هفته ی گذشته در مصر سنتی احیا شد که احتمالاً چند هزار سالی انجام نگرفته بود. وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر مراسمی به مناسبت بازگشایی خیابان باستانی ابوالهول در شهر اقصر برگزار کرد.
این خیابان مقدس که زمانی به آن «مسیر خدا» می گفتند، معبد کارناک در شمال را به معبد اقصر در جنوب متصل می کند. این مسیر ۲/۷ کیلومتری که با بلوک هایی از جنس سنگ ماسه، سنگ فرش شده، در هر دو سمت خود یک ردیف مجسمه ی ابوالهول و قوچ دارد که تعداد آن ها به بیش از ۱۰۵۰ عدد می رسد. این مجسمه ها قرن ها زیر شن های صحرا مدفون بودند اما رفته رفته، طی سالیان طولانی، به دست باستان شناسان سرشناس مصری بیرون کشیده شده اند.
تاکنون ۳۰۹ مجسمه با وضعیتی مناسب بیرون کشیده شده اما با توجه به ادامه داشتن حفاری ها احتمال می رود تعداد آن ها افزایش یابد.
خیابان باستانی ابوالهول به دست چه کسی ساخته شد؟
مانند بسیاری از چیزهای دیگری که به دنیای باستان تعلق دارد، خیابان ابوالهول هم تمام رازهایش را برملا نکرده است.
روشن نیست چه کسی ساخت این مسیر را آغاز کرد. برخی دانشمندان گفته اند قدمت آن می تواند به دوران ملکه حتشپسوت، یعنی در حدود ۳،۵۰۰ سال قبل بازگردد، گرچه هیچ شواهد باستان شناختی ای در این مسیر که دال بر این نظریه باشد یافت نشده است.
برخی دیگر از دانشمندان هم معتقدند این مسیر در دوران حکومت آمنهوتپ سوم، یعنی چندین هزار سال بعد ساخته شد، اما سازه های مربوط به این فرعون که در این مسیر وجود داشت بعدها به جای دیگری منتقل شدند. به همین دلیل برخی محققان می گویند احتمالاً مشهورترین فرمانروای مصر باستان که نزدیک به ۳ هزار سال قبل بر این سرزمین حکومت می کرد ساخت خیابان ابوالهول را آغاز کرد.
به گفته ی آن ها، قدمت قدیمی ترین بنای کشف شده در این مسیر به دوران توت‌عنخ‌آمون بازمی گردد که ۳۰۰ متر ابتدایی دهمین برج معبد کارناک تا دروازه ی معبد موت را ساخت.
هر کس که آغازگر ساخت خیابان ابوالهول بوده باشد، بسیاری از دانشمندان اتفاق نظر دارند که بیشتر این مسیر، یعنی مسافتی به طول حدوداً ۲/۱ کیلومتر، در دوران پادشاهی نکتانبوس اول، پایه گذار سی اُمین و آخرین دودمان بومی مصر باستان، یعنی حدود ۲،۴۰۰ سال قبل ساخته شد.
مسیر رژه
مصریان باستان هر ساله در دومین ماه از فصل طغیان رود نیل جشنواره ای به نام «اوپت» برای گرامیداشت قدرت زایایی خدایان و فرعون برگزار می کردند. کاهنان از کارناک تا اقصر سه قایق بر دوش خود حمل می کردند که مجسمه های خدایان سه گانه – آمون-رع، همسرش موت و پسرشان خنسو، را در آن ها می گذاشتند.
این سفر با پای پیاده و از خیابان ابوالهول یا گاهی با قایق از رود نیل انجام می شد.
این جشنواره روزها تا هفته ها، بسته به پادشاه آن زمان، به طول می انجامید و سپس مجسمه به کارناک بازگردانده می شد.
با گذشت زمان این مسیر متروکه و زیر شن ها مدفون شد. اما در سال ۱۹۴۹ برای اولین بار ۸ مجسمه ی ابوالهول در جلوی معبد اقصر به دست دکتر زکریا غنیم، باستان شناس مصری کشف شد.
حفاری ها در این راه باستانی با اکتشافات باستان شناسان و نقشه برداری آن ها سال ها است که ادامه دارد. آن ها در این مدت مجبور به تخریب چند ساختمان، از جمله چند مسجد، یک کلیسا و تعداد زیادی خانه شدند که طی هزاران سال بعدی در این مسیر ساخته شده بودند.
وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر به خاطر نمایش باشکوهی که در ماه آوریل برگزار کرد مورد تحسین و تمجید قرار گرفت. این نمایش رژه ی مومیایی های فراعنه ی مصر در خیابان های قاهره بود که به یک موزه ی جدید منتقل می شدند. دولت مصر مراسم بازگشایی خیابان ابوالهول را هم در همان مقیاس برگزار کرد تا شهر اقصر را به عنوان یکی از بزرگ ترین موزه های فضای باز دنیا به مردم جهان بشناساند.
در این مراسم تلاش شده بود فضای جشنواره ی باستانی اوپت بازسازی شود و شامل اجرای موسیقی، رقص و نمایش نور بود.
افرین و درود بر مسول مربوط مصر که این کار رو انجام داده واقعا تاریخ و تمدن یه سرزمین خیلی اهمیت داره که متاسفانه تو کشور ما هیچ ارزشی واسه تاریخ و تمدنمون قایل نیستن .افسوس و افسوس… پاینده باد ایران
یک زمانی توی ایران جشن های ۲۵۰۰ ساله با شکوه و عظمتی بیشتر از این مراسم و با حضور سران کشورهای مختلف برگزار میشد که البته یک عده ابله اون رو ریخت و پاش طاغوتی نامیدند. می گفتند خجالت آوره که وقتی فقر در کشور هست این کارها رو می کنند. اینقدر کوته بین بودند که نمی فهمیدند اثر تبلیغی همین مراسم چه قدر به نفع صنعت توریسم کشور هست و چندین برابر هزینه ای که شده درآمد و اشتغال ایجاد می کنه. حالا جنبه فرهنگی و اعتباری که برای ایرانیها داشت بماند. ایرانیهایی که برخلاف الان برای رفتن به کشورهای دیگه دغدغه و نگرانی گرفتن ویزا رو نداشتند و وقتی هم به اون کشورها می رفتند به ایرانی بودن خودشون افتخار می کردند. بگذریم از اینکه همون کسانیکه اون مراسم رو طاغوتی و هزینه های اون رو با توجه به فقر مردم نادرست می دونستند در طی این سالها چقدر هزینه برای بازسازی اماکن کشورهای عراق و سوریه و راهپیمایی فلان و بهمان کرده اند و می کنند. هزینه هایی که به جای جلب گردشگر خارجی به ایران باعث سرازیر شدن پول ایرانیها به کشورهای دیگر و جذب گردشگر برای آنها می شود. اینها همون کسانی هستند که با بولدوزر قصد تخریب نمادهای تاریخی ایران رو داشتند ولی وقتی مقاومت مردم رو دیدند و متوجه شدند نمی توانند یکباره اونها رو خراب کنند تصمیم گرفتند با عدم نگهداری و ساخت و ساز غیر اصولی و تبلیغ برای بی توجه کردن مردم به تاریخ و هویتشون به تخریب تدریجی اونها بپردازند که تا حدی موفق هم شده اند.
لطفا از بقیه اقوام نیز مطلب بزارید.بخصوص دو تمدن ازتک و اینکا
بسیارزیبا بود وای ب حال ما ایرانی ها که هم گذشتمون نابود شد و هم حال و آیندمون اون هم ب دست یک مشت مسئول بی کفایت و دزد
عــــــــــــــــــــالی بـــــ?ـــــود
درودبرمصریهاحداقل ارزش واسه تمدنشون قابل هستن مسولین ماکه آله برکت الله
افرین و درود بر مسول مربوط مصر که این کار رو انجام داده واقعا تاریخ و تمدن یه سرزمین خیلی اهمیت داره که متاسفانه تو کشور ما هیچ ارزشی واسه تاریخ و تمدنمون قایل نیستن .افسوس و افسوس… پاینده باد ایران
یک زمانی توی ایران جشن های ۲۵۰۰ ساله با شکوه و عظمتی بیشتر از این مراسم و با حضور سران کشورهای مختلف برگزار میشد که البته یک عده ابله اون رو ریخت و پاش طاغوتی نامیدند. می گفتند خجالت آوره که وقتی فقر در کشور هست این کارها رو می کنند. اینقدر کوته بین بودند که نمی فهمیدند اثر تبلیغی همین مراسم چه قدر به نفع صنعت توریسم کشور هست و چندین برابر هزینه ای که شده درآمد و اشتغال ایجاد می کنه. حالا جنبه فرهنگی و اعتباری که برای ایرانیها داشت بماند. ایرانیهایی که برخلاف الان برای رفتن به کشورهای دیگه دغدغه و نگرانی گرفتن ویزا رو نداشتند و وقتی هم به اون کشورها می رفتند به ایرانی بودن خودشون افتخار می کردند. بگذریم از اینکه همون کسانیکه اون مراسم رو طاغوتی و هزینه های اون رو با توجه به فقر مردم نادرست می دونستند در طی این سالها چقدر هزینه برای بازسازی اماکن کشورهای عراق و سوریه و راهپیمایی فلان و بهمان کرده اند و می کنند. هزینه هایی که به جای جلب گردشگر خارجی به ایران باعث سرازیر شدن پول ایرانیها به کشورهای دیگر و جذب گردشگر برای آنها می شود. اینها همون کسانی هستند که با بولدوزر قصد تخریب نمادهای تاریخی ایران رو داشتند ولی وقتی مقاومت مردم رو دیدند و متوجه شدند نمی توانند یکباره اونها رو خراب کنند تصمیم گرفتند با عدم نگهداری و ساخت و ساز غیر اصولی و تبلیغ برای بی توجه کردن مردم به تاریخ و هویتشون به تخریب تدریجی اونها بپردازند که تا حدی موفق هم شده اند.