دونالد ترامپ و ۱۰ رییس جمهوری دیگر ایالات متحده که تنها یک دور در کاخ سفید ماندند

دونالد ترامپ دیروز به یازدهمین رییس جمهور در تاریخ ایالات متحده تبدیل شد که نتوانست برای دور دوم در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد. جو بایدن توسط رسانه ها به عنوان رییس جمهور منتخب اعلام شده و به نظر نمی رسد شکایت ها و مخالفت های ترامپ با نتیجه اعلام شده رقابت انتخاباتی بتواند این شرایط را تغییر دهد. دونالد ترامپ اولین رییس جمهور مستقر در کاخ سفید در سه دهه اخیر است که نتوانست برای دور دوم در کاخ سفید بماند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با دیگر روسای جمهور در تاریخ ایالات متحده آشنا کنیم که نتوانستند در دور دوم در رقابت های انتخاباتی پیروزی شده و پس از یک دوره حضور در مقام ریاست جمهوری، کاخ سفید را ترک کردند.

۱- جان آدامز (۱۸۰۱-۱۷۹۷ میلادی)

جان آدامز اولین معاون رییس جمهور ایالات متحده و دومین رییس جمهور این کشور نتوانست در سال ۱۸۰۰ در رقابت های انتخاباتی پیروز شده و تنها یک دوره به عنوان رییس جمهور در کاخ سفید ماند. آدامز که یک سیاستمدار طرفدار فدرالیسم بود در رقابت با توماس جفرسونِ دموکرات-جمهوری خواه رقابت را باخت. این انتخابات اولین انتقال قدرت صلح آمیز بین دو عضو دو حزب سیاسی عمده ایالات متحده بود. اگر چه آدامز می خواست رییس جمهور باقی بماند اما نتایج انتخابات را پذیرفته و از مقام خود کناره گیری کرد و بدین ترتیب رویکردی الگو گونه برای دیگر روسای کشور بنا نهاد هر چند که در مراسم تحلیف جفرسون شرکت نکرد. او در دوران ریاست جمهوری با بحران سیاست خارجی درگیری با فرانسه روبرو شد که از آن با نبردهای نصف و نیمه یا شبه نبرد Qausi-War یاد می شود. او همچنین با امضا کردن قانونی، بیرون کردن افرادی که در خارج از کشور به دنیا آمده بودند و همچنین مجازات منتقدان را قانونی ساخت، قوانینی که نقش مهمی در شکست او در انتخابات سال ۱۸۰۰ داشت.

۲- جان کوینزی آدامز (۱۸۲۹-۱۸۲۵ میلادی)

جان کوینزی آدامز، پسر جان آدامز، در سال ۱۸۲۸ در دومین دور انتخابات ریاست جمهوری شکست خودرده و اندرو جکسون جای وی را گرفت. آدامز در سال ۱۸۲۴ رییس جمهور شده بود اگر چه این جکسون بوده که بیشترین آرای الکتورال را بدست آورده بود. هیچ یک از دو کاندید نتوانسته بود اکثریت مورد نیاز آرای الکتورال را کسب کند و به همین دلیل تصمیم گیری در مورد برنده انتخابات به عهده مجلس نمایندگان گذاشته شد که در نهایت آدامز را انتخاب کردند. آدامز در دوران ریاست جمهوری با مخالفت شدید طرفداران جکسون در کنگره مواجه شده، دستاوردهای اندکی در طول دوران حضورش در کاخ سفید داشت و به همین دلیل در انتخابات سال ۱۸۲۸ به سختی از جکسون شکست خورد. اما جان کوینزی آدامز بعدها از سال ۱۸۳۱ تا ۱۸۴۸ به عنوان نماینده کنگره در سیاست ایالات متحده باقی ماند.

۳- مارتین ون بورن (۱۸۴۱-۱۸۳۷ میلادی)

مارتین ون بورن رقابت های انتخاباتی سال ۱۸۴۰ را به ویلیام هنری هریسون باخت. دوران ریاست جمهوری ون بورن با بحران اقتصادی همراه شده و جنگ پرهزینه با بومیان در فلوریدا نیز نارضایتی ها از وی را افزایش داد. بدین ترتیب او در سال ۱۸۴۰ به سختی به هریسون باخت. در حالی که هریسون ۲۳۴ آرای الکتورال را بدست آورده بود، ون بورن تنها ۶۰ آرای الکتورال کسب کرد.

۴- گروور کلیولند (۱۸۸۹-۱۸۸۵ میلادی)

گروور کلیولند رقابت های انتخاباتی سال ۱۸۸۸ را به بنجامین هریسون واگذار کرد. او با بیش از ۱۰۰,۰۰۰ رأی بیشتر برنده آرای عمومی بود اما در آرای الکتورال قافیه را به رقیب باخت. این دومین بار در تاریخ ایالات متحده تا آن زمان بود که دارنده آرای عمومی کمتر توانست برنده انتخابات بر اساس آرای الکتورال شود. اما کلیولند در سال ۱۸۹۲ نیز بار دیگر برای ریاست جمهوری کاندید شده و این بار هریسون را شکست داد.

۵- بنجامین هریسون (۱۸۹۳-۱۸۸۹ میلادی)

بنجامین هریسون در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۸۸ توانست گروور کلیولند را شکست دهد اگر چه در مجموع آرای کمتری نسبت به او کسب کرده بود. اما وی چهار سال بعد و در سال ۱۸۹۲ در برابر کلیولند شکست خورد و تنها یک دوره رهبری در کاخ سفید را بر عهده داشت. در دوران ریاست جمهوری هریسون، حمایت او از تعرفه بر واردات باعث شد که هزینه ها برای مصرف کنندگان افزایش یافته که نقش مهمی در شکست او در انتخابات بعدی داشت.

۶- ویلیام هاوارد تفت (۱۹۱۳-۱۹۰۹ میلادی)

ویلیام هاوارد تفت در سال ۱۹۱۲ در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری از وودرو ویلسون شکست خورد و به صف روسای جمهوری پیوست که نتوانست برای بار دوم به ریاست جمهوری برسد. تفت که یک جمهوری خواه بود محبوبیت زیادی نداشت و در درون حزب خود نیز اختلاف نظرهای بسیاری با وی وجود داشت. اگر چه او رابطه نزدیکی با رییس جمهور پیشین، تدی روزولت، داشت اما رویکرد متفاوت تفت به سیاست باعث جدایی این دو شد. روزولت در سال ۱۹۱۲ در رقابت های درون حزبی جمهوری خواهان رقیب وی شد و او را شکست داد. بدین ترتیب تفت از طرف حزبی دیگر کاندیدای ریاست جمهوری شد اما به سختی شکست خورده و آرای کمتری نسبت به ویلسون و روزولت کسب کرد.

۷- هربرت هوور (۱۹۳۳-۱۹۲۹ میلادی)

هربرت هوور در سال ۱۹۳۲ در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده از فرانکلین دی روزولت شکست خورد. هوور در روزهای ابتدایی رکود بزرگ ریاست جمهوری ایالات متحده را بر عهده داشت و نتوانست اوضاع اقتصادی بحرانی کشور را بهبود بخشد. روزولت در انتخابات شکست سختی به او وارد کرده و با اختلاف بیش از ۷ میلیون رأی برنده انتخابات شد. هوور تنها ۵۹ رأی الکتورال بدست آورد در حالی که این عدد برای روزولت ۴۷۲ رأی الکتورال بود.

۸- جرالد فورد (۱۹۷۷-۱۹۷۴ میلادی)

جرالد فورد انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۷۶ را به جیمی کارتر واگذار کرد، بعد از اینکه در یکی از پرآشوب ترین دوران های ایاالت متحده در قرن بیستم میلادی به قدرت رسید. فورد در واقع هیچگاه به عنوان ریاست جمهوری انتخاب نشده بود. او بعد از کناره گیری ریچارد نیکسون از مقامش بعد از ماجرای واترگیت به عنوان معاون رییس جمهور به قدرت رسید و بدین ترتیب به اولین رییس جمهور غیرانتخابی تاریخ ایالات متحده تبدیل گشت. وی در دوران ریاست جمهوری کوتاهش با بحران انرژی و مشکلات اقتصادی فراوان دست و پنجه نرم می کرد. کارتر با کمی بیش از ۱.۶ میلیون رأی بیشتر توانست فورد را شکست دهد. فورد در انتخابات سال ۱۹۷۶ توانست تنها ۲۴۰ رأی الکتورال بدست آورد در حالی که کارتر ۲۹۷ رأی الکتورال کسب کرده بود.

۹- جیمی کارتر (۱۹۸۱-۱۹۷۷ میلادی)

جیمی کارتر در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال ۱۹۸۰ قائله را به رونالد ریگان واگذار کرد. کارتر که بعد از فرمانداری جورجیا به عنوان یک غریبه به واشنگتن آمده بود تلاش کرد اوضاع را بهبود بخشد اما رویکرد او در مدیریت اقتصاد کشور باعث شد محبوبیت چندانی به دست نیاورد. او همچنین با یکی از بزرگ ترین بحران های بین المللی عصر مدرن ایالات متحده مواجه شد: بحران اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان گرفته شدن کارکنان سفارت. کارتر عملیات نظامی فاجعه باری برای آزاد کردن گروگان ها در آوریل ۱۹۸۰ انجام داد که با سقوط هلیکوپترهای متعدد و کشته شدن ۸ نیروی نظامی این کشور همراه شد.

این بحران ۴۴۴ روز ادامه داشت و در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ همزمان با روز تحلیف ریگان به عنوان رییس جمهور جدید به پایان رسید. رویکرد کارتر نسبت به گروگان گرفته شدن کارکنان سفارت آمریکا در تهران مهم ترین عامل در شکست او در سال ۱۹۸۰ در برابر ریگان عنوان می شود. بعد از پایان دوره ریاست جمهوری، کارتر دوره موفقیت آمیزی را گذراند و در سال ۲۰۰۲ جایزه صلح نوبل را نیز دریافت کرد.

۱۰- جرج اچ دبلیو بوش (۱۹۹۳-۱۹۸۹ میلادی)

جرج اچ دبلیو بوش در سال ۱۹۹۲ و پس از یک بار حضور در کاخ سفید، از بیل کلینتون شکست خورد. بوش که یک قهرمان جنگ، معاون سابق رییس جمهور و رییس سابق سازمان سیا بود نتوانست در برابر کمپین انرژی کلینتون مقاومت کند. کاهش قدرت اقتصادی ایالات متحده نیز نقش مهمی در انتخاب نشدن مجدد جرج بوش پدر داشت. علیرغم رهبری موفق ایالات متحده در دورانی پرآشوب، از جمله سقوط اتحاد جماهیر شوروی و جنگ اول خلیج فارس، بوش نتوانست حمایت مردمی لازم برای شکست کلینتون در رقابت های انتخاباتی را بدست آورد.

بیشتر بخوانید: از راکفلر تا دونالد ترامپ؛ ثروتمندترین نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده