۸ شخصیت شرور سینما که قضاوت درستی درباره آن ها نداشتیم

شخصیت های شرور سینما خیلی چیزها هستند: پست فطرت، طمعکار و انتقام جو. اما در عین حال در قلب مان می مانند. آن ها نیروی پیش برنده ای هستند که قهرمان داستان را به جلو می رانند. اگر به درستی شخصیت پردازی شده باشند، الهام بخش تماشاگران برای رویارویی با وجه تاریک وجود خود می شوند. حتی ممکن است باعث شوند این سؤال برایمان پیش بیاید که: «اگر این شخصیت های شرور واقعاً شیطان صفت نباشند چه؟»

دادلی دورسلی در «هری پاتر» (Harry Potter)

دادلی زندگی هری پاتر در خانه ی دورسلی ها را واقعاً وحشتناک کرده بود؛ در آن شکی نیست. اما رفتار غیردوستانه ی او شاید از منابع نفوذ اصلی اش، یعنی پدر و مادرش نشأت می گیرد. اگر کمی عقب تر بایستیم، می توانیم از زاویه ی مهربانانه تری به این موضوع نگاه کنیم.

لازم به ذکر است که پسرخاله ی لوس هری هم گاه و بیگاه خود را در سمت نادرست جادو می دید. مواجهه ی او با یک مار در باغ وحش و دم خوک ناخواسته اش شاید نفرت او از هری را بیشتر کرده باشد.

مالفیسنت در فیلمی به همین نام

مالفیسنت هم شخصیت شرور این فیلم بود و هم قهرمان آن. جدا از مسأله ی خیر و شر، این فیلم لحظه ای را به تصویر می کشد که او از سوی «عشق واقعی» خود، انسانی به نام استفان خیانت می بیند. استفان بال های مالفیسنت را می دزدد تا آن ها را به پادشاه دهد و بعدها جانشین تاج و تخت می شود. مالفیسنت خشمگین که به دنبال انتقام است، شاهدخت را با طلسم در خوابی عمیق فرو می برد.

او بعداً فرصت شناخت شاهدخت را پیدا می کند و در نهایت از اعمال خود پشیمان می شود و تصمیم می گیرد از سلطنت او محافظت کند. این داستان بر پیوندهای خانوادگی و قدرت بخشی به زنان در برابر عشق رمانتیک سنتی میان شاهزاده و شاهدخت تأکید دارد.

روت دویت در «تایتانیک» (Titanic)

اولین باری که فیلم «تایتانیک» را دیدیم، روت دویت برایمان مادر سختگیر رز و یکی از ضدقهرمان های داستان بود. در نامناسب بودن رفتار او شکی نیست: او رفتار بدی با جک داشت و رز را برای ازدواج با کال به شدت تحت فشار گذاشته بود.

او قطعاً زنی پرافاده، بی ادب و خودخواه بود، اما عاشق و دلسوز دخترش بود و بهترین ها را برای او می خواست. در سکانس قایق نجات، او از سوار شدن بدون رز خودداری کرد و با دیدن غرق شدن تدریجی کشتی در اقیانوس به همراه رز و بسیاری دیگر از مسافران که هنوز سوار بر آن بودند، اشک ریخت.

کینگ کونگ در فیلمی به همین نام

کینگ کونگ صرفاً جانور یک فیلم هیولایی نیست. انسان ها بعد از گم شدن در دریا به جزیره اسکال می رسند و ندانسته پا به قلمروی او می گذارند. با جلو رفتن داستان می بینیم که کینگ کونگ موجود بی احساسی نیست و سعی می کند از زن داستان محافظت کند.

گرچه انسان ها تمام سعی خود را برای به بند کشیدن، کنترل و کسب سود از این نخستی سان غول پیکر می کنند، اما تنها خواسته ی این گوریل این است که تنهایش بگذارند.

لوکی در «ثور» (Thor)

لوکی دلایل زیادی برای شخصیت شرور فیلم «ثور» بودن داشت. اودین که لوکی را از کودکی بزرگ کرده بود، با استفاده از جادو، ماهیت واقعی او به عنوان یک فراست جاینت را پنهان کرده بود. علاوه بر آن، لوکی مجبور شده بود تمام عمر خود را زیر سایه ی ثور، پسر مورد علاقه ی اودین سپری کند که بسیار خودخواه و بی مسئولیت بود.

پی بردن به فرزنده خوانده بودنش، شاید لوکی را به مرز جنون کشانده باشد، اما دهه ها سر و کله زدن با برادری همچون ثور بود که او را به مرحله ی شرارت حقیقی رساند.

سید در «داستان اسباب بازی» (Toy Story)

درست است، سید برای سرگرمی اسباب بازی ها را می شکست، با آن ها بدرفتاری می کرد و منفجرشان می کرد، اما او از زنده بودن اسباب بازی ها خبر نداشت. در حقیقت، سید یک پسربچه بود که توجه کافی از پدر و مادرش نگرفته بود. ما فقط این فرصت را داشتیم که او را به چشم یک غول شیطان صفت ببینیم چون بیشتر شخصیت ها در این فیلم اسباب بازی های کوچکی هستند.

اگر بخواهیم منصف باشیم، در پایان فیلم وودی و باقی اسباب بازی ها او را به قدری ترساندند که قسم خورد دیگر هرگز اسباب بازی ای را اذیت نخواهد کرد.

مأمور اسمیت در «ماتریکس» (The Matrix)

مأمور اسمیت در فیلم «ماتریکس» یکی از برجسته ترین شخصیت های شرور فیلم های علمی تخیلی است. همچون باقی مأموران درون دنیای شبیه سازی شده، تنها هدف او دشمنی با ترینیتی، نئو و مورفئوس است. با این حال، هوگو ویوینگ، بازیگر نقش مأمور اسمیت، ویژگی های شخصیتی پیچیده تری به او بخشید و در نتیجه، اسمیت به باقی مأمورها و خود ماشین ها خیانت کرد.

از نظر او، انسان ها یک ویروس، چیزی مشمئز کننده بودند و ماتریکش یک زندان بود که باید از آن می گریخت.

اسکار در «شیر شاه» (The Lion King)

برادر شیطان صفت فیلم «شیر شاه» یکی از درخشان ترین شخصیت های شرور دیزنی است. او شخصیت آسیب پذیری به نظر می رسید اما توانست به هدف خود برای کنار زدن موفاسا و حذف سیمبا از صف جانشینی تاج و تخت برسد. او با قدرت رهبری و کاریزمایی که داشت معتقد بود پادشاه باید بر اساس توانایی ها و مهارت هایش انتخاب شود، نه بر اساس ترتیب تولد.

به همین دلیل، اسکار برخلاف سنت، به جای نوکا، کوو را به عنوان جانشین خود انتخاب کرد. این اما تصمیم درستی بود چون کوو به طور قطع شایستگی تبدیل شدن به شاه آینده را داشت.