کلبه متروکه عجیبی در یک مزرعه کشف شده که انگار از زمان جا مانده است. عکس‌هایی که از این کلبه منتشر شده زندگی روستایی بیش از ۱۰۰ پیش را به تصویر می‌کشد. این کلبه که در استان تایرون ایرلند شمالی قرار دارد از بیرون دارای ظاهری بسیار معمولی است اما همینکه پا به داخل کلبه بگذارید روزنامه‌هایی به تاریخ سال ۱۹۱۱ می‌بینید و ساعتی که از حرکت بازایستاده، و همچنین پیپ نیمه‌سوخته و کفش‌های صاحب‌خانه که کنار تخت خوابش جفت شده.
ربکا که از این کلبه عکاسی کرده پس از فوت صاحب‌خانه دعوت شد تا از این کلبه متروکه بازدید کند و همانجا بود که با دیدن چنان خانه‌ای که انگار از گذر زمان جا مانده انگشت به دهان ماند. مردی که آخرین بازمانده از خانواده‌اش بود و دو برادر دیگرش نیز فوت کرده بودند تا سال ۲۰۱۵ در این کلبه می‌زیست و تمام وسایل خانوادگی‌شان را نیز در همانجا نگه می‌داشت، از جمله کنسروهایی که تاریخش به اوایل قرن بیستم می‌رسید و در قفسه‌ی آشپزخانه دست‌نخورده باقی مانده بودند.
مردی که فقط یک نام «دسی» از او شناسایی شده آخرین فردی بوده که در این کلبه متروکه زیسته و میان اشیای عتیقه‌ی این کلبه زندگی به دور از اجتماعی را تجربه می‌کرده، اما سال ۲۰۱۵ به خانه‌ی دیگری نقل مکان می‌کند و دو سال پس از آن نیز فوت می‌کند. ربکا که صاحب وبسایت (Abandoned NI) است فرصتی داشت تا پیش از تخریب این کلبه و جایگزینی‌اش با ساختمانی جدید عکس‌هایی از این کلبه بگیرد و آنها را در وبسایتش منتشر کرد.
او می‌گوید هنگامی که با چنان صحنه‌ای مواجه شد درجا خشکش زد. کتاب‌هایی بسیار قدیمی، مجله و کاغذهای کهنه و عکس‌ها همگی دست نخورده باقی مانده بودند. ساعت کلبه متروکه روی ۱۲:۱۵ دقیقه ساکن مانده بود و عینکی هم با دسته‌های باز دید و البته یک جعبه‌ی خوراکی اوکس‌او با درِ باز هم آنجا بود که درونش دو ساعت جیبی گذاشته بودند.
او چندصد نامه‌‌ی دست‌نوشته درون کشوها پیدا کرد و سه کتری روی اجاق می‌دید که کنارشان فنجانی بود، انگار درست پیش از آنکه خانه را ترک کنند آنها را آنجا گذاشته بودند. کتاب‌ها و روزنامه‌های بسیار قدیمی از جمله مید-آلستِر مِیل (یکی از روزنامه‌های قدیمی شهر تایرون) به تاریخ ۱۹۱۷ در اتاق نشیمن بود که بیش از ۵۰ سال هیچ کسی حتی لای کاغذهایش را هم باز نکرده بود. در این کلبه متروکه روزنامه‌ی دیگری هم وجود داشت که گزارشی از فاجعه‌ی غرق‌شدن کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲ در آن چاپ شده بود. طبقه‌ی بالای این کلبه لباس‌های خواب پوسیده‌ای داشت و یک لگن بیمار کنار تخت روی زمین گذاشته بودند و یک کلاه کپ هم از چارچوب تخت آویزان بود.
ربکا می‌گوید ابتدا تصور نمی‌کرد داخل کلبه چندان جذاب و گیرا باشد اما حالا قصد دارد نمایشگاهی با موضوع دیزی و خانواده‌اش برگزار کند. او می‌گوید: «باید اعترام کنم وقتی بیرون کلبه‌رو دیدم شک داشتم که ارزش‌شو داشته باشه. اما همینکه در کلبه‌رو باز کردم هوش از سرم پرید. وارد کلبه‌ای شدم که فکر می‌کردم جای محقری باشه اما بعد دیدم یه موزه‌ی کوچیک و جمع‌وجوره.»
این کلبه نخستین بار در سال ۱۸۵۸ ساخته شده و ربکا نیز با تحقیقاتش به دنبال یافتن این خانواده بود تا بتواند تکه‌های پازل راز عکس‌هایشان را کنار هم بگذارد. او می‌گوید پس از آنکه با افرادی صحبت کرد تا در مورد دیزی اطلاعات بیشتری به دست آورد «فهمیدم سوای همه‌ی این‌ها دیزی آشپز قهاری بوده و خیلی از دوستاش هنوز از نون سودای اون تعریف می‌کردن که روی اجاق می‌پخت. دیزی کشاورز مهربونی بود و شیر گاوهارو می‌دوشید و شیر و کره درست می‌کرد. آشنایانش می‌گفتن اگه می‌رفتی خونه‌ش و شام‌و اونجا می‌خوردی بعد از اینکه غذات تموم می‌شد باز هم برات غذا می‌آورد. هیچ کسی‌و با شکم گرسنه از خونه‌ش بدرقه نمی‌کرد.»
یکی از رازهایی که ربکا توانست با تحقیقاتش از آن پرده بردارد این مربوط به وسایل شخصی ادوین مک‌کویین می‌شد، فردی که با مادر دیزی ازدواج کرده بود. او پلیس بوده و سال ۱۸۹۴ با مادر دیزی ازدواج کرده و در یکی از اتاق‌خواب‌ها قاب عکسی هم او را با لباس نظامی وجود داشت.
بدون نظر