وقتی شیوع جهانی ویروس کرونا باعث لغو پروازهای بین المللی شد، کلئون پاپادیمیتریو، دانشجوی ۲۰ ساله ی یونانی در اسکاتلند مشغول تحصیل بود. کلئون هیچ راهی برای بازگشت به خانه پیدا نکرد، پس تصمیم گرفت ۳،۵۰۰ کیلومتر را از اسکاتلند تا خانه شان در آتن با دوچرخه طی کند.
او درباره ی سفر خود که ۴۸ روز به طول انجامید، می گوید: «حالا تازه کم کم دارم می فهمم که چه دستاورد بزرگی بوده. چیزهای زیادی درمورد خودم، محدودیت ها و نقاط قوت و ضعفم فهمیدم. واقعاً امیدوارم که این سفر الهام بخش دست کم یک نفر دیگر شود تا از حاشیه امن خود بیرون بیاید و چیز جدید و بزرگی را تجربه کند.»
کلئون که در دانشگاه آبردین اسکاتلند مشغول تحصیل است می گوید در اواخر ماه مارس بود که تصمیم گرفت با یک پرواز به کشورش یونان بازگردد. بیشتر دوستانش پیش از او اسکاتلند را ترک کرده بودند اما او بازگشتش را به تعویق انداخته بود چون می خواست مطمئن شود که هیچ کلاسی را از دست نخواهد داد. کلئون سه پرواز رزرو کرد اما همگی لغو شدند.
او می دانست که مجبور خواهد بود حداقل یک ماه دیگر را در اسکاتلند سر کند، اما بعد ایده ی شگفت انگیزی به ذهنش رسید.
کلئون شروع به تحقیق درباره ی چند و چون سفر با دوچرخه کرد. او در سال ۲۰۱۹ در یک مسابقه ی دوچرخه سواری شرکت کرده بود و امسال هم مختصر تمرینی برای چند هفته داشت، اما این تنها تجربه ی کلئون از دوچرخه سواری بود.
او می گوید این ایده برای او در ابتدا بیشتر در حد یک «خیالبافی» بود.
اما طولی نکشید که کلئون شروع به خرید تجهیزات مورد نیازش کرد. یک دوچرخه خرید، به دوستانش خبر داد و تصمیمش را با پدر و مادرش در میان گذاشت. آن ها هم قبول کردند اما کلئون می گوید بیشتر به خاطر آنکه فکر می کردند این برای پسرشان چیزی جز یک ایده نیست و دنبالش را نخواهد گرفت.
پدر کلئون اما یک شرط برای سفر او قائل شد، اینکه آن ها از یک اپلیکیشن استفاده کنند تا خانواده ی کلئون بتوانند دائماً او را ردیابی کنند و از موقعیت او باخبر باشند.
دهم ماه مه (۲۱ اردیبهشت ۹۹) کلئون بالاخره با مقداری کنسرو ماهی، کره بادام زمینی، نان، کیسه خواب ، چادر و تجهیزات دوچرخه اش، سفر خود را آغاز می کند.
کلئون روزانه بین ۵۶ تا ۱۲۰ کیلومتر رکاب می زد. او در مسیر سفرش ابتدا انگلیس و سپس هلند را پشت سر گذاشت، چندین روز در امتداد رود راین در آلمان رکاب زد، از اتریش گذشت، ساحل شرقی ایتالیا را طی کرد، با یک قایق خود را به بندر پاتراس یونان رساند و از آنجا بالاخره توانست به خانه شان در آتن برگردد.
کلئون در طول سفرش در دشت ها و جنگل ها چادر می زد. در پایان هر روز مدتی را صرف ثبت مسیر طی شده، بررسی مسیر روز بعد و برقراری ارتباط با خانواده و دوستانش می کرد. او می گوید بعد از چند هفته افراد دیگری هم در جریان سفر او قرار گرفتند و پیگیر حال او از خانواده و دوستانش بودند.
کلئون در مسیر عبورش از کشورهای مختلف گاهی به دوستان و آشنایانی برمی خورد که به او پیشنهاد می دادند شب را در خانه ی آن ها سپری کند.
او می گوید شخصیت نسبتاً درونگرایی دارد اما این سفر او را مجبور کرد از حاشیه امن خود خارج شود چون می دانست اگر بعضی کارها را نکند جایی برای ماندن نخواهد داشت.
کلئون روز ۲۷ ژوئن (۷ تیر ۹۹) بعد از گذشت نزدیک به ۵۰ روز از آغاز سفرش، بالاخره به خانه برگشت. در آنجا علاوه بر خانواده و تعداد زیادی از دوستانش، غریبه هایی که پیگیر سفر او بودند هم منتظرش بودند تا رسیدن او را جشن بگیرند.
کلئون که حالا در یونان به سر می برد، برای انجام یک شغل تابستانی به شهر دیگری رفته و می گوید که هنوز به رکاب زنی ۷ هفته ای خود فکر می کند.
او می گوید که فکر می کند رشد کرده و حالا اعتماد به نفس بیشتری در مورد خود و توانایی هایش دارد: «اگر به این سفر نرفته بودم و از من می پرسیدید که از پس چنین کاری برمی آیم یا نه، جوابم منفی بود و فکر می کردم که چطور ممکن است چنین کارهایی بکنم.» کلئون حالا مشتاق انجام یک کار بزرگ دیگر است.
او یک توصیه هم برای کسانی دارد که (به درستی) فکر می کنند رکاب زنی ۴۸ روزه ی او دستاورد عظیمی بوده: «وقتی یک استاندارد واقعاً بالایی برای خودتان در نظر بگیرید و برای رسیدن به یک هدف واقعاً جاه طلبانه تلاش کنید، چه به آن برسید و چه نه، حتماً رشد خواهید کرد.»
«چیزهای جدیدی در مورد خودتان یاد می گیرد و از خودتان تعجب می کنید.»
«وقتی یک استاندارد واقعاً بالایی برای خودتان در نظر بگیرید و برای رسیدن به یک هدف واقعاً جاه طلبانه تلاش کنید، چه به آن برسید و چه نه، حتماً رشد خواهید کرد.»
منم کانادا زندگی می کنم. توی این چندماه پدربزرگم به خاطر کرونا جونشو از دست داد و با وجود اینکه از قبل بلیط خریده بودیم نتونستیم بیایم. گیر کردیم اینجا فکر کنم آخرسر باید با دوچرخه راه بیافتیم. کسی میدونه چقدر طول میکشه؟؟؟؟
کانادا رفتی گیر کردی بعدش پشیمونی؟
من بودم همونجا کیسی درست میکردم موندگار میشدم.
اگه از رو دریا تونستی با دوچرخه رد بشی ۲ هفته طول میکشه از کانادا برسی تهران
یه بار دوچرخه دوستمو گرفتم از اینور چیتگر تا ایران مال رفتم تا ۱ هفته نمیتونستم بلند شم.
خودتو الکی زخمی نکن. دوچرخه برا ما ساخته نشه. ایرانیا دوچرخه نمیگیرن
«وقتی یک استاندارد واقعاً بالایی برای خودتان در نظر بگیرید و برای رسیدن به یک هدف واقعاً جاه طلبانه تلاش کنید، چه به آن برسید و چه نه، حتماً رشد خواهید کرد.»
احسنت خیلی حرف درستی زده
منم کانادا زندگی می کنم. توی این چندماه پدربزرگم به خاطر کرونا جونشو از دست داد و با وجود اینکه از قبل بلیط خریده بودیم نتونستیم بیایم. گیر کردیم اینجا فکر کنم آخرسر باید با دوچرخه راه بیافتیم. کسی میدونه چقدر طول میکشه؟؟؟؟
کانادا رفتی گیر کردی بعدش پشیمونی؟
من بودم همونجا کیسی درست میکردم موندگار میشدم.
اگه از رو دریا تونستی با دوچرخه رد بشی ۲ هفته طول میکشه از کانادا برسی تهران
یه بار دوچرخه دوستمو گرفتم از اینور چیتگر تا ایران مال رفتم تا ۱ هفته نمیتونستم بلند شم.
خودتو الکی زخمی نکن. دوچرخه برا ما ساخته نشه. ایرانیا دوچرخه نمیگیرن
واقعن کانادایی؟
از چه راهی رفتی؟؟؟
خوشبحالت?
آفرین
عالی بود
من عاشق دوچرخه سواریم.