ماجرای دختربچه ۹ ساله افغان که برای گرسنه نماندن خانواده اش همسر یک پیرمرد شد

یک پدر افغان که دختر ۹ ساله اش را به یک مرد ۵۵ ساله فروخت تا همسر او شود می گوید زیر بار احساس گناه «خرد شده» اما در عین حال ادعا می کند که چاره ی دیگری هم نداشت.

پروانه ملک که در یک اردوگاه پناهجویان در افغانستان زندگی می کرد بعد از توافقی که میان والدینش با آن مرد برای فروختن او صورت گرفت، می ترسید که مرد او را کتک بزند.

پدر او اما گفت که بعد از قطع کمک های بین المللی به افغانستان به دنبال سلطه ی طالبان بر این کشور، فروختن دخترش تنها راهی است که برای حمایت از خانواده ی خود دارد.

گروه های حقوق بشری می گویند گرسنگی و استیصال گسترده در افغانستان سبب شده هر چه می گذرد خانواده های بیشتری مجبور به فروش فرزندان خود شوند.

پدر پروانه، عبدل ملک، در معامله ی فروش دخترش از مرد خریدار درخواست کرد او را کتک نزد.

وقتی پروانه را می بردند او سعی کرد مقاومت کند.

عبدل گفت می خواهد از استیصال و درماندگی ای بگوید که خانواده های افغان با آن مواجه هستند: «ما یک خانواده ی هشت نفره هستیم و من مجبورم بچه ام را بفروشم تا بقیه ی خانواده زنده بمانند.»

این خانواده در یک اردوگاه پناهجویان در ولایت بادغیس افغانستان زندگی می کنند و عبدل سعی کرده هر زمان که بشود اندک پولی درآورد.

اما او گفت با بحران اخیر افغانستان دیگر نتوانسته پولی درآورد تا با آن شکم عزیزان خود را سیر کند و مجبور شده پول زیادی از اقوام خود قرض کند.

او در حالی که اشک می ریخت به خریدار دخترش گفت: «او دیگر عروس تو است. خواهش می کنم مراقبش باش. تو حالا دیگر مسئولش هستی. خواهش می کنم کتکش نزن.»

مرد ۵۵ ساله ادعا کرد که قصد دارد پروانه را مثل عضوی از خانواده ی خودش بزرگ کند و گفت این دختر ارزان قیمت بود و قرار است در خانه ی او کار کند.

عبدل گفت دنبال کار گشته اما بی فایده بوده و دیگر نمی تواند از پس نیازهای اولیه ی زندگی شان برآید.

او گفت زیر بار احساس گناه، شرم و نگرانی «خرد» شده و پول فروش دخترش تنها برای چند ماه کفاف می دهد.

در یک مورد غم انگیز دیگر، یک مادربزرگ افغان گفت که مجبور به فروختن نوه ی دو ساله ی خود شد تا بتواند خانواده اش را نجات دهد.

این مادربزرگ ۵۶ ساله که از ولایت هندوکش افغانستان بود، گفت: «ما داریم از گرسنگی می میریم و هیچ کمکی به ما نشده، حتی از سمت اقوام مان. اگر کسی کمک مان می کرد نوه ام را نمی فروختم.»

به گفته ی برنامه ی جهانی غذا، نهاد وابسته به سازمان ملل، نزدیک به یک میلیون کودک در افغانستان در معرض خطر گرسنگی هستند.

این نهاد می گوید تداوم این وضع می تواند به مرگ میلیون ها نفر در این کشور بیانجامد مگر آنکه اقدامی فوری برای نجات ۲۲/۸ میلیون افغانی صورت گیرد که در آستانه ی مرگ بر اثر گرسنگی هستند.

از زمان عقب نشینی ناگهانی نیروهای غرب از کابل، کمک های جهانی به مردم افغانستان قطع شده است.

تصرف وحشیانه ی قدرت در افغانستان به دست نیروهای طالبان سبب خودداری جامعه ی جهانی از به رسمیت شناختن این گروه به عنوان دولت جدید این کشور و ارسال کمک شده است.

یک زن افغان دیگر نیز گفت: «بچه های دیگرم داشتند از گرسنگی می مردند به خاطر همین مجبور شدیم دخترم را بفروشیم.»

«چطور می توانم ناراحت نباشم؟ او بچه ی من است. کاش مجبور نمی شدم دخترم را بفروشم.»

دیوید بیزلی، رئیس برنامه ی جهانی غذا می گوید: «افغانستان حالا یکی از بدترین بحران های انسانی دنیا را دارد، اگر بدترین آن را نداشته باشد.»

«شمارش معکوس برای وقوع یک فاجعه آغاز شده.»