش های ماده است. گاومیش های نر هیچ مشارکتی در بزرگ کردن گوساله ها ندارند.
موقعیت حفاظت شده
گاومیش کوهان دار آمریکایی روزگاری نماد دشت های وسیع این کشور به شمار می آمد. گله های بزرگ این جانور گیاهخوار از کانادا تا مکزیک وجود داشته و غذا، لباس و ابزارهای مردم بومی منطقه را تامین می کردند. از جمعیتی میلیونی، با ورود مهاجران آمریکایی، جمعیت گاومیش کوهان دار به شدت کاهش یافته و به مرز انقراض رسید. اما برنامه های محافظتی باعث افزایش جمعیت این گاومیش ها شده و نام آن از گونه های در حال انقراض خارج شده است.
آخه تولیده مثل گاومیش کوهان داره آمریکایی به چه درد ما میخوره