نامه‌های پزشکان بالاخره بیماری هیتلر را فاش کردند! این نامه ها نشان می‌دهد آدولف هیتلر یک هیپوکندریا بود و از مرض خودبیمار پنداری رنج می برد. او از گلودردی که باعث عوض شدن صدایش شود واقعا وحشت داشت.
این یافته ها و مستندات در مکاتبات نوه کارل اتو فون ایکن کشف شد که بین سال های ۱۹۳۵ و ۱۹۴۵، متخصص گوش، حلق و بینی رهبر نازی ها بود.
در نامه‌ای که توسط روزنامه NZZ am Sonntag به اشتراک گذاشته شد، پزشک سوئیسی نحوه درمان مشکلات صوتی هیتلر را شرح داد.
بیماری هیتلر : مرض خودبیمار پنداری
این نامه نشان می‌دهد که این ظالم ترس جدی از بیمار شدن دارد، زیرا معتقد است که می‌تواند در توانایی او برای رهبری اختلال ایجاد کند.
بر اساس این نامه، دیکتاتور به دکتر گفته است: «اگر عوارض بدی وجود دارد، من به طور کامل باید بدانم.»
علاوه بر این، این رسانه سوئیسی مدعی شد که نامه ها شیفتگی هیتلر به صدایش را نیز برجسته می کند. به طوری که او اقدام برای برداشتن پولیپ را به بعد از سخنرانی به تعویق انداخت تا روی صدایش تاثیر منفی نگذارد.
طبق گزارش، ایکن به هیتلر توصیه کرد که پس از عمل باید به صدای خود استراحت دهد و آن را آرام کند.
این نامه ها همچنین مبادله ای را که پزشک با بازجویان روسی پس از دستگیری برلین در سال ۱۹۴۵ انجام داد، شرح داد.
وقتی از فون ایکن پرسیده شد که چرا هیتلر، مردی که مسئول مرگ میلیون‌ها نفر در جنگ جهانی دوم و هولوکاست بود را نکشته است، پاسخ داد: «من پزشک او بودم، نه قاتل.»
اعتیاد هیتلر به مواد مخدر
در سال‌هایی که منجر به مرگ نهایی او شد، هیتلر توسط پزشکانی احاطه شد که بنا به گزارش‌ها، سخت تلاش کردند تا اعتیاد او به مواد مخدر را متوقف کنند.
یک مورخ آلمانی، به نام نورمن اوهلر، او را به عنوان یک “ابر معتاد” توصیف کرد.
به طور معمول، به هیتلر موادی مانند کوکائین، مت آمفتامین و یک ماده مخدر شبه هروئین به نام Eukodol تزریق می کردند.
اوهلر در یکی از مقالات نیویورک پست، توضیح می‌دهد که:
«رگ‌های هیتلر در اواخر سال ۱۹۴۴ چنان از بین رفتند که حتی پزشک شخصی او، دکتر تئو مورل، «به سختی می‌توانست به آن‌ها نفوذ کند».
وقتی بالاخره موفق به شکافتن پوست شد، «در واقع صدای خرد شدن ایجاد شد.»
در بخشی از ژورنال دکتر مورل آمده است:
«امروز تزریقات را لغو کردم تا به سوراخ‌های قبلی فرصتی برای بهبودی بدهم. سمت چپ داخل آرنج خوب است، سمت راست، جایی که تزریق انجام می‌شود، هنوز نقاط قرمز دارد (که جای جوش نیست).»
به گفته اوهلر، دکتر مورل به آرامی شروع به افزودن مواد به تزریقات روزانه خود کرد. بنابراین، هیتلر قبل از ملاقات بزرگ با بنیتو موسولینی برای اولین بار طعم اکسی کدون را چشید.
توهم خودبزرگ بینی
اوهلر نوشت، هیتلر در نهایت، دچار احساس (احساسات) اغراق آمیزی شد که کاملاً با تصویر او از عظمت و بزرگی مطابقت داشت و واقعیت دیگر به چشم او نمی آمد.
طبق گزارش ها، بدن هیتلر به دلیل مصرف مواد ویران شده است و ادعا می شود که او تنها زمانی که نشئه و بالا بود در جلسات نظامی شرکت می کرد.
اوهلر اضافه کرد که وقتی جنگ استرس‌زاتر و پیروزی کمتر قطعی شد، هیتلر به یک ضربه بزرگ‌تر نیاز داشت و به سمت مواد مخدر سخت‌تر رفت.
مورخان می گویند که او در ابتدا شروع به تزریق استروئیدها و هورمون های حیوانی برای کمک به کاهش انرژی و مشکلات گوارشی خود کرد.
اگرچه عموماً اعتقاد بر این است که هیتلر در روزهای پایانی زندگی خود از بیماری پارکینسون رنج می برد اما اوهلر حدس می زد که اینها در واقع از علائم ترک اعتیادش بوده است.
تهیه دارو به طور فزاینده‌ای دشوار بود «زیرا کارخانه‌ها [به بمباران] بمباران شده بودند».
بدون مواد مخدر برای حمایت از او، تنها چیزی که از هیتلر به جا مانده بود مردی نحیف و لاغراندام و رنگ پریده بود.
این در حالی است که این روزها برخی هیتلر و ولادیمیر پوتین را با هم مقایسه می کنند. پوتیت این روزها، همچنان به پیشبرد تهاجم خونین خود به اوکراین ادامه می دهد.
ماه گذشته پوتین متهم شد که دو برابر بیشتر از دیکتاتور نازی در شهر محاصره شده ماریوپل آدم کشته است.
بدون نظر