همزمان با تشدید بحران آب و هوا، جهان رو به سرمایه‌گذاری بر انرژی بدون کربن آورده تا بدین وسیله جهانی را پدید بیاورد که یا تولید گازهای گلخانه‌ای در آن صفر باشد، و یا همان‌قدری که گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کند، به همان میزان گاز گلخانه‌ای را از هوا بزداید. یکی از اشکال انرژی پاک، هیدروژن سبز است که از منابع تجدیدپذیر همچون آب مشتق می‌شود و از آن می‌توان برای تامین انرژی صنایع و تامین سوخت وسایل نقلیه سنگین نظیر هواپیما و کشتی استفاده کرد.
مکان‌هایی که به تولید این نوع از انرژی پاک مبادرت می‌کنند در سرتاسر جهان به وجود آمده‌اند؛ جاهایی همچون ایالات متحده، اروپای غربی، چین، استرالیا، شیلی و آفریقای جنوبی و چند کشور دیگر. چنین برنامه‌ریزی شده که بازار جهانی هیدروژن سبز تا سال ۲۰۵۰ بنا بر تخمین گلدمن ساکس، ارزشی معادل ۱۱ تریلیون دلار داشته باشد.
اما منتقدان هیدروژن سبز می‌گویند که استفاده از انرژی خورشیدی یا باد برای تولید سوختی دیگر، اتلاف انرژی‌های تجدیدپذیر باارزش است. در همین حال، برنامه‌هایی برای استفاده از هیدروژن آبی (blue hydrogen) ـ که با استفاده از سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود ـ این روزها بیشتر و بیشتر تحت موشکافی قرار می‌گیرند.
چرا به هیدروژن سبز نیاز داریم؟
بخش بزرگی از فرآیند دور شدن از سوخت فسیلی، به سبب الکتریکی شدن برخی از ماشین‌هایی است که تامین انرژی‌شان از طریق نفت و گاز است، مثلا اتومبیل، حمل و نقل عمومی و سیستم گرمایش خانگی در برخی کشورها. برای آن دسته از وسایلی که همین الآن هم برقی هستند مثل رایانه‌ها و دستگاه‌های خانگی، الکتریسیته‌ی هسته‌ای و همچنین انرژی‌های تجدیدپذیر نظیر باد و انرژی خورشیدی در حال جایگزینی ذغال‌سنگ هستند.
اما برخی صنایع هستند که آن قدر انرژی زیادی نیاز دارند که انرژی‌های تجدیدپذیر سنتی پاسخگوی نیازشان نیست. این خود یک مشکل است چرا که این صنایع در بین تولیدکنندگان بزرگ گاز گلخانه‌ای قرار دارند.
اینجاست که کارشناسان می‌گویند هیدروژن سبز پتانسیل خوبی دارد. اووه رِم، تحلیلگر آژانس بین‌المللی انرژی می‌گوید: «برق تولیدی از منابعی مثل باد، خورشید و هسته‌ای برای کربن‌زدایی سیستم انرژی ما حیاتی‌ست اما کافی نیست. کاهش کربن در حوزه‌ی حمل و نقل در مسافت زیاد و صنایع سنگین از جمله سخت‌ترین کارهاست.»
برای نمونه، راه اندازی یک هواپیما یا کشتی بزرگ، آن قدر انرژی نیاز دارد که حمل هر باتری‌ای که آنقدر بزرگ باشد که بشود برای ذخیره‌ی انرژی خورشید یا باد مورد استفاده قرار بگیرد، غیر ممکن خواهد بود. از طرف دیگر، هیدروژن سبز سبک‌تر است و به شکل مایع هم می‌تواند وجود داشته باشد.
اگرچه هیدروژن سبز هیچ کربنی منتشر نمی‌کند، با این حال محدودیت‌هایی نیز دارد. هنگامی که در فضای آزاد سوزانده شود، مقدار کمی نیتروز اکسید منتشر می‌کند که گاز گلخانه‌ای قدرتمندی است. اما اگر هیدروژن از طریق سلول سوخت استفاده شود، تنها هوای گرم و آب منتشر می‌کند.
برخی هواپیماهای کوچک موفق به پریدن با سلول‌های سوختی هیدروژنی شده‌اند، اما این فناوری هنوز برای بهره‌برداری تجاری بهینه نشده است.
بدون نظر