احساسات اجتناب ناپذیر هستند، اما در طول زمان نیز تغییر می‌کنند. لازم است درک کنیم که پیری چگونه بر احساسات ما تأثیر می گذارد. مطالعه ای نشان داده است که انسان ها با افزایش سن، حساسیتشان کم تر می شود. واقعا چرا افراد مسن شادتر هستند؟
افراد مسن بهتر می توانند با خشم کنار بیایند.
نوجوانان ممکن است عصبانی تر باشند چراکه نمی دانند چگونه احساسات خود را به درستی تجزیه و تحلیل کرده و منتقل کنند. هورمون‌های آنها در دوران بلوغ می‌تواند بر خلق و خوی آنها تأثیر بگذارد و آنها واقعاً نمی‌توانند احساساتی مانند عصبانیت را مثل بزرگسالان مدیریت کنند. زمان، به نوعی خشم را از ما می رباید. افراد مسن از تجربیات گذشته خود برای مقابله بهتر با خشم استفاده می کنند. اغلب آنها با تعدا افراد کمتری زندگی می‌کنند و در رویدادهای کمتری شرکت می‌کنند، در نتیجه با محرک‌های کمتری در زندگی‌شان رو به رو می شوند.
افراد مسن احساسات و دیدگاه های مثبت تری دارند.
اگرچه با افزایش سن، کمتر احساس ترس و عصبانیت می کنیم، اما حساسیت ما نسبت به شادی ثابت می ماند و به تدریج با افزایش سن انباشته می شود. احتمالاً به همین دلیل است که بچه ها برای رفتن به خانه پدربزرگ و مادربزرگشان بسیار هیجان زده هستند. افراد مسن در مورد پیری نیز دیدگاه ذهنی متفاوتی دارند. هرچه بیشتر بدانند که زمان کمی برایشان باقی مانده است، بیشتر تمایل دارند خود را در موقعیت‌هایی که مملو از احساسات مثبت است قرار دهند و از شر احساسات منفی خلاص شوند.
افراد مسن کمتر نگران هستند.
اگرچه منطقی به نظر می رسد که افراد مسن به دلیل مشکلات جسمی و کاهش روابط اجتماعی، نگران باشند، اما در واقع بسیار کمتر از بزرگسالان و جوانان نگرانی را تجربه می کنند. آنها کاملا آگاهند که نگرانی با افزایش سن تغییر می کند و بهتر می توانند با آن کنار بیایند و آنچه هستند را بپذیرند.
نوجوانان ممکن است عصبانی تر باشند چراکه نمی دانند چگونه احساسات خود را به درستی تجزیه و تحلیل کرده و منتقل کنند. هورمون‌های آنها در دوران بلوغ می‌تواند بر خلق و خوی آنها تأثیر بگذارد و آنها واقعاً نمی‌توانند احساساتی مانند عصبانیت را مثل بزرگسالان مدیریت کنند. زمان، به نوعی خشم را از ما می رباید. افراد مسن از تجربیات گذشته خود برای مقابله بهتر با خشم استفاده می کنند. اغلب آنها با تعدا افراد کمتری زندگی می‌کنند و در رویدادهای کمتری شرکت می‌کنند، در نتیجه با محرک‌های کمتری در زندگی‌شان رو به رو می شوند.
اگرچه با افزایش سن، کمتر احساس ترس و عصبانیت می کنیم، اما حساسیت ما نسبت به شادی ثابت می ماند و به تدریج با افزایش سن انباشته می شود. احتمالاً به همین دلیل است که بچه ها برای رفتن به خانه پدربزرگ و مادربزرگشان بسیار هیجان زده هستند. افراد مسن در مورد پیری نیز دیدگاه ذهنی متفاوتی دارند. هرچه بیشتر بدانند که زمان کمی برایشان باقی مانده است، بیشتر تمایل دارند خود را در موقعیت‌هایی که مملو از احساسات مثبت است قرار دهند و از شر احساسات منفی خلاص شوند.
اگرچه منطقی به نظر می رسد که افراد مسن به دلیل مشکلات جسمی و کاهش روابط اجتماعی، نگران باشند، اما در واقع بسیار کمتر از بزرگسالان و جوانان نگرانی را تجربه می کنند. آنها کاملا آگاهند که نگرانی با افزایش سن تغییر می کند و بهتر می توانند با آن کنار بیایند و آنچه هستند را بپذیرند.
بدون نظر