برای تبدیل شدن به یکی از بزرگ ترین ستاره های سینما باید چه کارهایی انجام داد؟ برای تبدیل شدن به یکی از قابل اعتمادترین بازیگران برنده ی اسکار چطور؟ یا یکی از مطرح ترین تهیه کنندگان تلویزیونT یا یک خواننده ی برنده ی گرمی. اگر یک نفر در هالیوود جواب این سوالات را داشته باشد، آن یکی از «مردان سیاه پوش» (۱۹۹۷) است: ویل اسمیت.
از سن ۱۷ سالگی این هنرمندِ حالا ۵۳ ساله یکی یکی قله های صنعت سرگرمی را درنوردیده است. از موسیقی هیپ هاپ زیرزمینی با رفیقش دی جی جازی جف در میانه های دهه ی ۱۹۸۰ بگیر تا مطرح شدن بر روی صفحه ی تلویزیون در سریال «شاهزاده جدید بل-ایر» (۱۹۹۶-۱۹۹۰) تا فیلم سینمایی «پسران بد» (۱۹۹۵) تا فیلم اخیرش «شاه ریچارد» (۲۰۲۱). فهرست آثار ویل اسمیت گویی بی پایان است. رزومه ای حسادت برانگیزتر از این در صنعت سرگرمی کمتر یافت می شود.
اما حالا ویل اسمیت از کارهای همیشگی اش در سینما و تلویزیون فاصله گرفته و در سریال مستند یوتیوبی Best Shape of My Life که هدفش آشکار ساختن زوایای پنهان شخصیت این مرد موفق است، بازی کرده است. و اگر بخواهیم دو قسمتی را که تا کنون پخش شده مورد قضاوت قرار بدهیم، تمرین های سخت و پینه های نقش بسته بر انگشتان این بازیگر، می تواند یکی از دلایل موفقیت وی باشد.
این برنامه ی هفتگی که ظاهراً از زندگینامه ی خودنوشت ویل اسمیت با نام «ویل» که در ۹ نوامبر منتشر شد و به چالش او برای کم کردن ۱۰ کیلو وزنی که در قرنطینه ی کرونا حین ۱۴۰ روز اضافه کرده بود، می پرداخت، نیز الهام گرفته است. این مستند به پیشینه ی شخصی این هنرمند نیز نقب می زند: انگیزه هایش، اخلاق کاری اش و جاه طلبی هایش را زیر ذره بین قرار می دهد.
مشخصاً صحنه هایی که ویل اسمیت در آن ها پدر ارتشی اش را به یاد می آورد که هرگز نمی گذاشت شکست برای بچه هایش عادی شود، از جمله صحنه های تاثیرگذار این مستند است. اما شاید جالب ترین قسمت این سریال مستند در قسمت دوم اتفاق بیفتد وقتی که پس از شروعی نه چندان رضایت بخش برای کاهش وزن در لس آنجلس، اسمیت شجاعانه اعلام می کند: «می رویم دبی!»
صحنه های ابتدایی بخش های ضبط شده در دبی، این شهر را در صبح نشان می دهد که زیر نور خورشید می درخشد و همزمان صدای روی تصویر را می شنویم که می گوید: «دبی با شخصیت من جور در می آید. این شهر با دیدگاه من نسبت به زندگی هماهنگ است. اگر قصد داری بنایی بسازی، آیا سعی نمی کنی یک برج خلیفه بسازی؟»
در نهایت ویل اسمیت را می بینیم که ۱۶۰ طبقه ی مرتفع ترین سازه ی بشری در جهان را ظرف ۵۱ دقیقه بالا می رود. در پایان هر چند که او از نفس افتاده اما لبخندی حاکی از رضایت بر لب دارد.
بدون نظر