هر ساله در ماه اوت مردم منطقه ی توراجا در اندونزی سراغ عزیزان درگذشته ی خود می روند و با آن ها تجدید دیدار می کنند.
طی مراسمی برای بزرگداشت روح نیاکان مومیایی شده در اندونزی، خانواده ها مردگان خود را از گور بیرون می آورند، آن ها را تمیز می کنند و لباس به تن شان می کنند. مردم توراجا با جسد اقوام خود صحبت و حتی برایشان سیگار روشن می کنند.
مراسم مردگان توراجا را بزرگ ترین جشن برای بزرگداشت زندگی می دانند، چرا که توسط کسانی برگزار می شود که اعتقاد دارند ارتباط بسیار زیادی میان زندگی و مرگ وجود دارد.
این رسم در حالی میان مردم توراجا شکل گرفت که آن ها یک جامعه ی مسیحی پروتستان آن هم در کشوری عمدتاً مسلمان هستند.
مردم توراجا وقتی عزیزی را از دست می دهند، جسد او را مومیایی می کنند و ماه ها و گاهی حتی سال ها در خانه ی خود یا در بنایی مخصوص به مردگان، نگه می دارند.
خانواده ها در فاصله ای که خود را برای برگزاری مراسم کفن و دفن آماده و برای آن پول جمع می کنند، اغلب طوری با جسد اقوام درگذشته ی خود رفتار می کنند که گویی زنده هستند؛ آن ها با مردگان خود صحبت می کنند و حتی آن ها را سر سفره ی غذا می آورند.
مردم توراجا مرگ را مهم ترین جنبه ی زندگی می دانند و بیشتر اوقات برای تأمین هزینه های مراسم کفن و دفن زیر بار قرض سنگینی می روند.
تجدید دیدار سالانه با مردگان حکم یک مراسم ختم دوباره را برای این مردم دارد که در آن تابوت مردگان را تمیز یا با یک تابوت جدید جایگزین می کنند تا جسد آن ها از بین نرود.
خانواده ها بعد از وقت گذرانی با مردگان، عوض کردن لباس آن ها و رسیدگی به تابوت هایشان، هدایایی در تابوت ها قرار می دهند و اجساد را دوباره دفن می کنند.
به گفته ی مردم توراجا این رسم شاید برای دیگران عجیب باشد اما یکی از بخش های اساسی فرهنگ آن ها است.
مردم توراجا معتقدند مردگان در میان زندگان زندگی می کنند، مراقب آن ها هستند و برایشان دعا می کنند.
به همین دلیل است که قبل از آنکه مراسم کفن و دفن برگزار شود، مردگان خود را نه مرده بلکه بیمار خطاب می کنند. مردم توراجا احترام زیادی برای مردگان خود قائل هستند.
بدون نظر