در دنیای سینما بهترین قصه لزوماً آنی نیست که از قبل نوشته شده است. گاهی بازیگرها دیدی کاملاً متفاوت با کارگردان نسبت به نقش خود دارند. در چنین وضعیتی نتیجه ی کار از دو حالت خارج نیست: نقش یا به موفقیتی عظیم دست می یابد و یا با شکستی بزرگ رو به رو می شود.
سیلوستر استالونه: راکی در «راکی» (Rocky)
بسیاری از مخاطبان سینما سیلوستر استالونه را با نقش اصلی فیلم به یادماندنی «راکی» می شناسند. و گرچه فیلمنامه ی کار اثر استالونه بود، سخت می شود اما چیزی نمانده بود که او در این فیلم حضور نداشته باشد، تنها به این خاطر که او دید متفاوتی با کارگردان کار داشت.
استالونه فیلمنامه ی این کار را در عرض ۳ روز نوشت و آن را نشان تهیه کننده ها داد. تهیه کننده ها از داستان بسیار خوش شان آمد اما مایل نبودند استالونه خود نقش اصلی آن را بازی کند، چون آن زمان هنوز بازیگر شناخته شده ای نبود. به او پیشنهاد شد به شرط بازی نکردن در فیلم، ۳۶۰ هزار دلار از بابت فیلمنامه دریافت کند. اما با اینکه استالونه آن زمان تقریباً هیچ پولی نداشت و از تأمین هزینه های زندگی اش ناتوان بود، این پیشنهاد را رد کرد. در نهایت تهیه کننده ها با استالونه موافقت کردند و تصمیم جسورانه ی استالونه، نامزدی جوایز مختلف اسکار را نصیب فیلم کرد.
جانی دپ: کاپیتان جک گنجشکه در «دزدان دریایی کارائیب» (Pirates of the Caribbean)
جک گنجشکه یکی از به یادماندنی ترین نقش های جانی دپ است. و برای دوستداران مجموعه فیلم «دزدان دریایی کارائیب» تصور بازیگرب جز او در این نقش ممکن نیست. اما در زمان فیلمبرداری، دپ تا مرز اخراج پیش رفت چون دید متفاوتی با کارگردان نسبت به این نقش داشت. خوشبختانه دپ توانست نقش را همانگونه که بود ادامه دهد و این فیلم را به اثری محبوب بدل کرد.
جیسون آیزاک: لوسیوس مالفوی در «هری پاتر» (Harry Potter)
جیسون آیزاک از همان ابتدا می دانست که نقش لوسیوس مالفوی باید از استانداردهای ماگل ها (کسانی که قدرت جادوگری ندارند) دور باشد. به همین دلیل حاضر به پوشیدن کت و شلوار راه راه و استفاده از کلاه گیس کوتاه و سیاه و سفید برای این نقش نشد. به عقیده ی او، امکان نداشت موها و لباس های لوسیسوس مثل ماگل ها باشد.
آیزاک پیشنهاد داد برای جان بخشی به این نقش از یک کلاه گیس بلند و سفید استفاده و یک دست لباس جادوگری آراسته به تن کند. و حالا برای طرفداران «هری پاتر» تصور لوسیوس مالفوی با شکل و شمایلی دیگر ممکن نیست.
آل پاچینو: مایکل کورلئونه در «پدرخوانده» (The Godfather)
آل پاچینو با بازی اش در نقش مایکل کورلئونه در فیلم «پدرخوانده» تاریخ ساز شد. اما در زمان فیلمبرداری، او به خاطر اختلاف نظرش با استودیوی فیلمسازی، ۳ بار تا مرز اخراج پیش رفت. آن ها مایکل کورلئونه ای می خواستند که با تصویر کلیشه ای سرسخت از گانگسترها مطابق باشد. اما آنچه در ذهن پاچینو از این شخصیت بود، مردی آرام و محتاط بود.
پاچینو پای تصمیم خود ایستاد و استودیوی فیلمسازی متوجه شد آن ها می توانند شخصیت انسانی تری در فیلم داشته باشند.
یکی از به یادماندنی ترین شخصیت های دنیای مارول بدون شک مرد آهنی است. و بازی رابرت داونی جونیور در این نقش نیز یکی از بهترین نقش آفرینی های او است. در زمان فیلمبرداری «مرد آهنی ۳»، داونی جونیور به طور کامل در نقش خود فرو رفته بود. او بیشتر اوقات در فاصله ی سکانس ها فیلمبرداری را متوقف می کرد تا دیالوگ های جدیدی برای نقشش بنویسد.
جک نیکلسون: فرانسیس کاستلو در «رفتگان» (The Departed)
نقش جک نیکلسون اصلاً در برنامه ای که مارتین اسکورسیزی برای فیلم «رفتگان» داشت نبود، دست کم به عنوان یکی از نقش های اصلی آن. در ابتدای فیلمبرداری، نیکلسون پیشنهاد حضور در این فیلم را رد کرد چون این نقش در واقع وجود نداشت. اما وقتی احساس کرد این فیلم بیشتر یک کار گروهی است، آزادانه مشغول پرورش لایه به لایه ی نقش خود شد و جایگاهی را به آن بخشید که شایسته اش بود.
مارلون براندو: والتر کورتز در «اینک آخرالزمان» (Apocalypse Now)
این فیلم فرانسیس فورد کاپولا با تغییرات بداهه ی زیادی همراه بود. مارلون براندو در زمان پیوستن به این پروژه اضافه وزن داشت، به همین دلیل کاپولا را وادار کرد برنامه ی اولیه اش را تغییر دهد و تغییراتی در اثر خود ایجاد کند. برای نقش براندو لباس های سیاه رنگ انتخاب شد تا اضافه وزنش را کمتر نشان دهد و تمرکز اصلی بر چهره ی او باشد. به علاوه، در نور پردازی سکانس های او، سایه های بیشتری اضافه شد تا حالتی مرموز به این شخصیت داده شود.
مایکل کورلئونه در پدر خوانده عجیب بود. محتاط و آرام و عاقل. یک پدرخوانده واقعی بود ?. عجیب به دلم نشست تو فیلمه
فقط آل پاچینو میتونست نقش مایکل رو بازی کنه. چقدر کاریزما داشت مایکل