کره شمالی تلاش خود در عرصه نبرد فرهنگی با کره جنوبی را تشدید کرده و به شهروندان خود هشدار داده که از هر چیزی که مربوط به کره جنوبی است دور بمانند، از مد و فشن و موسیقی گرفته تا سبک آرایش مو و حتی عبارت های عامیانه و لهجه ای که در قسمت جنوبی شبه جزیره کره رواج دارد. در یک دهه گذشته، کره جنوبی به یک نیروی فرهنگی قابل توجه تبدیل شده است و بخش اعظمی از این قدرت با تولید محصولات جدید در زمینه لوازم آرایشی تا موسیقی پاپ و درام های کره ای انجام شده که در سراسر جهان طرفداران بسیاری پیدا کرده اند. اما یک کشور سعی دارد نفوذ کره جنوبی به مرزهایش را متوقف کند و آن هم همسایه شمالی است. برای دهه ها، کره شمالی تقریباً از دیگر نقاط جهان جدا افتاده و کنترل شدیدی بر روی اطلاعاتی که وارد این کشور شده یا از آن خارج می شود وجود داشته است.
کالاهای خارجی مانند فیلم و کتاب خارجی ممنوع بوده و تنها معدود استثناهایی در این زمینه با رضایت دولت وجود دارد. کسانی که با کالاهای قاچاق خارجی در کره شمالی دستگیر شوند با مجازات های سختی مواجه خواهند شد. در سال های اخیر و با افزایش روابط بین کره شمالی و چین از شدت این سختگیری های کاسته شده و گام های آزمایشی ورود برخی عناصر مربوط به کره جنوبی مانند فرهنگ پاپ این کشور مجوز ورود به کره شمالی را دریافت کرده بودند، در شرایطی که به نظر می رسید روابط دو کشور شمال و جنوب شبه جزیره کره رو به بهبود می رود. اما شرایط در کره شمالی اکنون به شدت تغییر کرده و قوانین سختگیرانه بار دیگر بازگشته اند که یادآور دوران کاملاً ایزوله و جدا افتاده گذشته کره شمالی است. اوایل ماه جاری، دولت کره شمالی قوانین سختگیرانه تری را در رابطه با نحوه لباس پوشیدن و صحبت کردن جوانان در این کشور اجرایی کرد.
برای مثال در کره جنوبی، زنان معمولا از واژه oppa برای شریک عاطفی خود استفاده می کنند که در کره شمالی ممنوع است. در مقابل، زنان کره شمالی باید از عبارت male comrades برای چنین کسانی استفاده کنند. ویدیوهای پروپاگاندایی در کره شمالی نیز رفتارهایی که «تاثیر بیگانه» را نشان می دهند تقبیح می کنند، مانند نشان دادن علاقه در ملاء عام. کسانی که این قوانین را زیر پا بگذارند به باور دولت کره شمالی «دشمن قسم خورده انقلاب» هستند. کیم جونگ اون مدعی شده است که «تلاش در زمینه ایدئولوژی و فرهنگ یک جنگ بدون شلیک گلوله» است و باختن در این نبرد فرهنگی «عواقبی چندین بار بدتر از شکست در میداننبرد را در پی خواهد داشت». همچنین به باور رهبر کره شمالی، سبک لباس پوشیدن، آرایش مو و سخن گفتن «انعکاسی از شرایط فکر و روح است… حتی اگر جوانان ترانه بخوانند و برقصند، باید ملودی ها و ریتم هایی را بخوانند و برقصند که با نیازهای زمانه و احساس ملی مردم ما سازگار بوده و سبک فرهنگی ما را شکوفا سازد».
بدنبال سقوط اتحاد جماهیر شوروی که منبع اصلی تامین مایحتاج کره شمالی بود، این کشور به شدت دچار فقر و فروپاشی اقتصادی شد، کشوری که تا پیش از آن یکی از صنعتی ترین کشورهای آسیایی به شمار می آمد و بدین ترتیب اکنون تنها چین و تا حدودی نیز روسیه تنها منابع تامین نیازهای این کشور به شمار می آیند. در مقایسه، کره جنوبی چهارمین قدرت برتر اقتصادی آسیا بوده و درآمد سرانه آن با کشورهای اروپایی مانند فرانسه و ایتالیا رقابت دارد. قدرت نرم این کشور در زمینه صادرات فرهنگی مانند موسیقی، غذا و محصولات آرایشی و زیبایی نیز در سال های اخیر بسیار افزایش یافته است. به همین دلیل است که کره شمالی به شدت از نفوذ فرهنگ کره جنوبی در این کشورۀ از جمله شعارهایی که در این کشور وجود دارد، بیمناک است زیرا پذیرش فرهنگ کره جنوبی به معنای پذیرفتن مدلی جایگزین از جامعه ای مولد و اینکه جامعه کره شمالی مولد و کارآمد نیست خواهد بود.
البته با توجه به قحطی و فقر شدید در کره شمالی، به نظر می رسد سردمداران این کشور واهمه ای از خیزش عمومی ندارند زیرا این کشور به اندازه ای بیرحم است که هر کسی که دهانش را باز کند را تنبیه نماید. اما افزایش اطلاعات و آگاهی نسبت به دنیای خارج و اینکه شرایط در کره شمالی تا چه اندازه هولناک و متفاوت از دنیای بیرون است، می تواند اعتبار حکومت و کلیت ایدئولوژی حاکم بر این کشور را از بین ببرد، همان اتفاقی که در دهه ۱۹۸۰ در سرزمین های شوروی نسبت به کالاهای غربی رخ داده و دلسردی عمومی نسبت به سیاست های کمونیستی این ابرقدرت و در نهایت سقوط آن را در پی داشت. در این میان جوانان کره شمالی بزرگ ترین هدف سرکوب در این کشور هستند زیرا آن ها آسیب پذیرترین قشر جامعه در مقابل تاثیرات فرهنگی جدید هستند. افراد مسن تر خواستار تغییر نیستند و از آن دلسرد شده اند یا فقر و جدا افتادن از دنیا در پسِ تفکرات ایدیولوژیک در ذهن آن ها نهادینه شده است اما ایده های جدید در حال شیوع در میان نسل جدید کره شمالی است.
رفتار حکومتهای ایدئولوژیک تمامیت خواه همیشه همینطور بوده و خواهد بود. چه کمونیست باشه چه اسلامی چه هر مرام و مسلک دیگه ای داشته باشه.
کره شمالی هم اگر عرضه داره فرهنگ خودش رو در همسایه جنوبی اشاعه بده.
“فرهنگ خودش” fucking dies…