معروف است که مردان از بروز احساسات خود اجتناب می کنند، اما راه هایی وجود دارد که می توانید حرف دل آنها را بشنوید. دکتر آریل نوبل، رئیس بخش روان‌شناسی در مرکز نوآوری‌های سلامت روان، نکاتی را برای تشویق افراد به بروز احساساتشان پیشنهاد می دهد:
۱. توجه را جلب کنید
یک فضای امن برای گفتگو ایجاد کنید. به مکانی فکر کنید که همسرتان احساس راحتی می کند تا بتوانید بدون حواس پرتی صحبت کنید. انجام فعالیتی که می‌دانید همسرتان از آن لذت می‌برد می‌تواند تاثیر گذار باشد. در این شرایط اگرچه تمرکز کاملاً روی او نیست، اما می‌توانید صحبت کنید. زبان بدنتان باید پذیرا بودن شما را نشان دهد: صاف بنشینید، تماس چشمی راحت داشته باشید و زاویه بدن خود را به سمت او متمایل کنید. قبل از شروع مکالمه افکار و احساسات خودتان را بررسی کنید و مطمئن شوید که در آرامش هستید و آماده گوش دادن.
۲. شروع مکالمه
یکی از راه‌های شروع مکالمه این است که به فرد مورد علاقه خود بگویید که متوجه شده‌اید او مثل همیشه نیست و شما نگرانش هستید، سپس می‌توانید بپرسید چه چیزی او را آزار می‌دهد. اگر می دانید که با مسائلی خاص مانند مشکلات محل کار دست و پنجه نرم می کنند، از آن به عنوان نقطه شروع استفاده کنید. این عبارات می توانند به پیش رفتن مکالمه کمک کنند:
«تو اخیرا مثل همیشه نیستی، چه اتفاقی افتاده ؟»
«احساس می کنم خیلی ساکتی، خوبی؟»
«چه مسئله ای برات پیش اومده؟»
«اوضاع کارت چطوره؟»
۳. بپرسید
یک راه ساده برای بررسی و دریافت حس خاصی در یک نفر این است که بپرسید: «در مقیاس یک تا ده چه احساسی دارید؟» برای درک بهتر افکار و احساسات آنها، سوال خود را با چه کسی، چه زمانی یا چگونه آغاز کنید:
«از چه زمانی این احساس شروع شده؟»
«در حال حاضر چه چیزی اذیتت می کنه؟»
«چطور مدیریتش می کنی؟»
«با چه کس دیگه ای می تونی در موردش صحبت کنی؟»
این سوالات کمک می کنند تا نشان دهید که علاقه مند به درک بهتر آنچه آنها از سر می گذرانند هستید. بنابراین به جای اینکه بپرسید «آیا به کمک نیاز دارید؟»، بپرسید «به چه کمکی نیاز دارید؟»
۴. نپرس
از سؤالاتی که با «چرا» شروع می شوند، بگذرید. «چرا» می تواند قضاوت کننده به نظر برسد و شریک زندگی شما را در حالت تدافعی قرار دهد، به عنوان مثال «چرا ناراحتی؟» نیاز به دفاع از خود تنشی ایجاد می کند که از پیشرفت مکالمه جلوگیری می کند. سوالات بله-خیر هم نپرسید، چراکه مانع از ابراز کامل احساسات و برون ریزی طرف مقابل می شود.
۵. همراه باشید
اگر شریک زندگی شما تصمیم گرفت احساساتش را به شما بگوید، پذیرای آن باشید، دلسوزی کنید و به او حق بدهید. به عنوان مثال بگویید: «جای تعجب نیست مضطرب باشی، منطقی است که چنین احساسی داشته باشی»، «به نظر می رسه همه چیز برات خیلی سخت بوده.»
۶. سراپا گوش باشید
در طول مکالمه حضور داشته باشید. به حرف های او گوش دهید بدون اینکه حواستان به چیزهای دیگر، مانند چک کردن تلفنتان، پرت شود.
۷. اظهار نظر نکنید
نصیحت نکنید. حتی زمانی که ما نیت خوبی داریم، نصیحت کردن می‌تواند شرایط را تغییر دهد. اگر شریک زندگیتان از شما راهنمایی خواست، ابتدا سعی کنید وضعیت او را بهتر درک کنید. اغلب، فقط صحبت کردن در مورد مسائل، به افراد کمک می کند تا راه خود را پیدا کنند.
۸. چک کردن
حتی اگر شما در گذشته گفتگوی مثبت و مفیدی داشته اید، باز هم دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است مرد شما تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد. گاهی اوقات پس از مطرح کردن مشکلی، شخص از بروز احساسات خود پشیمان شده و از ادامه بحث منصرف می شود. بررسی و پیگیری، یادآوری ملایمی است تا به او بفهمانید که در کنارش هستید.
یک فضای امن برای گفتگو ایجاد کنید. به مکانی فکر کنید که همسرتان احساس راحتی می کند تا بتوانید بدون حواس پرتی صحبت کنید. انجام فعالیتی که می‌دانید همسرتان از آن لذت می‌برد می‌تواند تاثیر گذار باشد. در این شرایط اگرچه تمرکز کاملاً روی او نیست، اما می‌توانید صحبت کنید. زبان بدنتان باید پذیرا بودن شما را نشان دهد: صاف بنشینید، تماس چشمی راحت داشته باشید و زاویه بدن خود را به سمت او متمایل کنید. قبل از شروع مکالمه افکار و احساسات خودتان را بررسی کنید و مطمئن شوید که در آرامش هستید و آماده گوش دادن.
یکی از راه‌های شروع مکالمه این است که به فرد مورد علاقه خود بگویید که متوجه شده‌اید او مثل همیشه نیست و شما نگرانش هستید، سپس می‌توانید بپرسید چه چیزی او را آزار می‌دهد. اگر می دانید که با مسائلی خاص مانند مشکلات محل کار دست و پنجه نرم می کنند، از آن به عنوان نقطه شروع استفاده کنید. این عبارات می توانند به پیش رفتن مکالمه کمک کنند:
یک راه ساده برای بررسی و دریافت حس خاصی در یک نفر این است که بپرسید: «در مقیاس یک تا ده چه احساسی دارید؟» برای درک بهتر افکار و احساسات آنها، سوال خود را با چه کسی، چه زمانی یا چگونه آغاز کنید:
از سؤالاتی که با «چرا» شروع می شوند، بگذرید. «چرا» می تواند قضاوت کننده به نظر برسد و شریک زندگی شما را در حالت تدافعی قرار دهد، به عنوان مثال «چرا ناراحتی؟» نیاز به دفاع از خود تنشی ایجاد می کند که از پیشرفت مکالمه جلوگیری می کند. سوالات بله-خیر هم نپرسید، چراکه مانع از ابراز کامل احساسات و برون ریزی طرف مقابل می شود.
اگر شریک زندگی شما تصمیم گرفت احساساتش را به شما بگوید، پذیرای آن باشید، دلسوزی کنید و به او حق بدهید. به عنوان مثال بگویید: «جای تعجب نیست مضطرب باشی، منطقی است که چنین احساسی داشته باشی»، «به نظر می رسه همه چیز برات خیلی سخت بوده.»
در طول مکالمه حضور داشته باشید. به حرف های او گوش دهید بدون اینکه حواستان به چیزهای دیگر، مانند چک کردن تلفنتان، پرت شود.
نصیحت نکنید. حتی زمانی که ما نیت خوبی داریم، نصیحت کردن می‌تواند شرایط را تغییر دهد. اگر شریک زندگیتان از شما راهنمایی خواست، ابتدا سعی کنید وضعیت او را بهتر درک کنید. اغلب، فقط صحبت کردن در مورد مسائل، به افراد کمک می کند تا راه خود را پیدا کنند.
حتی اگر شما در گذشته گفتگوی مثبت و مفیدی داشته اید، باز هم دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است مرد شما تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد. گاهی اوقات پس از مطرح کردن مشکلی، شخص از بروز احساسات خود پشیمان شده و از ادامه بحث منصرف می شود. بررسی و پیگیری، یادآوری ملایمی است تا به او بفهمانید که در کنارش هستید.
بدون نظر