هر ساله میلیون ها سینما دوست برای چندین ساعت به تماشای مراسم اسکار می نشینند. این مراسم نه تنها با اعطای جایزه به بهترین بازیگران همراه است، بلکه محلی است برای دیده و شناخته شدن فیلمسازانی که امیدوارند در آینده ی نزدیک بتوانند درآمد بالایی داشته باشند. فرش قرمز اسکار هم یک فشن شوی تمام عیار برای نمایش لباس های شیک و مد روز است.
در ادامه می خواهیم ببینیم برندگان اسکار چگونه انتخاب می شوند.
سرنوشت نامزدهای اسکار به دست اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینما تعیین می شود. این آکادمی نزدیک به ۱۰۰ سال قبل، در سال ۱۹۲۷ تأسیس شد و آن زمان اعضای آن تنها ۳۶ تن از فعالان صنعت سینما بودند.
امروزه بیش از ۱۰ هزار نفر از کشورهای مختلف دنیا عضو این آکادمی هستند. همگی آن ها فیلمسازانی هستند که آثار آن ها برای عموم مردم به نمایش درآمده اند. ورود به هیئت انتخاب بهترین فیلم تنها با توصیه ی ۲ تن از اعضای فعلی آکادمی ممکن است.
اعضای آکادمی به ۱۷ «رشته» ی مختلف تقسیم شده اند، از فیلمنامه نویسان، کارگردانان و بازیگران گرفته تا گریمورها و متخصصان جلوه های ویژه ی کامپیوتری. همه ی اعضای آکادمی از حق رأی برای انتخاب برنده در تمامی بخش ها برخوردارند.
فهرست کامل اعضای آکادمی در وبسایت آن موجود نیست، با این حال، فهرست اعضای جدید اغلب در آنجا منتشر می شود. به همین ترتیب، در سال ۲۰۲۰، زندیا کولمن (بازیگر فیلم مرد عنکبوتی) و یئو جونگ چو (بازیگر فیلم کره ای انگل)، اعضای جدید آکادمی اعلام شدند.
جنیفر لارنس، ستاره ی فیلم «بازی های مرگبار» از سال ۲۰۱۲ در انتخاب برندگان جایزه اسکار نقش داشته است. این بازیگر حتی در یک برنامه ی تلویزیونی تعریف کرد که یک بار وقتی برگه رأی محرمانه ای که باید انتخاب های خود را در آن ثبت می کرد، به جای خودش، به دست مادرش رسید، او که نمی دانست این برگه رأی برای دخترش است، سعی کرده بود خودش آن را پر کند. خوشبختانه مادر لارنس برگه رأی را به دخترش بازگرداند و این اتفاق باعث شد لارنس در انتخاب هایش تجدید نظر کند.
اعضای آکادمی، بهترین فیلم، بهترین بازیگران، بهترین فیلمنامه ی غیر اقتباسی، بهترین تدوین و حتی بهترین گریم را انتخاب می کنند. نتایج این فرآیند توسط یک شرکت حسابرسی به نام PricewaterhouseCoopers شمارش می شود. نامزدهایی که بیشتر از ۵۰ درصد آراء را به خود اختصاص داده باشند برنده ی اسکار خواهند بود.
پس از پردازش رأی ها، تنها ۲ نماینده ی شرکت PricewaterhouseCoopers از نتایج آراء باخبر هستند. نتایج مخفی باقی می ماند تا لحظه ی باز کردن پاکت های معروف بر روی صحنه ی مراسم اسکار فرا برسد.
گفته می شود چمدانی که پاکت های حاوی اسامی برندگان را درون آن نگه می دارند را هنگام انتقال، با دستبند به دست یکی از کارکنان شرکت مذکور می بندند. از پاکت های حاوی اسامی دو کپی گرفته می شود و هر دو نماینده ی شرکت از مسیرهایی مختلف و به همراه یک محافظ، چمدان ها را به مقصد می رسانند.
برای جلوگیری از درز اطلاعات به رسانه ها پیش از برگزاری مراسم، تندیس های اسکار ابتدا نامی بر روی خود ندارند. تا قبل از سال ۲۰۱۰، برندگان باید تندیس خود را به آکادمی باز می گرداندند و چند هفته ای صبر می کردند تا نام شان بر روی پایه ی تندیس حک شود. حالا اما کار حک اسامی بلافاصله بعد از مراسم و طی میهمانی ای که به افتخار برندگان ترتیب داده می شود، قابل انجام است.
اگر به تصاویری که بلافاصله بعد از اهدای جوایز ثبت شده اند نگاهی بیاندازید خواهید دید که هیچ یک از تندیس ها نام برندگان را روی خود ندارند.
از سال ۲۰۰۲ تاکنون محل برگزاری مراسم اسکار ثابت بوده است: سالن تئاتر دالبی که در شهر لس آنجلس قرار دارد. این سالن به طور اختصاصی برای برگزاری مراسم اسکار ساخته شده است. سالن دالبی ستون هایی به سبک آرت دکو دارد که بسیاری از آن ها نام برندگان اسکار بهترین فیلم را بر روی خود دارند. تعدادی از این ستون ها هنوز اسمی روی خود ندارند چرا که محل قرارگیری اسامی برندگان آینده ی این جایزه هستند.
در فاصله ی میان مراسم های اسکار، سالن دالبی خالی نمی ماند و طی سال مراسم ها، کنسرت ها و رویدادهای دیگری در آن برگزار می شود.
گرفتن جایزه اسکار کار ساده ای نیست. لازم به گفتن نیست که بیگ فایو (Big Five) شدن یعنی دریافت هر ۵ جایزه ی اصلی اسکار – بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد، بهترین بازیگر زن و بهترین فیلمنامه – اتفاقی است که فیلمسازان امروزی تنها می توانند درباره ی آن خیالپردازی کنند.
در طی تاریخ جایزه اسکار، نزدیک به ۴۰ فیلم در هر ۵ رشته ی اصلی نامزد شده اند. و تنها ۳ فیلم موفق شده اند این ۵ اسکار را از آن خود سازند: «یک شب اتفاق افتاد» (It Happened One Night) محصول سال ۱۹۳۴، «دیوانه از قفس پرید» (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) محصول سال ۱۹۷۵ و «سکوت بره ها» (The Silence of the Lambs) محصول سال ۱۹۹۱.
با نگاهی به فهرست دریافت کنندگان اسکار بهترین فیلم می توان به وجود الگوهایی در انتخاب برنده ی این جایزه پی برد. هیئت انتخاب به ندرت به فیلم های ماجراجویانه، موزیکال، فانتزی، اکشن و وسترن رأی می دهند. و تنها فیلم ترسناکی که موفق به دریافت این جایزه شده، «سکوت بره ها» است که ترکیبی از دو ژانر ترسناک و درام جنایی بود.
در عین حال، هیئت انتخاب شیفته ی فیلم های بلند تاریخی، درام و زندگینامه ای هستند، به خصوص آن هایی که شخصیت هایشان شجاعانه از سد موانع چالشی می گذرند. به همین دلیل، فیلم هایی نظیر «بر باد رفته» (Gone with the Wind)، «فارست گامپ» (Forrest Gump)، «پدرخوانده» (The Godfather) و «تایتانیک» (Titanic) موفق شدند به فهرست برندگان اسکار راه یابند.
حتی برخی کارگردان ها و تهیه کنندگان متقلبانه به ساخت فیلم هایی از قرار معلوم مخصوص گرفتن جایزه اسکار روی آورده اند. به این فیلم ها «طعمه ی اسکار» می گویند. این دست فیلم ها معمولاً در اواخر سال اکران می شوند تا جدید بمانند و سازندگان شان هزینه ی زیادی را صرف تبلیغات فیلم می کنند.
رایج ترین ژانرهایی که در میان فیلم های به اصطلاح «طمعه ی اسکار» دیده می شود، درام تاریخی و زندگینامه ای است. حتی در رسانه ها به طعنه گفته می شود که اگر دلتان اسکار می خواهد با حضور در یک فیلم زندگینامه ای این آرزو به حقیقت خواهد پیوست.
ممنون از مطلب مفیدتون