اگر چه بسیاری از کشورهای جهان دوره هایی ثابت و محدود برای ماندن رهبران در رأس قدرت دارند اما در برخی کشورهای دیگر رهبرانی هستند که چند دهه حکومت می کنند. به طور معمول در کشورهای غیرپادشاهی، رییس جمهور یا نخست وزیر می تواند دو دوره (عموماً ۴ ساله یا نهایتاً ۶ ساله) متوالی در رأس قدرت باقی بماند که بین ۸ تا نهایتاً ۱۲ سال است. در برخی کشورهای دیگر نیز این عدد نهایتاً به سه دوره محدود شده است.
همانطور که گفته شد موضوع محدودیت زمامداری تنها منحصر به کشورهای غیرپادشاهی بوده و در کشورهای پادشاهی یا غیردموکراتیک این دوره محدودیت قانونی ندارد، نمونه آن کشور کره شمالی است که تنها مرگ رهبر می تواند به زمامداری او پایان داده و از زمان تاسیس این کشور تاکنون (حدود ۷۰ سال)، سه نفر از خاندان کیم بر این کشور حکومت کرده اند و انتظار می رود رهبر جوان کنونی نیز تا دهه ها در قدرت باقی بماند. این هفته اما یک همه پرسی در روسیه انجام شد که به ولادیمیر پوتین امکان می داد تا ۱۶ سال دیگر نیز در قدرت باقی بماند و بدین ترتیب حضور او در مقام رییس جمهور روسیه به ۳۲ سال برسد.
در کشورهایی دیگر مانند اوگاندا و کامرون نیز روسای جمهور از دهه ۸۰ بر این کشور حکومت کرده و نزدیک به دهه است که همچنان در این مقام باقی مانده اند. طولانی ترین دوره زمامداری در یک کشور مربوط به فیدل کاسترو رهبر سابق کوباست که ۴۹ سال در این مقام باقی ماند. در ادامه می خواهیم شما را با طولانی ترین دوران زمامداری در روزگار مدرن آشنا کنیم.
۱-ولادیمیر پوتین
ولادیمیر پوتین از سال ۲۰۱۲ رییس جمهور روسیه بوده و دوره کنونی او در سال ۲۰۲۴ به پایان می رسد. او قبلاً نیز بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ دو دوره ریاست جمهوری کشور را بر عهده داشت. این هفته، در همه پرسی که برای تغییرات در قانون اساسی برگزار شده بود به پیروزی رسید و این پیروزی به او امکان می دهد که تا سال ۲۰۳۶ میلادی در قدرت باقی بماند. نتایج این همه پرسی نشان می دهد که نزدیک به ۸۰ درصد از رأی دهندگان موافقت خود را با تغییرات پیشنهاد شده در قانون اساسی کشور اعلام کرده اند. بدین ترتیب زمامداری ولادیمیر پوتین در روسیه می تواند تا سال ۲۰۳۶ ادامه داشته باشد که در صورت تحقق این موضوع، پوتین می تواند تا ۸۴ سالگی رییس جمهور روسیه باقی بماند.
۲- نورسلطان نظربایف
نورسلطان نظربایف از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ رییس جمهور قزاقستان بوده است. او اولین رییس جمهور قزاقستان بوده و در سال ۱۹۹۱، این کشور تحت رهبری او استقلالش از اتحاد جماهیر شوروی را اعلام کرد. وی بعد از تغییرات در قانون اساسی توانست بدون محدودیت دوره ای برای ریاست جمهوری کاندید شده و بعد از نزدیک به سه دهه حضور در رأس قدرت، سال گذشته از مقام ریاست جمهوری کناره گیری کرد اما همچنان نقش اصلی را در اداره کشور داشته و با داشتن جایگاهی فراحکومتی به عنوان یک رهبر همچنان قدرتمندترین فرد در قزاقستان به شمار می آید.
۳- پل کاگامه
پل کاگامه از سال ۲۰۰۰ رییس جمهور رواندا بوده است. او برنده اولین انتخابات ریاست جمهوری چند حزبی کشورش در سال ۲۰۰۳ بود، هر چند گفته می شود که وی از تاکتیک دستگیری طرفداران مخالفانش و وادار کردن رقبا به کناره گیری استفاده می کند. به ادعای رسانه ها و سازمان های حقوق بشری، کاگامه با خشونت تمام نیروهای اپوزیسیون را سرکوب کرده و برخی از منتقدانش را نیز به قتل رسانده است.
۴- دانیل اورتگا
دانیل اورتگا از سال ۲۰۰۷ رییس جمهور نیکاراگوئه بوده است. وی یک دوره نیز در سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ ریاست جمهوری کشورش را در اختیار داشته است. اورتگا رهبر حزب ساندینیستا بود که دولت نیکاراگوئه را در سال ۱۹۷۹ ساقط کرد و در ادامه توانست در سال ۱۹۸۵ به ریاست جمهوری برسد. در حالی که بسیاری از منتقدان داخلی و خارجی حزب ساندینیستا را غیردموکراتیک می دانند، اورتگا و طرفدارانش این ادعا را رد می کنند. بعد از پایان دوره اول ریاست جمهوری، اورتگا در سه انتخابات پیاپی شکست خود اما در سال ۲۰۰۷ بار دیگر به ریاست جمهوری نیکاراگوئه انتخاب شده و اکنون نیز در این مقام قرار دارد.
۵- اسماعیل عمر گوله
اسماعیل عمر گوله از سال ۱۹۹۹ رییس جمهور جیبوتی بوده است. او در سال ۲۰۱۶ برای چهارمین بار پیاپی به عنوان رییس جمهور برگزیده شد هر چند بسیاری او را به سرکوب سیاسیون مخالف متهم کرده و خشونت پلیس و طرفداری رسانه های داخلی از او را دلیل برنده شدنش در رقابت های انتخاباتی می دانند.
۶- توئیلا سایلله مالیه لگویی
توئیلا سایلله مالیه لگویی از سال ۱۹۹۸ تاکنون نخست وزیر ساموآ بوده است. وی که رهبری حزب حمایت از حقوق بشر کشورش را بر عهده دارد در سال های ۲۰۰۱، ۲۰۰۶، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۶ برنده رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ساموآ اعلام شده است.
۷- الکساندر لوکاشنکو
لوکاشنکو از سال ۱۹۹۴ رییس جمهور بلاروس بوده است. او حامی مشارکت و همکاری با دولت روسیه بوده و با بوریس یلتسین، رییس جمهور سابق روسیه ارتباط نزدیکی داشت. بلاروس اکنون وابستگی زیادی به روسیه داشته و به دلیل ساختار بسته حکومتی و ارتباط اندک با خارج از کشور، برای تامین نیازهایش به روسیه نیاز دارد. لوکاشنکو در سال ۱۹۹۶ تغییراتی را در قانون اساسی کشور ایجاد کرد که قدرت او به عنوان رییس جمهور را افزایش می داد، از جمله دوره های طولانی تر ریاست جمهوری و حق تداوم رهبری در کشور. از الکساندر لوکاشنکو با لقب آخرین دیکتاتور اروپا یاد می شود.
۸- امامعلی رحمان
امامعلی رحمان از سال ۱۹۹۴ رییس جمهور تاجیکستان بوده است. او در سال ۱۹۹۷ برای دومین بار به عنوان رییس جمهور انتخاب شده و در رفراندومی که در سال ۲۰۰۳ برگزار شد این امکان را یافت که دو دوره دیگر نیز در این مقام باقی بماند. دولت او به سرکوب کردن مخالفان سیاسی متهم است.
۹- ایسایاس آفورکی
ایسایاس آفورکی از سال ۱۹۹۳ رییس جمهور اریتره بوده است. او توسط مجلس ملی به عنوان رییس جمهور و رییس انتخاب شده که قدرت اول در قوه مجریه و مقننه را به طور کامل در اختیار او قرار می دهد. آفورکی هم رهبری تنها حزب اریتره را در اختیار دارد و هم فرمانده ارتش این کشور است. تحت رهبری او، مخالفان سیاسی در اریتره بدون تشکیل دادگاه به زندان افتاده اند.
۱۰- ادریس دیبی
ادریس دیبی از سال ۱۹۹۰ رییس جمهور چاد است. در سال ۱۹۹۶، دیبی در اولین انتخابات چند حزبی تاریخ کشورش بار دیگر به عنوان رییس جمهور انتخاب شد. با این وجود انتخاب مجدد دیبی در سال ۲۰۰۱ به این مقام با اتهاماتی در زمینه تقلبی و دستکاری همراه بود.
۱۱- یووری موسه‌ونی
یووری موسه‌ونی از سال ۱۹۸۶ ریاست جمهوری اوگاندا را بر عهده دارد و انتظار می رود که در سال ۲۰۲۱ نیز برای ششمین بار به عنوان ریاست جمهوری این کشور آفریقایی دست یابد. موسه‌ونی بعد از ساقط کردن دولت نظامی ژنرال تیتو اوکلو به قدرت رسید. اوکلو تنها ۶ ماه در اوگاندا حکومت کرد. از سال ۱۹۸۶ تاکنون موسه‌ونی برنده قاطع انتخابات ریاست جمهوری در کشور بوده است. کشور اوگاندا یکی از فاسدترین کشورهای جهان به شمار می آید.
۱۲- هون سن
هون سن از سال ۱۹۸۵ نخست وزیر کامبوج بوده و پنجمین دوره نخست وزیری خود را در سال ۲۰۱۸ آغاز کرده است. بر اساس گزارش ها، وی در سال ۱۹۹۳ بازنده رقابت برای نخست وزیری شد اما نتایج انتخابات را نپذیرفته و بر ماندن در مقام خود برای دومین دوره اصرار کرد. در سال ۱۹۹۷ و بعد از یک کوتای خونین که به خروج اجباری شاهزاده نورودوم رانارید از کشور انجامید. کامبوج دارای سیستم پادشاهی است اما قدرت اجرایی را نخست وزیر در اختیار دارد.
۱۳- دنیس ساسو انگوسو
دنیس ساسو انگوسو از سال ۱۹۹۷ مقام ریاست جمهوری جمهوری کنگو را در اختیار داشته است. وی از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ نیز رییس جمهور این کشور بود. انگوسو در سال ۲۰۱۶ برای سومین دوره متوالی به عنوان رییس جمهور کنگو انتخاب شد، هر چند مخالفان این پیروزی را نتیجه تقلب و دستکاری در انتخابات می دانستند. پیروزی او بعد از آن بدست آمد که طی یک همه پرسی محدودیت دو دوره ای مقام ریاست جمهوری در کنگو برداشته شد و بدین ترتی انگوسو توانست برای سومین دوره متوالی در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده و به پیروزی برسد.
۱۴- پل بیا
پل بیا از سال ۱۹۸۲ رییس جمهور کامرون است. قبل از آن نیز بیا به مدت ۷ سال نخست وزیری کشور را در اختیار داشته است. با ۸۷ سال سن، بیا مسن ترین رهبر در آفریقا به شمار می آید. از بیا به خاطر سفرهای طولانی اش در خارج از کشور، به ویژه یک هتل در ژنو، سوییس، با نام رییس جمهور همیشه غایب یاد می شود.
۱۵- تئودور اوبیانگ انگوما امباسوگو
تئودور اوبیانگ انگوما امباسوگو از سال ۱۹۷۹ با کودتا در گینه استوایی به قدرت رسیده و اکنون بیش از ۴۰ سال است که ریاست جمهوری کشورش را در قبضه دارد. امباسوگو با کنار زدن عمویش، فرانسیسکو ماسیاس انگوما، به قدرت رسیده و سپس عمویش را محاکمه و اعدام کرد. او همواره با اختلاف فراوان در رقابت های انتخاباتی به پیروزی می رسد هر چند اسناد زیادی از سرکوب مخالفان و فساد گسترده در دولت او وجود دارد.
اونیکه شما منظورته توو ایران ، بیشتر نقش مشاور و توصیه و .. داره (پس اون حساب نمیشه تو این دسته)
کافیه ببینی این دوره دولت و کابینه چقد به حرفش ،ولو ظاهری ، گوش کردن و انجام دادن
خودمون چی؟
یکی رو از قلم انداختین?
اونیکه شما منظورته توو ایران ، بیشتر نقش مشاور و توصیه و .. داره (پس اون حساب نمیشه تو این دسته)
کافیه ببینی این دوره دولت و کابینه چقد به حرفش ،ولو ظاهری ، گوش کردن و انجام دادن
کاربر اسمال
اون چیزی که شما گفتین میشه یه چیزی مثل ملکه انگلستان..!!!