ماسک های صورت به یکی از جنبه های عادی زندگی روزانه ی ما بدل شده اند و استفاده از آن ها در بسیاری از مکان های سربسته اجباری شده است. اما با آنکه ماسک ها برای این طراحی شده اند که بینی و دهان ما را به طور کامل بپوشانند اما خیلی وقت ها کسانی را می بینیم که ماسک خود را تا چانه پایین کشیده یا آن را از یک گوش خود آویزان نگه داشته اند.
در ادامه به رایچ ترین اشتباهاتی می پردازیم که در استفاده از ماسک مرتکب می شویم و می خواهیم ببینیم ایراد آن ها چیست.
سوراخ کردن ماسک
درست کردن یک حفره در ماسک که اجازه ی خوردن و نوشیدن را به شما دهد شاید راه حل عاقلانه ای برای مواقعی به نظر برسد که می خواهید در بیرون غذا بخورید و در عین حال از خودتان مراقبت کنید، اما اثربخشی ماسک را کاهش می دهد. چون وقتی سوراخ بزرگی در ماسک ایجاد می کنید قطرک های تنفسی خود را در هوا پخش می کنید. با این حال کارشناسان می گویند این سوراخ اگر کوچک باشد شاید خیلی خطرناک نباشد. به گفته ی آن ها، اگر سوراخ ماسک فقط آنقدری باشد که یک نی از آن رد شود، احتمالاً بهتر از آن است که اصلاً ماسک نداشته باشید. با این حال به خاطر داشته باشید که از این روش صرفاً باید برای این منظور استفاده کنید.
پایین کشیدن ماسک تا زیر بینی
بسیاری از افراد برای رهایی از گرما و رطوبت داخل ماسک و همینطور افراد عینکی برای بخار نکردن عینک شان در هنگام استفاده از ماسک به این حرکت دست می زنند. هدف از زدن ماسک در اصل این است که از دیگران در برابر قطرک های تنفسی خود محافظت کنیم و وقتی فقط دهان خود را با ماسک می پوشانیم درست است که جلوی قطرک هایی که هنگام صحبت یا سرفه تولید می شوند گرفته می شود اما قطرک های ریزتری را از طریق بینی خود در هوا پخش می کنیم. با این حال، زدن ماسک تا حدی از خود فردی که ماسک به صورت دارد هم محافظت می کند، و اگر هوای فیلتر نشده را طریق بینی خود استنشاق کنید، کاملاً در معرض ویروس های هوابرد خواهید بود.
بالا آوردن ماسک تا زیر بینی
از این روش گاهی در محیط های شلوغ استفاده می شود که صدا به صدا نمی رسد و آدم ها تصمیم می گیرند روی توانایی لب خوانی یکدیگر حساب باز کنند. از جهت محافظت از دیگران در برابر قطرک های تنفسی خود، این روش بسیار بدتر از روش قبلی است، چون در این حالت جلوی قطرک هایی که هنگام صحبت یا سرفه از دهان ما تولید می شوند، گرفته نمی شود. خود فردی که ماسک به صورت دارد هم اگر از دهان نفس بکشد کاملاً در معرض بیماری خواهد بود.
آویزان کردن ماسک از یک گوش
بله قابل درک است، خوب می شود اگر بتوانیم قبل از رسیدن به یک فضای سربسته یا شلوغ نفسی تازه کنیم و گوش های ما هم که با آن شکل خاص شان جان می دهند برای آویزان کردن ماسک. اما از جهت کاهش انتقال ویروسی، این حرکت کاملاً بیهوده است. اگر در همین حین ماسک روی زمین بیافتد، آلودگی بیشتری جذب آن می شود که ممکن است به صورت شما هم انتقال پیدا کند. و اگر ماسک تان را باد ببرد، به محیط زیست صدمه وارد خواهد شد.
پایین کشیدن ماسک تا زیر چانه
مانند مورد قبلی، در این حالت هم فردی که ماسک زده و هم اطرافیانش کاملاً در معرض بیماری خواهند بود. بدتر آنکه با این کار خطر انتقال میکروب های روی سطح بیرونی ماسک به دور صورت هم وجود دارد. فرض کنید فردی که با او در حال صحبت هستید مبتلا به کرونا باشد، در اینصورت ویروس های او روی ماسک شما خواهد نشست. بنابراین هر بار که ماسک را بالا و پایین می کنید، این احتمال دارد که ویروس ها را از طریق انگشتان تان به بینی خود انتقال دهید.
نامناسب بودن جنس ماسک
کار ماسک به دام انداختن قطرک هایی است که با تنفس خود بیرون می دهید، پس ماسک هر قدر جلوی قطرک های بیشتری را بتواند بگیرد، اثربخشی بیشتری خواهد داشت. چیزهایی مثل روسری و شال گردن می توانند جایگزین قابل قبولی باشند، اما به شرط آنکه جنس مناسبی داشته باشند. کارشناسان می گویند اندازه ی قطرک های بیماری زای مورد نظر آن ها ۱۰۰ میکرون یا کمتر است و ضخامت هر تار موی انسان ۶۰ میکرون است. بنابراین اگر این اندازه را با حفره های درون روسری های معمولی مقایسه کنید، فوراً متوجه می شوید که واقعاً مؤثر نیستند. ماسک ایده آل ماسکی است که از یک جنس راحت و قابل تنفس (مثلاً نخی) باشد و بهتر آنکه از دست کم دو لایه پارچه درست شده باشد. علاوه بر این باید سراغ پارچه هایی بروید که بافت متراکم و نه گشادی داشته باشند. ماسک شما احتمالاً باید ترکیبی از پارچه های مختلف هم باشد چون به گفته ی کارشناسان، جنس های مختلف پارچه می توانند در تعامل با یکدیگر به جلوگیری از ذرات بیماری زا کمک کنند.
محافظ صورت
محافظ های صورت برای محافظت از افراد در برابر قطرک ها طراحی شدند، بنابراین اگر کسی در صورت شما سرفه کند از شما در برابر قطرک های واقعاً بزرگ محافظت خواهند کرد. اما قطرک های کوچک تر کماکان می توانند از طریق هوا جا به جا شوند و خود را به زیر محافظ برسانند.
این مسأله در مورد قطرک هایی که با تنفس خود بیرون می دهید هم صدق می کند. محققان ژاپنی در پژوهش خود متوجه شدند تقریباً همه ی قطرک های هوابرد با اندازه ی کمتر از ۵ میکرومتر، از زیر محافظ های صورتی که افراد اغلب در محیط های کاری به صورت می زنند، به بیرون درز می کردند. تنها کاری که محافظ های صورت می کنند و ماسک نمی کند این است که از چشم های ما محافظت می کنند. از آنجایی که بعضی ویروس های تنفسی از جمله ویروس کرونا می توانند از این طریق وارد بدن شوند، با استفاده ی همزمان از ماسک و محافظ صورت ممکن است بتوانید محافظت بیشتری در برابر ذرات بیماری زا برای خود فراهم کنید.
بدون نظر