سه مرد، شش ماه را صرف حفر سوراخ در دیوار سلول در حال فروپاشی خود در آلکاتراز کردند و فقط به قاشق و چنگال مسلح بودند. سارقان جان آنگلین، برادرش کلارنس و فرانک موریس از زندان بدنام کالیفرنیا فرار می کنند. اینکه آیا آنها به سلامت به آزادی رسیده اند یا در آب های یخ زده خلیج سانفرانسیسکو که پر از کوسه ها هستند جان خود را از دست داده اند، از شب ۱۱ ژوئن ۱۹۶۲، محققان را متحیر کرده است. FBI این پرونده را در سال ۱۹۷۹ بسته است. اما خانواده آنگلین ها ادعا می کنند که در طول سالیان متمادی با آنها تماس داشته اند.یک مستند تلویزیونی این هفته قرار است حقیقت را در مورد این سه نفر که در شب تاریک از زندان بیرون رفتند را برملا کند. آنها با یک قایق دست ساز موقتی که از ۵۰ کت بارانی پنبه ای دزدیده شده تشکیل شده بود، از پشت بام زندان به لبه آب راه یافتند. سرهای پاپیه ماشه رنگ آمیزی شده با موهایی که از آرایشگاه زندان جمع شده بود، نگهبانان را فریب می داد و آنها فکر می کردند که زندانیان در رختخواب خوابیده اند.
دیوید ویدنر، خواهر زاده آنگلین ها، امروز اصرار دارد که دایی هایش به آزادی رسیده اند. او می گوید که یکی از کارمندان شبکه دیسکاوری به سرپرستی برادر بازنشسته اش کِن ۶۰ ساله و مجری تلویزیون جاش گیتس مخفیگاهی را در برزیل کشف کردند و خانواده‌اش منتظر آزمایش‌های DNA هستند که نشان می‌دهد دایی هایش در آنجا ساکن بودند و زن و بچه داشتند. دیوید ۵۵ ساله گفت: «برادرم کن به برزیل سفر کرد تا ببیند آیا می‌تواند اعضای خانواده از جمله بچه‌های جان و کلارنس را در آنجا پیدا کند. با انجام چند آزمایش DNA توانستند محل زندگی آنها را پیدا کنند. البته هنوز روی DNA کار می کنند و من باید مراقب حرف هایم باشم. نمی‌دانم هرگز دایی هایم را ملاقات خواهم کرد یا نه، اما امیدوارم بچه‌هایشان را ملاقات کنم.»
دیوید ادعا می کند که برای محافظت از شهرت وحشتناک زندان آلکاتراز که به «صخره» (The Rock) معروف است، مخفی کاری صورت گرفته است. در تاریخ ۳۰ ساله آلکاتراز، ۱۴ اقدام به فرار وجود داشت. حدود ۲۳ مرد زنده دستگیر شدند، شش مرد مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و کشته شدند و دو مرد در تلاش برای شنا کردن به سمت ساحل به خاطر جریان های بی رحم غرق شدند. پنج نفر، از جمله انگلین ها و موریس، به عنوان مفقود شده معرفی شدند که گمان می رود غرق شده باشند. اما دیوید می گوید که خانواده اش سال ها کارت های کریسمس و پیغام هایی روی نوار کاست را از برادران فراری دریافت می کردند. او می گوید: «دایی من رابرت در بستر مرگ گفت که به مدت ۲۵ سال، تا سال ۱۹۸۷ با برادرانش در ارتباط بوده است. همچنین، پدربزرگم به من گفت که بلافاصله پس از فرار، آنها از پشت پنجره ضربه زدند تا به او بفهمانند که سلامت هستند، اما نتوانستند بمانند زیرا FBI خانه را زیر نظر داشت. دایی های من می‌دانستند که هرگز نباید به پشت سر نگاه کرد وگرنه گرفتار می‌شوند. اتفاقی که افتاده برای سال‌ها یک راز بوده است، اما وقتی بچه‌های آنها را پیدا کنیم، پرونده بسته می‌شود.»
یک مستند تلویزیونی این هفته قرار است حقیقت را در مورد این سه نفر که در شب تاریک از زندان بیرون رفتند را برملا کند. آنها با یک قایق دست ساز موقتی که از ۵۰ کت بارانی پنبه ای دزدیده شده تشکیل شده بود، از پشت بام زندان به لبه آب راه یافتند. سرهای پاپیه ماشه رنگ آمیزی شده با موهایی که از آرایشگاه زندان جمع شده بود، نگهبانان را فریب می داد و آنها فکر می کردند که زندانیان در رختخواب خوابیده اند.
دیوید ویدنر، خواهر زاده آنگلین ها، امروز اصرار دارد که دایی هایش به آزادی رسیده اند. او می گوید که یکی از کارمندان شبکه دیسکاوری به سرپرستی برادر بازنشسته اش کِن ۶۰ ساله و مجری تلویزیون جاش گیتس مخفیگاهی را در برزیل کشف کردند و خانواده‌اش منتظر آزمایش‌های DNA هستند که نشان می‌دهد دایی هایش در آنجا ساکن بودند و زن و بچه داشتند. دیوید ۵۵ ساله گفت: «برادرم کن به برزیل سفر کرد تا ببیند آیا می‌تواند اعضای خانواده از جمله بچه‌های جان و کلارنس را در آنجا پیدا کند. با انجام چند آزمایش DNA توانستند محل زندگی آنها را پیدا کنند. البته هنوز روی DNA کار می کنند و من باید مراقب حرف هایم باشم. نمی‌دانم هرگز دایی هایم را ملاقات خواهم کرد یا نه، اما امیدوارم بچه‌هایشان را ملاقات کنم.»
دیوید ادعا می کند که برای محافظت از شهرت وحشتناک زندان آلکاتراز که به «صخره» (The Rock) معروف است، مخفی کاری صورت گرفته است. در تاریخ ۳۰ ساله آلکاتراز، ۱۴ اقدام به فرار وجود داشت. حدود ۲۳ مرد زنده دستگیر شدند، شش مرد مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و کشته شدند و دو مرد در تلاش برای شنا کردن به سمت ساحل به خاطر جریان های بی رحم غرق شدند. پنج نفر، از جمله انگلین ها و موریس، به عنوان مفقود شده معرفی شدند که گمان می رود غرق شده باشند. اما دیوید می گوید که خانواده اش سال ها کارت های کریسمس و پیغام هایی روی نوار کاست را از برادران فراری دریافت می کردند. 
او می گوید: «دایی من رابرت در بستر مرگ گفت که به مدت ۲۵ سال، تا سال ۱۹۸۷ با برادرانش در ارتباط بوده است. همچنین، پدربزرگم به من گفت که بلافاصله پس از فرار، آنها از پشت پنجره ضربه زدند تا به او بفهمانند که سلامت هستند، اما نتوانستند بمانند زیرا FBI خانه را زیر نظر داشت. دایی های من می‌دانستند که هرگز نباید به پشت سر نگاه کرد وگرنه گرفتار می‌شوند. اتفاقی که افتاده برای سال‌ها یک راز بوده است، اما وقتی بچه‌های آنها را پیدا کنیم، پرونده بسته می‌شود.»
بدون نظر