زوجی که با روش رحم اجاره ای در کمتر از ۲ سال صاحب ۲۱ فرزند شدند

کریستینا و گالیپ اوزتورک خانواده ی پرجمعیتی دارند. این زوج که در کشور گرجستان زندگی می کنند، ظرف ۱۹ ماه گذشته با استفاده از روش رحم اجاره ای، صاحب ۲۱ فرزند بیولوژیک شدند.

کریستینا می گوید: «یک چیز را می توانم به شما بگویم – هیچ روزی برایم خسته کننده نیست.»

کوچک ترین فرزند خانواده ی اوزتورک ۳ ماه دارد و بزرگ ترین شان ۱۹ ماه. علاوه بر نوزادان خانواده، این زوج با دختر ۶ ساله ی کریستینا که حاصل رابطه ی قبلی او است و یکی از ۹ فرزند بزرگ تر گالیپ نیز زندگی می کنند.

کارشناسان می گویند جمعیت این خانواده گرچه بسیار نامتعارف است اما عامل لزوماً آسیب زایی نیست، به خصوص اگر اوزتورک ها منابع مالی و عاطفی لازم برای حمایت از فرزندان خود را داشته باشند.

کندال فیلیپس که یک مشاور حرفه ای معتبر است می گوید: «مهم محیط رشد بچه ها است، که امن باشد، در آن به بچه ها رسیدگی شود، نیازهای اولیه ی آن ها برآورده شود و اعتماد و ارتباط وجود داشته باشد. تا زمانی که این موارد وجود داشته باشد و کسانی که مسئولیت خانواده  را برعهده دارند از نظر ذهنی و عاطفی ثبات داشته باشند، جمعیت خانواده اهمیتی ندارد.»

اهمیت ایجاد یک پیوند امن

فیلیپس می گوید: «یک مسأله ی بسیار مهم در رشد کودک شکل گیری یک پیوند امن میان نوزاد با یک فرد بزرگسال است. این امر به نوزاد کمک می کند که با حس اعتماد و نه بی اعتمادی، با دنیا تعامل پیدا کند. و این امر می تواند حتی در خانواده ای به پر جمعیتی اوزتورک ها هم رخ دهد.»

او می گوید: «اگر بچه ها در محیطی امن و قابل اعتماد رشد کنند که ثبات داشته و راحت باشد، نباید مشکلی از جهت شکل گیری این پیوند وجود داشته باشد.»

اوزتورک ها برای ایجاد چنین محیطی از ۱۶ پرستار سرخانه، آشپزهای شخصی مختلف و چند نظافتچی و دستیار کمک گرفته اند. به گفته ی کریستینا، اینگونه نیست که هر کدام از پرستارها مسئول بچه ی خاصی باشند و آن ها به طور گردشی از بچه ها مراقبت می کنند.

مگان مارکوم، روانشناس، می گوید این شیوه هم می تواند منجر به شکل گیری پیوندهایی عمیق شود.

او می گوید: «یک مراقب مثل یک پرستار بچه هم می تواند یک پیوند امن ایجاد کند و در مواردی که پدر و مادر هر دو کار تمام وقت دارند هم بیشتر اوقات همینگونه است.»

چالش های داشتن خواهر و برادر فراوان

نوزادان اوزتورک ها اختلاف سنی بسیار کمی با یکدیگر دارند:

• یک ۱۹ ماهه: مصطفی
• سه ۱۸ ماهه: ماریام، آیرین و آلیسا
• دو ۱۷ ماهه: حسن و جودی
• سه ۱۶ ماهه: هارپر، ترسا و حسین
• دو ۱۵ ماهه: آنا و ایزابلا
• سه ۱۴ ماهه: اسماعیل، محمد و احمد
• دو ۱۳ ماهه: علی و کریستینا
• دو ۱۲ ماهه: سارا و لقمان
• یک ۱۱ ماهه: گالیپ
• یک ۹ ماهه: اولیویا
• یک ۳ ماهه: جودی

مارکوم می گوید نزدیک بودن سن خواهر و برادرها این مزیت را دارد که آن ها همبازی یکدیگر می شوند، اما از طرفی دیگر، به شکل گیری رقابت میان آن ها می انجامد.

فیلیپس می گوید نمی توان هیچ پیش بینی ای از شکل رابطه ی میان خواهر و برادرها داشت. او می گوید دوقلوهایی دیده که هیچ صمیمیتی با یکدیگر نداشتند اما خواهر و برادرهایی با اختلاف سنی زیاد بوده اند که رابطه ی نزدیکی باهم داشتند.

او می گوید: «روابط انسانی به طور کلی، حتی رابطه ی میان خواهر و برادرها به شخصیت افراد و فرم کلی خانواده و عوامل کنترل کننده ی آن بستگی دارد. مسأله ی سن به مرور عامل کم رنگ تری می شود و ممکن است انتخاب های زندگی به عامل مؤثری تبدیل شود.»

مارکوم می گوید مردم شیفته ی چیزهای افراطی هستند و شهرتی که خانواده ی اوزتورک پیدا کرده، نمونه ای از همین مسأله است.

فیلیپس می گوید، خیلی ها منتقد ناتالی سولمن، مادر هشت قلوهایی بودند که در سال ۲۰۰۹ به دنیا آمدند اما به نظر می آید این خانواده زندگی عادی دارد.

او می گوید: «داشتن این تعداد بچه رایج نیست. اما اگر کسی تصمیم به این کار بگیرد، در صورتی که عشق، راحتی، مراقبت، اعتماد و شرایطی امن ایجاد کند، می تواند این کار را انجام دهد و من فکر نمی کنم ایرادی داشته باشد.»