ناسا در تدارک پرتاب یک فضاپیما است که می خواهد آن را به یک سیارک بکوبد.
در مأموریت «دارت» یا تست هدایت مجدد دو سیارک که اولین در نوع خودش محسوب می شود، قرار است روز ۲۳ نوامبر یک موشک فلکون ۹ اسپیس ایکس از پایگاه فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شود.
دانشمندان می خواهند ببینند که آیا می توانند از این برخورد برای تغییر مدار دایمورفس، یک سیارک ۱۶۰ متری استفاده کنند که میلیون ها مایل از کره زمین فاصله دارد. دایمورفس به دور سیارک بزرگ تری به نام دیدایمس می گردد که نزدیک به ۸۰۴ کیلومتر طول دارد.
پیش بینی شده هر دو سیارک در سپتامبر سال ۲۰۲۲ در فاصله ی ۶/۸ میلیون مایلی کره زمین قرار گیرند و فضاپیمای مذکور حوالی همان زمان به دایمورفس برسد و به آن برخورد کند.
انتظار می رود برخورد فضاپیما که با سرعت نزدیک به ۱۴،۷۸۳ مایل در ساعت حرکت می کند، حدود یک درصد از سرعت دایمورفس بکاهد. این مقدار شاید قابل توجه به نظر نرسد اما برای تغییر مدارسیارک کوچک تر کافی است. دانشمندان امیدوارند بتوانند با استفاده از تلسکوپ از روی کره زمین شاهد این اتفاق باشند.
هدف از مأموریت دارت حفاظت از کره زمین است
اندی ریوکین، از محققان ارشد مأموریت دارت در اینباره گفت: «کره زمین دائماً مورد اصابت سیارک ها و تکه هایی از آن ها قرار دارد. تقریباً هر سال چیزهایی به اندازه ی یک میز با سیاره ی ما برخورد می کند.»
او گفت اجرامی هچون دایمورفس و دیدایمس هر چند هزار سال یک بار با کره زمین برخورد می کنند و آنقدری بزرگ هستند که باعث صدماتی چشمگیر در مقیاس منطقه ای شوند.
در ماه ژوئیه یک تکه یخ فضایی به پهنای ۴/۸ کیلومتر از فاصله ی ۶۴ میلیون مایلی کره زمین عبور کرد. همینطور یک سیارک ۱۳۰ متری در سال ۲۰۱۹ که تا چند روز قبل از رسیدنش به فاصله ی ۴۵ میلیون مایلی کره زمین، دانشمندان از وجودش بی خبر بودند.
پهنای سیارکی که به دوران ۶۵ میلیون ساله ی دایناسورها پایان داد، ۹/۶ کیلومتر بود.
در مأموریت دارت که توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز ِ آمریکا برای سازمان فضایی ناسا ترتیب داده شده و هدایت می شود، از یک فضاپیمای کم هزینه ی مجهز به دو پنل خورشیدی استفاده می شود که طول آن در مجموع به ۸/۵ متر می رسد.
این فضاپیما به یک دوربین مجهز است که به هدایت آن به سمت دامورفس کمک می کند و همینطور یک ماهواره ی مکعبی ساخت ایتالیا که قبل از برخورد از فضاپیما جدا می شود و از این اتفاق عکسبرداری می کند.
به گفته ی آژانس فضایی اروپا، چند سال بعد از پروژه ی دارت، در مأموریت دیگری تحت عنوان مأموریت «هِرا» درباره ی اثر این پروژه بر دایمورفس و دیدایمس تحقیق خواهد شد.
ناسا پیش از این هم مأموریت هایی به منظور اصابت با سیارک ها داشته که هدف از آن ها جمع آوری اطلاعات درباره ی اجرام آسمانی بوده است. در سال ۲۰۰۴، ناسا دست به مأموریتی به نام مأموریت «برخورد عمیق»، با هدف اصابت با ستاره ی دنبال دار «تمپل یک» زد که به مدت ۸ سال تحت رصد دانشمندان قرار داشت تا آنکه ارتباط فضاپیما با زمین قطع شد.
غلط کرده،، اون سیارک باید بخوره به زمین تامام
چی تخچی خبر باید ما بریم،هرچی زودتر به مریخ ساکن شود
ما چر ضعیف استیم ما باید برویم،روی مریخ تمام من اولین نفر استم میخاهم بروم به مریخ