ما روزانه بین ۱۰ تا ۲۰۰ دروغ می شنویم و طبیعتاً به خودمان هم دروغ می گوییم. در کودکی به ما یاد دادند که دروغ گفتن کار بدی است. اما همیشه هم اینطور نیست. گاهی تنها راه برای خلاص شدن از یک موقعیت خطرناک این است که دروغ بگویید یا شاید هم دلتان نخواهد یک مسأله ی شخصی را به کسی که در زندگی تان سرک می کشد بگویید.
در ادامه درباره ی مواقعی صحبت خواهیم کرد که ایرادی ندارد یک دروغ کوچک بگویید.
۱- وقتی امنیت تان در خطر است
امنیت شما همیشه به هر چیزی اولویت دارد. پس اگر لازم است ایرادی ندارد به کسی که معذب تان کرده دروغ بگویید تا امنیت تان به خطر نیفتد. شاید شماره تلفن تان را اشتباه دهید یا بگویید منتظر کسی هستید با اینکه در واقع اینطور نیست. این دروغ ها ایرادی ندارند چون امنیت تان را حفظ می کنند.
۲- وقتی می خواهید انتقاد سازنده کنید
انتقاد سازنده باید صادقانه باشد اما در عین حال می توانید با یک دروغ کوچک تلطیفش کنید تا خیلی غرض ورزانه یا پرخاشگرانه به نظر نرسد. مثلاً اگر کسی عملکرد خوبی در شغلش نداشته، می توانید صحبت تان را با گفتن یک حرف تشویق آمیز شروع کنید و به او بگویید که کارش خوب بوده اما در ادامه از پیشرفت هایی بگویید که مایل هستید در او ببینید.
۳- اگر می خواهید خوشی کسی خراب نشود
گاهی بهتر است حقیقت را فوراً نگفت و صبر کرد تا زمان مناسبش برسد. اگر به کسی دارد خوش می گذرد یا اگر رویداد مهمی در حال وقوع است، می توانید صبر کنید و وقتی شادی آن شخص تمام شد خبرها را به او دهید. در چنین مواقعی ایرادی ندارد که اطلاعات را پیش خودتان نگه دارید یا دروغ کوچکی بگویید چون اگر بلافاصله به آن شخص بگویید فقط حواسش پرت می شود و دیگر نمی تواند از آن موقعیت لذت ببرد.
۴- اگر با آن شخص صمیمی نیستید
اگر کسی را خیلی نمی شناسید لازم نیست خیلی با او رک باشید. به علاوه، اگر صادقانه بگویید که چه فکری می کنید، حتی ممکن است به رابطه تان با آن شخص صدمه بزنید. چون وقتی به شخصی نزدیک نیستید، هنوز همدیگر را به قدر کافی نمی شناسید و ممکن است از صداقت شما برداشت دیگری شود و تصور شود قصد توهین یا نیت سوئی داشتید.
۵- وقتی می خواهید برنامه ای را لغو کنید
هیچ ایرادی ندارد که تصمیم بگیرید به جای بیرون رفتن با دوستان تان در خانه بمانید. و البته بهانه آوردن مان برای معاشرت نکردن قابل درک است چون بیشتر ما ممکن است برای این کار احساس فشار کنیم انگار که نه گفتن و خانه ماندن کار اشتباهی باشد. می توانید به این کار به چشم فرم مؤدبانه تری از اعلام تغییر نظرتان نگاه کنید.
۶- وقتی کسی با شما احوالپرسی می کند
فرقی نمی کند احوالپرسی دیگران از شما صرفاً از سر ادب باشد یا واقعاً می خواهند جویای حال تان شوند – در هر حال اگر دلتان نمی خواهد، نباید بگویید که در زندگی تان چه می گذرد. اگر حوصله ی حرف زدن در موردش را ندارید، یا اگر آمادگی درد و دل را ندارید، می توانید به دروغ بگویید که حال تان خوب است، حتی اگر روزهای بدی را می گذرانید. چون اگر هنوز آمادگی صحبت درباره اش را نداشته باشید، ممکن است نتوانید بهره ای از آن ببرید.
۷- وقتی درباره ی یک موضوع شخصی از شما سؤال می شود
بعضی آدم ها درکی از مرزبندی های شخصی ندارند به همین خاطر ممکن است گاهی سؤال هایی از شما بپرسند که مایل به جواب دادن به آن ها نباشید. بعضی ها تصور می کنند گفتن حقیقت را به آن بدهکار هستید و بعضی ها هم متوجه نیستند که پایشان را از گلیم شان درازتر کرده اند. پس اگر می دانید که نمی توانید به راحتی به آن ها بگویید که دلتان نمی خواهد جواب سؤال شان را دهید، ایرادی ندارد که دروغ بگویید و با این کار زندگی شخصی تان را حفظ کنید.
۸- وقتی نمی خواهید کسی را برنجانید
احتمالاً برای همه مان حداقل یک بار پیش آمده که هدیه ای گرفتیم که دوستش نداشتیم. هیچ ایرادی ندارد که به کسی که این هدیه را به شما داده نگویید که از آن خوش تان نیامده. گذشته از این ها، گفتنش هم دیگر چیزی را تغییر نمی دهد و احتمالاً فقط حس بدی به آن شخص می دهد. اگر هم کسی از شما پرسید که آیا مدل مو یا لباس جدیدش به او می آید، می توانید بگویید که عالی شده، حتی اگر واقعاً اینطور فکر نمی کنید. مهم این است که خود آن شخص دوستش دارد، پس هیچ دلیلی ندارد که در ذوقش بزنید.
چرا فرهنگ غربها باید در فرهنگ ما وارد شود؟ متاسفم واستون
دروغ رو غربی‌ها ساختن؟?