برخی نقش آفرینی ها آنچنان درخشان اند که بیننده از اینکه بازیگر توانسته اینچنین عالی در نقش خود فرو رود و طبیعی بازی کند، شگفت زده می شود. اما گاهی اوقات ترسی که در فیلم ها می بینیم کاملاً واقعی است و ما شاید حتی متوجه آن نشویم. در واقع بازیگران گاهی مجبور می شوند برای بازی در صحنه ای به هراس های خود غلبه کنند، امری که واقعاً تحسین برانگیز است.
در ادامه به ماجرای ۱۰ بازیگر مشهور هالیوودی می پردازیم که در فیلم های خود با بزرگ ترین ترس های زندگی شان روبه‌رو شدند.
رایان رینولدز: ترس از مکان بسته در فیلم «مدفون» (Buried)
رینولدز که به تنگنا هراسی یا ترس از مکان بسته دچار است، تمام این فیلم را درون یک فضای بسته بازی کرد و این مسأله باعث تحلیل رفتن قوای روانی او شده بود. البته این چالش ارزشش را داشت چرا که فیلم بسیار باورپذیر از آب درآمد و تماشاچیان آن احساس می کنند همراه شخصیت اصلی فیلم درون یک محفظه گیر افتاده اند.
رینولدز درباره ی این تجربه می گوید: «بعد از تجربه ی این فیلم با خودم فکر کردم دیگر هیچوقت موقع بازی در فیلمی از چیزی شکایت نمی کنم. سخت بود. “مدفون” واقعاً واقعاً تجربه ی سختی بود، هم از نظر روحی هم از نظر جسمی. بعد از این فیلم آدم دیگری شدم.»
سلما هایک: ترس از مار در فیلم «از گرگ و میش تا سحر» (From Dusk Till Dawn)
کوئنتین تارانتیتو که نویسنده ی فیلم «از گرگ و میش تا سحر» بود، سلما هایک را با یک حقه راضی به به بازی با یک مار کرد. هایک بازی در این فیلم را بدون اطلاع از این مورد جزئی پذیرفته بود و وقتی هم که از او خواسته شد این کار را انجام دهد به خاطر ترسش از مارها تلاشش را کرد تا زیر بار نرود. به همین خاطر تارانتینو به او گفت مدونا، خواننده ی مشهور حاضر به بازی در این صحنه شده و هایک فهمید نمی تواند این فرصت را از دست دهد.
در نهایت سکانس بازی هایک بسیار به یادماندنی از آب درآمد و البته برای او هم خیلی ترسناک نبود چون برای بازی در آن صحنه او را هیپنوتیزم کردند. او بعدها درباره ی این تجربه گفت: «خوب بود چون مجبور شدم به بزرگ ترین ترسم غلبه کنم. برای رقص با مارها هیپنوتیزمم کردند. رقص طراحی شده نبود، فی البداهه اجرا شد. چون نمی شد رقص را با یک مار هماهنگ کرد. نمی دانستیم مار چه کار می خواهد بکند!»
سیلوستر استالونه: ترس از ارتفاع در فیلم «صخره نورد» (Cliffhanger)
از قرار معلوم سیلوستر استالونه ی توانمند هم نقطه ضعف های خودش را دارد. در واقع برای اینکه استالونه نقشش در فیلم «صخره نورد» را ایفا کند مجبور شدند او را فریب دهند. کارگردان فیلم درباره ی این ماجرا می گوید: «اولین باری که استالونه به آلپ رسید نگاهی به آن قله ی ۳/۳ کیلومتری انداخت که جلویمان بود. من گفتم “محل فیلمبرداری اینجا است.” استالونه گفت “کی قرار است برود آن بالا؟” گفتم “تو”. نگاهی به من کرد و گفت “حتماً شوخی می کنی. من ترس از ارتفاع دارم. بلندترین جایی که تا حالا بوده ام پاشنه های چکمه های کابویی ام است.”»
کارگردان فیلم می دانست استالونه جلوی عوامل جواب رد نمی دهد چون باعث خجالتش می شد و کم کم استالونه را مجبور کرد از کوه بالا برود. نتیجه آن شد که آن ها فیلم را در ارتفاع ۴ کیلومتری ضبط کردند و به لطف شجاعت استالونه فیلم مهیجی از آب درآمد.
اوما تورمن: ترس از مکان بسته در فیلم «بیل را بکش: بخش ۲» (Kill Bill, Volume 2)
یکی از اضطراب آورترین صحنه های مجموعه فیلم «بیل را بکش» زمانی است که شخصیت «عروس» که نقش آن را اوما تورمن برعهده داشت، زنده زنده دفن می شود و مجبور می شود تنها با تکیه بر توانایی هایش خودش را بیرون آورد. این صحنه گرچه برای تماشاچیان مهیج بود، اما برای تورمن اصلاً ساده نبود. تورمن به ترس از مکان بسته دچار است اما معتقد است هر کس دیگری هم جای او بود وحشت می کرد. او در اینباره می گوید: «بله من ترس از مکان بسته دارم اما واقعاً لزومی ندارد حتماً ترس از مکان بسته داشته باشید تا از زنده زنده دفن شدن بترسید.»
ربل ویلسون: ترس از ارتفاع در فیلم «آوازخوان حرفه ای» (Pitch Perfect 3)
گرچه وقتی صحبت از کارهای پیچیده ی نمایشی باشد، بعید به نظر می رسد فیلمی مثل «آوازخوان حرفه ای ۳» در این فقره قرار گیرد، اما ربل ویلسون می تواند به شما بگوید که اصلاً اینگونه نبود. ویلسون در زمان بازی در این فیلم مجبور بود مرتباً با ترس از ارتفاع خود روبه‌رو شود و این موقعیت برای او بسیار اضطراب آور بود.
ویلسون درباره ی این تجربه می گوید: «می دانم خیلی آدم زمختی به نظر می آیم ولی من از ارتفاع می ترسم. این تنها چیزی است که از آن می ترسم. مجبور شدم ۱۰ بار از ارتفاع ۶ متری بپرم. هر دفعه هم خشکم می زد.»
کریستن استوارت: ترس از اسب سواری در فیلم «سفیدبرفی و شکارچی» (Snow White and the Huntsman)
استوارت خود اقرار کرده سوارکاری هایش در زمان بازی در فیلم «سفیدبرفی و شکارچی» تجربه ی نسبتاً ناخوشایندی برایش بود. به گفته ی استوارت، در اسب سواری چیزی هست که چندان با او سازگار نیست. او در اینباره می گوید: «اصلاً دوست ندارم سوار یک اسب شوم. من عاشق اسب ها هستم. فکر می کنم خیلی زیبا هستند. عاشق انرژی شان هستم. عاشق آن هستم که کنارشان باشم. عاشق آن هستم که بینی نرم کوچک شان را نوازش کنم. متنفرم از اینکه به آن ها امر کنم.»
مت دیمون: ترس از مارها در فیلم «ما باغ وحش خریدیم» (We Bought a Zoo)
اسکارلت جوهانسون یک بار با تعریف خاطره ای از مت دیمون، همبازی اش در فیلم «ما باغ وحش خریدیم» را رسوا کرد. جوهانسون گفت در زمان بازی در این فیلم یک بار شاهد بود مت دیمون وقتی مارها دوره اش کردند مثل یک بچه گریه و خودش را عقب و جلو می کرد. جوهانسون همچنین گفت: «خیلی ترسیده بود. یک کمی هم عرق می ریخت که احتمالاً این عرق از گوشه ی چشمش جاری شده بود. به او گفتم “مت بچه ها درواقع دارند با مارها شیرین کاری می کنند. خودت را جمع و جور کن.”»
دیمون صحت صحبت های جوهانسون را تأیید کرد و گفت: «من از مار می ترسم. اسکارلت و بچه ها به زور من را با آن ها مواجه کردند.»
جنیفر آنیستون: ترس از رفتن به زیر آب در فیلم «کیک» (Cake)
ریشه ی ترس آنیستون از فرو رفتن در آب به دوران کودکی او برمی گردد. او وقتی ۵ سال داشت با سه چرخه اش به داخل یک استخر افتاد. آنیستون در زمان بازی در فیلم «کیک» مجبور شد با این ترس خود روبه‌رو شود. در این فیلم صحنه ای وجود دارد که شخصیتی که آنیستون نقش آن را بازی می کرد برای درمان به زیر آب می رود و این برای آنیستون یک کابوس تمام عیار بود. او درباره ی این تجربه می گوید: «این صحنه را ۳۰ بار تکرار کردند تا بالاخره درآمد… دیگر هیچوقت این کار را نمی کنم.»
جیک جیلنهال: ترس از شترمرغ در فیلم «شاهزاده ایرانی: شن های زمان» (Prince of Persia: The Sands of Time)
جیک جیلنهال در زمان بازی در فیلم «شاهزاده ایرانی» درواقع به یک ترس دچار شد که از قبل آن را نداشت. کار با شترمرغ ها برای جیلنهال خیلی دشوار بود و در نهایت ترسی از این پرندگان در او شکل گرفت. او درباره ی این تجربه می گوید: «وقتی کنار شترمرغ ها هستید نباید هیچ سر و صدایی کنید. وگرنه چشم هایتان را از کاسه درمی آورند و قلب تان را سوراخ می کنند. به خاطر همین خود به خود از آن ها ترس پیدا کردم. ظاهرشان مظلوم است ولی درواقع اینطور نیستند.»
خوشبختانه جیلنهال در آن صحنه باید از دست این پرنده ها فرار می کرد، به همین خاطر ترسش به کمکش آمد. همبازی او، جما آرترتون که شاهد همه چیز بود می گوید: «جیک واقعاً ترسیده بود. پا گذاشت به فرار و حالت چهره اش در آن صحنه اصلاً بازی نبود.»
اسکارلت جوهانسون: ترس از پرندگان در فیلم «ما باغ وحش خریدیم» (We Bought a Zoo)
جوهانسون هم مثل همبازی اش، مت دیمون، در زمان بازی در فیلم «ما باغ وحش خریدیم» کار راحتی نداشت. این بازیگر که ترس از پرنده دارد در این فیلم با انواع حیوانات و پرندگان سر و کار پیدا کرد و مجبور شد با ترس خود روبه‌رو شود. او در توضیح ترس خود می گوید: «یک چیزی است مربوط به بال و منقار و بال بال زدن. از آن ها می ترسم. این ترس هنوز از بین نرفته. اگر از من می خواستند که یک پرنده را روی شانه ام بگذارم، این کار را انجام می دادم اما برایم سخت بود.»
بدون نظر