آرنولد شوارتزنگر مترادف با قهرمان فیلم های اکشن است. خیلی از ما او را به عنوان «ترمیناتور» می‌شناسیم. با این حال، افراد زیادی داستان زندگی این بازیگر و قهرمان ورزشی را نمی‌دانند. هر چه بیشتر در مورد او بدانید، بیشتر مردی را که پشت این اندام عضلانی پنهان شده، تحسین خواهید کرد. پس بیایید کمی بیشتر شوارتزنگر را بشناسیم و دریابیم که چرا داستان موفقیت او شبیه هیچ‌کس دیگری نیست.
شوارتزنگر با پدرش رابطه نزدیکی نداشت
آرنولد آلویس شوارتزنگر (Arnold Alois Schwarzenegger) در سال ۱۹۴۷ در اتریش از مادرش اورلیا و پدرش گوستاو متولد شد. او یک برادر به نام ماینهارد داشت. این دو برادر باید قبل از طلوع آفتاب بیدار می‌شدند تا به کارهایشان رسیدگی کنند.
پدرش ماینهارد را به آرنولد ترجیح می‌داد و طرفداری‌اش از او شدید و آشکار بود؛ تا جایی که منجر به این سوء ظن ثابت‌نشده شد که آرنولد فرزند بیولوژیکی او نبوده است. آرنولد می‌گوید: «پدرم حوصله گوش دادن یا درک مشکلاتت را نداشت.»
شوارتزنگر در خانواده‌ای فقیر بزرگ شد و تا ۱۵ سالگی نمی‌دانست دوش حمام چیست
خانه شوارتزنگرها تا زمانی که پسران به نوجوانی رسیدند، لوله کشی داخلی نداشت. شوارتزنگر در پستی که در شبکه های اجتماعی با طرفدارانش به اشتراک گذاشت نوشت: «من بدون آب لوله کشی بزرگ شدم، بنابراین تا ۱۵ سالگی و زمانی که به باشگاه رفتم نمی‌دانستم دوش چیست. ما با یک لگن و لیف حمام می‌کردیم. من و برادرم آب را از چاه به خانه می‌بردیم و بعد همه می‌توانستیم خودمان را تمیز می‌کنیم – اول مادرم، بعد پدرم، بعد برادرم و بعد من. وقتی نوبت ما می‌شد آب دیگر کثیف بود، اما من و برادرم دیگر برای آب آوردن به لب چاه برنمی‌گشتیم.»
پول همیشه در خانواده شوارتزنگر مطرح بود و یکی از نکات برجسته دوران جوانی او این بود که خانواده‌اش توانستند یخچال بخرند. با این وجود، شوارتزنگر نمی‌توانست خود را در قالب یک کشاورز یا کارگر یک کارخانه ببیند، حتی اگر والدینش می‌خواستند که در اتریش بماند. آرنولد می‌گوید: «این دیدگاه پدر و مادرم بود، نه من. خودم احساس می‌کردم برای چیزی خاص، چیزی بزرگ و منحصر به فرد مقدر شده‌ام.»
«وقتی یک هدف و چشم انداز داشته باشی، همه چیز آسان می‌شود.»
آرنولد شوارتزنگر به عنوان یک بازیکن فوتبال امیدوارکننده بود و تلاش برای تقویت عضلات پایش او را به سمت بدنساز شدن برد. او می‌گوید پس از دیدن یک مستند درباره ایالات متحده در مدرسه، زمانی که تنها ۱۱ سال داشت فهمید: «می‌خواهم اینجا باشم.»
بعدها، او رگ پارک (Reg Park) – برنده ۳ دوره مستر یونیورس – را روی جلد یک مجله بدنسازی دید و آن موقع بود که فهمید این همان کاری است که می‌خواهد انجام دهد. «می‌خواهم مثل رگ پارک قهرمان بدنسازی بشوم، می‌خواهم مثل او در فیلم‌ها بازی کنم. و می‌خواهم میلیون‌ها دلار درآمد داشته باشم و مثل رگ پارک، ثروتمند و مشهور باشم.» او هر روز می‌جنگید تا هدفش را به چیزی ملموس تبدیل کند و می‌گفت: «از اینکه می‌دانستم دنبال چه هستم احساس خوبی داشتم».
سال ها تمرین ۵ تا ۶ ساعته در روز او را به رویاهایش نزدیک کرد. شوارتزنگر ۵ سال پس از شروع وزنه زدن، عنوان مستر یونیورس را به دست آورد. او می‌خواست به بزرگترین بدنساز جهان تبدیل شود که به معنای کسب عنوان مستر المپیا بود. اولین تلاش او در سال ۱۹۶۹ برای کسب این عنوان ناموفق بود. اما سال بعد با قدرت کامل برگشت و عنوان قهرمانی را به دست آورد و در نهایت او را در سن ۲۳ سالگی به جوان‌ترین مستر المپیا تبدیل کرد، رکوردی که تا به امروز هنوز هم در اختیار خود اوست.
شوارتزنگر پس از حضور در یک مستند بدنسازی به نام وزنه برداری (Pumping Iron)، از حرفه بدنسازی بازنشسته شد و با بازی در فیلم کونان بربر (Conan the Barbarian) در سال ۱۹۸۲ به هالیوود رسید. دو سال بعد، ترمیناتور (Terminator) به نمایش درآمد و در این مرحله، شوارتزنگر به زندگی موفق هالیوودی قدم گذاشت.
«هر جا می‌رفتم به من می‌گفتند شانسی ندارم.»
عوامل و مدیران بازیگران همیشه به شوارتزنگر می‌گفتند که بدنش خیلی عجیب و غریب است، لهجه‌اش خنده دار است یا نامش زیادی طولانی است. این بازیگر به یاد می‌آورد: «به من می‌گفتند باید اسمم را عوض کنم.» این موضوع تنها او را مصمم‌تر کرد و به او انگیزه داد تا بیشتر تلاش کند. آرنولد در کلاس‌های بازیگری شرکت کرد و هرگز تسلیم نشد.
مدت کوتاهی پس از ساخت کونان بربر، کارگردان این فیلم به مطبوعات گفت: «اگر بدن آرنولد را نداشتیم، مجبور بودیم یکی بسازیم.» این فیلم در گیشه موفق شد. و ناگهان بدن او تبدیل به یک دارایی باارزش شد.
بعدها، جیمز کامرون کارگردان فیلم ترمیناتور گفت: «اگر آرنولد آن لهجه را نداشت و مثل ماشین حرف نمی‌زد، فیلم خوب از آب درنمی‌آمد.» بدن و لهجه‌ای که قبلا باعث تمسخر او می‌شد همان چیزی است که در نهایت شوارتزنگر را به چهره‌ای متمایز تبدیل کرد.
ارنولد عشقه
اگه توایران بودی راننده اسنپ بودی بایه فلاکس چای توماشین کف خیابودن منتظریه سرویس ۲۰تومنی
آه،،،،،،
ایران لعنتی
اگه تو ایران بود نهایت پیشرفتش این بود که نگهبان یک انبار بشه و ریاکاری های داریوش ارجمند و الهام چرخنده رو تحمل کنه