باستان شناسان شهر باستانی پمپی در کشفی بزرگ پی برده اند گلادیاتورهای رومی که تا سر حد مرگ به مبارزه ادامه می دادند چطور می توانستند چنان جراحات شدیدی را تا مدتی طولانی تاب آورند؛ همه ی این ها به لطف «سوپر غذا»یی بوده که آن ها در رژیم غذایی خود داشتند.
این کشف در یک برنامه ی مستند به نام «راز های گنجینه های بزرگ پمپی» (Secrets of Pompeii’s Greatest Treasures) مطرح شد. در این مستند باستان شناسی به نام بتانی هیوز به شهر باستانی پمپی می رود که به دنبال فوران آتشفشان وزوو در سال ۷۹ پس از میلاد مسیح، زیر خاکسترهای آتشفشانی مدفون شد. نزدیک به ۲ هزار سال بعد از نابودی این شهر، هیوز با قدم زدن در خیابان های پمپی نگاهی اجمالی به گذشته می اندازد، در نقاطی از شهر گشت می زند که ورود به آن ها معمولاً ممنوع است و با کارشناسانی صحبت می کند که بقایای اجساد کسانی را تجزیه و تحلیل می کنند که سعی کردند از این بلا بگریزند. یکی از گنجینه هایی که طی سالیان در این شهر باستانی کشف شد، کهن ترین آمفی تئاتر رومی به جای مانده است که محل مبارزات خونین گلادیاتورهایی بوده که تا پای جان شان می جنگیدند، اما کارشناسان در جریان حفاری های خود بقایای استخوان های این مبارزان باستانی را هم پیدا کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند.
هیوز در این مستند می گوید: «امپراتورها و ژنرال ها را فراموش کنید. این گلادیاتورها بودند که نام آن ها در هر جایی مطرح بود، آن ها سلبریتی های عصر رومی ها بودند.»
«در واقع، آن ها تقریباً هیچوقت در میدان نبرد جان خود را از دست نمی دادند، به همین دلیل بسیار محبوب بودند و ارزش مادی زیادی داشتند و هر کاری که ممکن بود انجام می شد تا آن ها از نظر فیزیکی قوی بمانند.»
«دیوارهای اینجا درست مثل ستاره ها و فوتبالیست های امروزی از پوسترهای گلادیاتورها پر می شد. نقاشی های دیواری رومی یافت شده در پمپی نشان می دهد که آن ها چقدر محبوب بودند.»
«به گلادیاتورها آموزش می دادند تا ماهرانه بجنگند و خون زیادی بریزند، اما در واقعیت ما فقط از شش گلادیاتوری که اینجا در پمپی مردند چیزهایی برایمان باقی مانده – گرچه از من بپرسید همین شش تا هم خیلی زیاد است.»
«بنابراین میزان امید به زندگی آن ها به آن کمی که از چنین ورزش خونینی انتظار می رود نبود.»
هیوز در ادامه توضیح می دهد که تجزیه و تحلیلی که اخیراً بر روی بقایای استخوانی گلادیاتورها صورت گرفته به محققان این امکان را داده تا تصوری از رژیم غذایی گلادیاتورهای رومی پیدا کنند.
او می گوید: «پژوهش اخیری که در آن استخوان های گلادیاتورها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و به مطالعه ی آشپزی دوران باستان پرداخته، نشان داده که داشتن یک رژیم غذایی سالم تا چه حد در زنده ماندن آن ها نقش داشته.»
«من به دیدن یک آشپز محلی می روم تا چیزهای بیشتری بفهمم. او دستور پخت یک سوپ را بلد است که گلایاتورها از آن می خوردند.»
آشپز در ماهیتابه روغن زیتون، کرفس، پیاز و هویج ریخت و بعد عدس و لوبیا را اضافه کرد و آنقدر گذاشت تا بپزند که یک سوپ غلیظ از آن به دست آمد.
هیوز توضیح می دهد که چرا گلادیاتورها طرفدار رژیم های غذایی گیاهی کربوهیدرات بالا، به جای رژیم های غذایی پروتئین محور بودند که این روزها در بین بسیاری از مبارزان رایج است.
هیوز می گوید: «فرصت تجربه ی هنر آشپزی باستانی رومی برایم فراهم شده و واقعاً جالب است چون وقتی صحبت از گلادیاتورها می شود، آن ها را اغلب گوشتخوار، مثل پسرهای باشگاه رفته تصور می کنیم.»
«اما از قرار معلوم اصلاً اینگونه است، این غذا کاملاً گیاهی است و این واقعاً فوق العاده است که به گلادیاتورها از همین سوپ می دادند.»
«این سوپ در واقع چاق کننده است چون در این حالت همه ی کالری هایتان را از کربوهیدرات ها دریافت می کنید، اما بی دلیل نبود که آن ها این کار را می کردند.»
«آن ها می خواستند یک لایه چربی داشته باشند تا وقتی شمشیر یا خنجر بدن شان را می برید، با آنکه خون زیادی از آن ها می رفت اما یک لایه چربی داشته باشند که کمک کند عضلات و اندام های داخلی شان محفوظ بماند.»
«بنابراین احتمال جان به در بردن از مبارزه و شرکت در مبارزه ی بعدی در یک روز دیگر، بیشتر می شد.»
«این سوپ مخصوص برای گلادیاتورها مثل یک سوپر غذا بود و آن ها به آن نیاز داشتند. طولانی ترین مبارزه ای که در اینجا برگزار می شد تا پنج روز ادامه پیدا می کرد.»
بدون نظر