بازیگرها گاهی در فیلم ها گریم و پوششی دارند که آن ها را غیر قابل تشخیص می کند. این موضوع شاید به نظر ما چیزی جز یک جور تردستی نباشد، اما برای بازیگرها بسیار دشوارتر از چیزی است که به نظر می رسد. خیلی اوقات آن ها مجبور شده اند خود را راضی به رفتن زیر آن گریم یا پوشیدن آن لباس کنند و به خاطرش متحمل رنج و مشکلات زیادی شده و گاهی حتی تا یک قدمی کناره گیری از پروژه پیش رفته اند.
در ادامه از مشکلاتی خواهیم گفت که بازیگران هالیوودی به خاطر گریم و لباس نقش خود متحمل شدند.
کیت هرینگتون
کیت هرینگتون می گوید لباس «جان اسنو» کمک زیادی به او در فرو رفتن در این نقش کرد. این لباس اما بسیار سنگین بود و بوی ناخوشایندی می داد. و به نظر هرینگتون، انگار هر سال هم به وزنش اضافه می کردند. او به شوخی گفته احتمالاً طراح این لباس از بازیگرها تنفر دارد.
جیم کری
گریم جیم کری در نقش «گرینچ» بیشتر از ۸ ساعت زمان می برد و به همین خاطر برایش یک شکنجه ی تمام عیار بود. او ۱۰۰ بار زیر این گریم رفت. کری حتی می خواست به خاطر این موضوع از پروژه کنار بکشد تا اینکه تهیه کننده ی فیلم یک کارشناس پیدا کرد که به مأموران سی‌آی‌اِی یاد می داد چطور زیر شکنجه دوام آورند. به گفته ی کری، این کارشناس توصیه های “مفید” زیادی برای او داشت اما به نظر او، به درد بچه ها می خوردند. در نهایت، کری با گوش دادن به آهنگ های گروه موسیقی «بی جیز» توانسته بود از پسش بربیاید.
رابرت داونی جونیور
در زمان فیلمبرداری اولین فیلم «مرد آهنی» (Iron Man) ابتدا هیچ مشکلی وجود نداشت. اما وقتی ضبط سکانس هایی را شروع کردند که داونی جونیور در آن ها باید با لباسی حاضر می شد که سر تا پایش را می پوشاند، وضع تغییر کرد. کارگردان می خواست او به طرف جلو حرکت کند. اما وقتی کلاهخود را بر سرش گذاشتند متوجه شدند به خاطر چراغ های اِل‌ای‌دی کلاهخود، او جایی را نمی بیند. خوشبختانه در فیلم های بعدی آن ها از جلوه های ویژه کامپیوتری کمک گرفتند که همه چیز را بسیار راحت تر کرد.
پل بتانی
پل بتانی پوشیدن لباس شخصیت «ویژن» را یک تجربه ی آزاردهنده توصیف کرده است. این لباس بسیار تنگ بود. با آن خوب نمی شنید و مجبور بود ۱۰ ساعت آن را به تن کند. پوشیدن آن هم هر دفعه ۳ ساعت و نیم زمان می برد. اما در آوردنش تنها ۳۰ ثانیه طول می کشید. درحقیقت بتانی لباس را پاره می کرد و این کار را هم با لذت فراوانی انجام می داد.
تام فلتون
تام فلتون از بازی در نقش «دراکو مالفوی» در فیلم های «هری پاتر» (Harry Potter) خوشحال بود. اما با وجود لذتی که از این نقش می برد، مجبور بود به خاطر آن از خودگذشتگی کند. موهای طبیعی فلتون قهوه ای مایل به قرمز است. به همین دلیل، او مجبور بود هر ۱۰ روز یک بار موهایش را بلوند پلاتینه کند.
جنیفر لارنس
به گفته ی جنیفر لارنس، فرآیند تبدیل شدن به شخصیت «میستیک» بسیار خستگی آور بود، به طوری که گاهی ممکن بود ۸ ساعت زمان ببرد. طولی نکشید که آن ها مجبور شدند راه دیگری برای آبی کردن بدن او پیدا کنند چون پوست لارنس واکنش بدی به رنگی که از آن استفاده می کردند داد. آن ها حتی مجبور شدند سر صحنه ی فیلمبرداری یک پزشک خبر کنند. بعد از این اتفاق، لارنس دیگر فقط یک لباس مخصوص به تن می کرد که از گردن به پایین بود.
جنیفر آنیستون
جنیفر آنیستون فاش کرده که در واقع از مدل موهای «ریچل» در سریال «دوستان» (Friends) بیزار بود، با اینکه این مدل مو به مشخصه ی این شخصیت تبدیل شده بود. آنیستون در اینباره گفته: «به نظرم زشت ترین مدل مویی است که تا به حال دیده ام.» علاوه بر این، او اذعان کرده که خودش نمی توانست موهایش را به این شکل درآورد به همین دلیل آرایشگرش همیشه و همه جا باید همراهش می بود.
مایلی سایرس
مایلی سایرس به معنای واقعی کلمه جلوی دوربین بزرگ شد. او وقتی بازی در سریال «هانا مونتانا» (Hannah Montana) را شروع کرد یک دختر ۱۱ ساله بود که با یک کلاه گیس و حجم زیادی گریم، نقش یک دختر ۱۶ ساله را ایفا می کرد. این موضوع بعدها او را درگیر اختلال خود زشت پنداری و اضطراب کرد و تا مدت ها نمی دانست که واقعاً کیست.
آنتونی دنیلز
آنتونی دنیلز در ۹ فیلم «جنگ ستارگان» (Star Wars) نقش C-3Po، آن ربات طلایی رنگ را بازی کرد. لباس او از ۱۹ قطعه تشکیل می شد و پوشیدن همه ی آن ها بیشتر از ۲ ساعت زمان می برد. از آن ناخوشایندتر اینکه دنیلز مجبور بود تمام روز فیلمبرداری در آن لباس بماند و با آن نه می توانست بنشیند نه استراحت کند.
بندیکت کامبربچ
به گفته ی بندیکت کامبربچ، کمر لباس «شرلوک» بسیار تنگ بود. درست است که لباس هایش خوش دوخت و زیبا بودند، اما نفس کشیدن و غذا خوردن در آن ها برای کامبربچ سخت بود. او همچنین اذعان کرده که لباس های خودش شباهت زیادی به لباس های این کاراگاه مشهور دارد و به همین دلیل نمی تواند با آن ها در انظار عمومی ظاهر شود.
بدون نظر