پدر و مادر که باشید دائماً از خودتان می پرسید که آیا رفتار درستی در قبال فرزندتان داشته اید یا آیا باید طور دیگری رفتار می کردید. و با اینکه برای هر مشکلی تنها یک جواب صحیح وجود ندارد، اما به طور قطع اشتباهاتی هستند که می شود از آن ها پرهیز کرد. بازگشایی مدارس می تواند برای هم بچه ها و هم والدین اضطراب آور باشد و داشتن یک شروع بدون مشکل اهمیت زیادی دارد.
حالا که در آستانه ی بازگشایی مدارس هستیم، پرهیز والدین از این اشتباهات، بازگشت به مدرسه را احتمالاً هم برای فرزندشان و هم خودشان ساده تر می کند.
۱- احساساتی شدن هنگام بردن فرزندتان به مدرسه
بسیاری از کودکان وقتی برای اولین بار به مدرسه می روند یا بعد از تعطیلات لذتبخش تابستانی به مدرسه بازمی گردند، شروع به گریه کردن می کنند و بسیار احساساتی می شوند. دل شان نمی خواهد از پدر و مادر خود که حکم یک فضای امن را برایشان دارند، جدا شوند. با این حال، این تنها کودکان نیستند که احساساتی می شوند و پدر و مادرها هم باید از فرزند کوچک خود دل بکنند. به همین دلیل بسیاری از اوقات پیش می آید که هر دو طرف، هم کودک و هم والدین هنگام رسیدن به مدرسه شروع به گریه کردن می کنند.
اولین کاری که باید انجام دهید این است که اضطراب و نگرانی خود را کنترل کنید چون بچه ها این احساسات را می فهمند و عکس العمل مشابهی از خود بروز می دهند. علاوه بر این، بعضی پدر و مادرها تصور می کنند باید آنقدر آنجا بمانند تا گریه ی فرزندشان قطع شود. این روش اما تأثیری ندارد چون اضطراب فرزندتان بیشتر و بیشتر خواهد شد. بنابراین جلوی اشک هایتان را بگیرید و بعد از یک خداحافظی ساده با فرزندتان، آنجا را ترک کنید. یک کار خوب که می توانید انجام دهید این است که قبل از باز شدن مدارس، با فرزندتان به مدرسه اش بروید تا با محیط آنجا آشنا شود.
۲- کمک نکردن به فرزندتان در انجام تکالیف خود یا مدیریت زمان
پدر و مادرها باید فرزند خود را مستقل و خودکفا بار آورند و در اهمیت آموزش این مسأله به کودکان شکی نیست اما تحقق این امر به صرف زمان و کار از جانب شما نیاز دارد. بچه ها در ابتدا نیاز به راهنمایی دارند تا بتوانند یاد بگیرند که چطور زمان خود را مدیریت کنند و تکالیف شان را انجام دهند. اگر باید برای هفته ی آینده یک پروژه ی کلاسی آماده کند، ممکن است نداند که باید از حالا انجامش را شروع کند. شما به عنوان والدین باید به فرزند خود یاد دهید که نباید کارها را برای دقیقه ی آخر بگذارد.
حتی دانش آموزان دبیرستانی هم ممکن است در اوایل سال تحصیلی به مقداری نظارت و کمک نیاز داشته باشند. حجم تکالیف آن ها بسیار زیاد است و به همین دلیل ممکن است گاهی احساس درماندگی کنند. شما شاید یک معلم حرفه ای نباشید، اما می توانید به فرزندتان پیشنهاد دهید همان قدری که از دست تان برمی آید به او کمک کنید. حتی توصیه های شما درباره ی مدیریت زمان و اولویت بندی کارها می تواند راه گشا باشد.
۳- انتقال دادن ترس های خود به فرزندتان
وقتی بچه ها به سن مدرسه می رسند و زمان مدرسه رفتن شان می شود، اضطراب پدر و مادرها اگر از آن ها بیشتر نباشد، کمتر هم نخواهد بود. چون پدر و مادرها می دانند که چقدر مهم است که فرزندشان بتواند در کلاس ذهنیت خوبی از خودش ایجاد کند و عملکرد خوبی داشته باشد. اما یک اشتباهی که پدر و مادرها مرتکب می شوند این است که نگرانی های خود را به فرزندشان انتقال می دهند، بدون اینکه بدانند این کار می تواند چه آسیب هایی به بار آورد. درست است که فرزند شما باید بعضی چیزها را بداند اما نگرانی شما کمکی به بهتر شدن وضعیت نمی کند.
اگر احساس می کنید اضطرابی که به خاطر بازگشت فرزندتان به مدرسه دارید بیش از اندازه است، می توانید به روانشناس مراجعه کنید. روانشناس به شما کمک می کند اضطراب خود را مهار کنید و آن را به فرزندتان انتقال ندهید. شما باید متوجه شوید علت اضطراب زیادتان چیست و راهی برای پردازش کلیت این مسأله پیدا کنید تا تبدیل به مشکلی برای فرزندتان نشود.
۴- تهیه نکردن وسایل مورد نیاز فرزندتان
پدر و مادرها بیشتر اوقات تصور می کنند که دقیقاً می دانند فرزندشان برای مدرسه به چه چیزهایی نیاز دارد. با این حال، این مسأله ممکن است دست آخر برای فرزندتان مشکل ساز شود چون مجبور می شود بدون بسیاری از وسایل مورد نیازش در مدرسه حاضر شود. بنابراین طبق توصیه های معلم و مسئولین مدرسه وسایلی که لازم است را برای فرزندتان تهیه کنید. روزهای اول سال تحصیلی هم فرزند خود را دست خالی به مدرسه نفرستید و مقداری وسایل از قبل برایش تهیه کنید تا در آنجا به مشکل برنخورد.
علاوه بر این، به خاطر داشته باشید که وسایل مُد روز و پر زرق و برق همیشه بهترین گزینه نیستند. فقط چون وسیله ای تصویر شخصیت کارتونی مورد علاقه ی فرزندتان را روی خود دارد، دلیل نمی شود کارایی هم داشته باشد. به علاوه، ممکن است لازم باشد، در صورت امکان، هزینه ی بیشتری صرف کنید تا به جای وسایل ارزان قیمت، محصولات باکیفیت تری تهیه کنید.
۵- پر کردن همه ی وقت فرزندتان با فعالیت های مختلف
یک اشتباه بعضی پدر و مادرها این است که تصور می کنند هر چه یک کودک فعالیت بیشتری داشته باشد، در آینده به فرد ماهرتری تبدیل می شود، به همین دلیل تمام روزهای هفته ی فرزند خود را با فعالیت های متعددی پر می کنند که او را خسته می کنند. درست است که انجام فعالیت های مختلف در صورتی که فرزندتان مایل به انجام شان باشد برای او بسیار مفید است، اما این فعالیت ها نباید همه ی وقت آزاد فرزندتان را بگیرند.
همچون بزرگ ترها، داشتن استراحت از اهمیت بسیار زیادی برای کودکان برخوردار است. آن ها شاید انرژی بیشتری داشته باشند، اما در عین حال، به مقداری زمان نیاز دارند که بتواند فقط در اتاق شان بنشینند و بازی مورد علاقه شان را انجام دهند. بهترین کار این است که از فرزند خود بپرسید چه فعالیت هایی را دوست دارد و بر اساس آن، طی سال تحصیلی برنامه ای برای فرزندتان تنظیم کنید.
۶- بدگویی از معلم مدرسه جلوی فرزندتان
معلم ها و والدین همیشه با یکدیگر توافق نظر ندارند، امری که می تواند بسیار ناامیدکننده باشد. با این حال، بدترین کاری که پدر و مادرها می توانند انجام دهند این است که جلوی فرزندشان از معلم هایش بدگویی کنند. بچه ها باید بتوانند نظر و عقیده ی خودشان را نسبت به آدم ها داشته باشند، نه اینکه کسی به آن ها بگوید که چه احساسی باید داشته باشند. این امر می تواند تنش زیادی در کلاس ایجاد کند و اثری منفی بر درس یک کودک داشته باشد.
تحقیقات نشان داده معلم هایی که رابطه ی خوبی با والدین یک کودک دارند، مایل اند کار بیشتری برای درس آن کودک انجام دهند. ایرادی ندارد اگر شما احساس دیگری دارید، اما داشتن یک رابطه ی خوب با معلم مدرسه می تواند برای فرزندتان بسیار مفید باشد.
۷- نبردن فرزندتان به مدرسه در روزهای اول سال تحصیلی
شاید روزهای اول سال تحصیلی تدریس چندانی به بچه ها نشود، اما حضور آن ها در مدرسه بسیار مهم است. در این زمان است که مقررات، انتظارات و روابط جدید میان بچه ها و معلم ها شکل می گیرد. بهتر است همه ی بچه ها همزمان باهم آشنا شوند تا اینکه یک تازه وارد به کل یک کلاس که حالا میان شاگردانش رابطه شکل گرفته معرفی شود.
کار معلم هم برای اینکه مطمئن شود شاگرد جدیدش احساس پذیرفته شدن می کند، دشوارتر می شود. بچه ها آنقدر زود باهم دوست می شوند که یک هفته غیبت می تواند به این معنی باشد که تا آنوقت بسیاری از بچه ها با کس دیگری دوست شده اند.
مطالب جالب بود.
مفید بود ممنونم
❤️