گشتی در شمالی ترین شهر دنیا که مهاجرت به آن نیازی به ویزا ندارد

نروژ همواره یکی از شادترین کشورها دنیا بوده است.

به لطف معاهده ی سوالبار، اتباع خارجی به هیچ گونه ویزا یا مجوزی برای زندگی و کار در سوالبار نیاز ندارند، مجمع الجزایری متعلق به نروژ که در دریای قطب شمال واقع شده است.

پایتخت این مجمع الجزایر، لانگییرباین نزدیک به ۲ هزار نفر را در خود جای داده که از نزدیک به ۵۰ کشور دنیا به آنجا آمده اند و شمالی ترین شهر دنیا محسوب می شود.

در ادامه تصاویری تماشایی از این منطقه خواهیم دید و می خواهیم ببینیم زندگی در این مجمع الجزایر چگونه است.

سوالبار بخشی از کشور نروژ که همواره در میان شادترین کشورهای دنیا قرار دارد. اما این مجمع الجزایر تنها جایی از نروژ است که سفر به آن نیازی به ویزا ندارد.

مسئولیت اجرای قوانین در سوالبار و رسیدگی به زیرساخت ها بر عهده ی دولت نروژ است.

این مجمع الجزایر بین نروژ و قطب شمال واقع شده است.

سوالبار نزدیک به ۲،۵۰۰ نفر جمعیت دارد و پایتخت آن لانگییرباین شمالی ترین شهر دنیا است.

جمعیت ساکنان این مجمع الجزایر به قدری اندک است که تعداد خرس های قطبی آن بیشتر است. این جزایر حدود ۳ هزار خرس قطبی را در خود جای داده اند.

به گفته ی ساکنان سوالبار دیدن خرس قطبی در این جزایر امر معمولی نیست اما آن ها معمولاً محض احتیاط با خود اسلحه حمل می کنند.

شکار خرس قطبی، نهنگ و دیگر انواع حیوانات در گذشته از کسب و کارهای بزرگ این منطقه بودند اما حالا دو سوم از جزایر تحت حفاظت قرار دارند.

سوالبار اولین بار در سال ۱۵۹۶ توسط مردی هلندی به نام ولم بارنتس کشف شد.

کوه های برفی، یخچال های طبیعی و آبدره های عمیق آن مناظر خیره ای کننده پدید می آورند.

سوالبار در سال های اخیر بازدیدکنندگان و تازه واردهای بیشتری داشته که به دنبال بازدید از چشم اندازهای خیره کننده و ناهموار آن هستند.

با این حال آب و هوای این منطقه برای بسیاری از افرادی که قصد زندگی در آنجا را دارند دلسرد کننده است، دمای هوای آن در زمستان به منفی ۱۴ درجه سانتیگراد و در تابستان به ۶ درجه سانتیگراد می رسد.

سوالبار تنها ۳ فصل دارد: تابستان قطبی، زمستان شفق قطبی و زمستان آفتابی.

در این منطقه چهار ماه از سال تقریباً تاریکی مطلق است و چهار ماه کاملاً روشن.

لانگییرباین بزرگ ترین منطقه ی مسکونی در این جزایر است و نزدیک  به۲ هزار نفر را در خود جای داده است. گرچه چند منطقه ی مسکونی دیگر هم وجود دارد، اما تقریباً هیچ جاده ای میان آنها وجود ندارد. بیشتر سوالبار صحرا است.

لانگییرباین فروشگاه موزه، گالری هنری، کافه، رستوران، کتابخانه و سینما دارد.

جشنواره ها و مراسم های زیادی هم در آن برگزار می شود.

لانگییرباین شاید کوچک باشد اما از تنوع فرهنگی زیادی برخوردار است. ساکنان آن از نزدیک به ۵۰ کشور مختلف دنیا هستند.

علت این مسأله احتمالاً معاهده ی سوالبار است که بعد از جنگ جهانی اول به امضا رسید.

این جزایر تا پیش از امضای این معاهده در سال ۱۹۲۰ هیچ دولتی نداشتند. این معاهده گرچه استقلال نروژ را به رسمیت می شناسد، اما در عین حال به صراحت در آن قید شده که هر کسی می تواند بدون ویزا در آنجا زندگی و کار کند.

طبق آنچه در وبسایت دولت سوالبار آمده کسانی می توانند به آنجا مهاجرت کنند که وسایل لازم برای اقامت در آنجا را داشته باشند.

دولت می تواند «از ورود یا خروج کسانی که فاقد وسایل لازم برای اقامت در آنجا هستند یا کسانی که توانایی مراقبت کافی از خود را ندارند، خودداری کند».

به همین دلیل به کسانی که قصد مهاجرت به این جزایر را دارند توصیه می شود قبل از آمدن به آنجا برای خود شغل و مسکن پیدا کنند.

علت این مسأله آن است که در سوالبار شغل کم است و مسکن قیمت بالایی دارد و پیدا کردن یک خانه ی مستقل کار دشواری است، چون بیشتر خانه ها متعلق به کارفرماها هستند و به کارکنان تعلق می گیرند.

بعد از نروژی ها، تایلندی ها بیشترین جمعیت را در سوالبار دارند، به طوری که تعداد آن ها به حدود ۲۰۰ نفر می رسد. حتی یک رستوران و یک سوپرمارکت تایلندی در لانگییرباین وجود دارد.

سوالبار شمالی ترین ِ تقریباً هر چیزی را در خود جای داده است، از جمله شمالی ترین فرودگاه، مدرسه، دانشگاه، بیمارستان، هتل و کلیسای دنیا.

با این حال در آنجا هیچ مرکز درمانی ای برای افرادی که دچار بیماری های جدی باشند یا زنان باردار وجود ندارد. زنان برای وضع حمل باید به نروژ بروند.

در سوالبار دفن اجساد از دهه ی ۵۰ به دلیل یخبندان دائمی زمین ممنوع شده. اگر اجساد در عمق کافی دفن نشوند به دلیل یخبندان به طور کامل حفظ می شوند.

به همین دلیل اجساد به نروژ منتقل می شود. به عبارتی دیگر، شما در سوالبار نه می توانید به دنیا بیایید نه از دنیا روید.

آوردن گربه به سوالبار نیز از سال ۱۹۹۲ برای حفظ حیات وحش جزیره ممنوع است.

سوالبار همچنین خزانه ی جهانی دانه ها بذر را در خود جای داده که به خزانه ی روز رستاخیز هم مشهور است.

این بنا که در یک کوهستان ۱۲۲ متری واقع شده، تمام بذرهای شناخته شده ی کره زمین را در صورت وقوع بلایای طبیعی یا انسانی در خود جای داده است.

این خزانه تقریباً در برابر هر چیزی از شهاب سنگ گرفته تا بمب های هسته ای مقاوم است و به علاوه در عمقی از لایه ی منجمد زمین دفن شده که حتی اگر برق قطع شود دست کم برای ۲۰۰ سال منجمد باقی می ماند.

سورتمه سواری با سگ ها، ماشین سواری با ماشین های برف پیما، اسکی و راهپیمایی با کفش برفی از جمله تفریحات رایج در سوالبار هستند.

اجناس در سوالبار به طور کلی به دلیل دورافتاده بودن این منطقه گران هستند، اما در عین حال این منطقه معاف از مالیات است و نرخ مالیات بر درآمد آن پایین تر از نروژ است.