داشتن فرزند برای پدر و مادرها همواره ترکیبی از لذت و دشواری است و نمی شود انکار کرد که آن نسخه های کوچک از خودمان شیرینی زیادی به زندگی ما می بخشند. اما تصور کنید که در خانواده ای نه ۱ نه ۲ یا حتی ۵، بلکه ۱۲ بچه باشد. این امر می تواند زندگی هر پدر و مادری را بسیار چالش برانگیز کند. کورتنی و کریس راجرز، زوجی که می خواهیم از آن ها صحبت کنیم به تازگی صاحب فرزند دوازدهم خود شده اند و این روشی است که آن ها برای مراقبت از خانواده ی بزرگ و شاد خود دارند.
کورتنی و کریس از ابتدا قصد تشکیل چنین خانواده ی بزرگی را نداشتند
کورتنی راجرز ۳۸ ساله که اهل ایالت نیومکزیکوی آمریکا است، به همراه همسرش کریس راجرز به تازگی صاحب یک دختر شده است که با تولدش مجموع تعداد فرزندان این زوج را به عدد ۱۲ رسانده است.
کورتنی را می توان یک سوپرمادر می دانست؛ او در عرض ۱۲ سال صاحب ۱۲ فرزند شده است.
این زوج می گویند اولین باری که تصمیم به بچه دار شدند گرفتند اصلاً به داشتن این همه فرزند فکر نکرده بودند. حتی نخستین تلاش آن ها برای بچه دار شدن به سقط جنین ناخواسته منجر شد، اما حالا چنین خانواده ی پرجمعیتی دارند.
همه ی ۱۲ فرزند خانواده برای والدین شان جایگاه ویژه ای دارند
بزرگ ترین پسر این زوج، کلینت، متولد سال ۲۰۱۰ است، پیش از آنکه کورتنی و کریس صاحب ۵ پسر و ۶ دختر دیگر نیز شوند.
جالب است که ۶ فرزند اول خانواده پسر هستند و ۶ فرزند دوم دختر و به این ترتیب تعداد دخترها و پسرهای خانواده تا به اینجای کار یکسان بوده است.
برای کورتنی و کریس هر یک از فرزندان شان فصل جدیدی در زندگی شان گشودند. کورتنی در اینباره می گوید: «کلینت ۳ هفته قبل از ۲۶ ساله شدنم به دنیا آمد. اصلاً فکرش را نمی کردم باز هم بچه دار بشوم. فکر می کردم ۲۶ سالگی سن خیلی بالایی است و نمی دانستم بچه های بعدی مان هم خیلی زود می آیند که یک جفت دوقلو هم جزوشان است. بعدش با خودمان گفتیم نهایتاً ۱۰ تا بچه می آوریم. ولی هنوز به اندازه ی کافی احساس جوانی و سلامت می کردم، برای همین تا ۱۲ تا ادامه دادیم.»
این خانواده ی پرجمعیت حالا به خوشی در کنار یکدیگر مشغول زندگی هستند
کلینت ۱۲ ساله، کلی ۱۰ ساله، کید ۹ ساله، کالی ۸ ساله، کش ۷ ساله، دوقلوها کالت و کیس ۶ ساله، کالنای ۴ ساله، کایدی ۳ ساله، کورالی ۲ ساله، کاریس یک ساله و حالا فرزند جدید خانواده، کمبریا.
انگار که داشتن ۱۲ فرزند کافی نبوده، این خانواده در یک مزرعه به همراه بیش از ۲۰۰ حیوان نیز زندگی می کنند، از جمله خوک، گوسفند و مرغ. همه ی فرزندان با این طرز فکر که همگی مسئول نگهداری از حیوانات خانواده هستند بزرگ می شوند و از سنین کم، مسئولیت پذیری را یاد می گیرند.
حالا با داشتن ۱۲ فرزند ۱۲ سال به پایین، همه ی فکر و ذکر کورتنی و کریس خانواده شان است. آن ها همیشه درگیر برنامه ریزی برای مدیریت وعده های غذایی بزرگ شان هستند.
یک روز عادی در این خانواده به یک دوره زندگی کوتاه می ماند
یک روز عادی در خانه ی راجرزها با صبحانه ای بزرگ در ساعت ۸ صبح آغاز می شود و با آموزش ریاضی و هنر ادامه می یابد.
ناهار حدود ساعت ۱۱/۳۰ صبح سرو می شود و کورتنی به کوچک ترها ساندویچ می دهد و سپس آن ها را برای یک چرت نیمروزی می خواباند. در همان حال، بچه های بزرگ تر غذای خود را آماده می کنند. عصرها بچه ها در کلاس زبان شرکت می کنند، کارهای هنری انجام می دهند و کتاب می خوانند. این برنامه شامل شرکت در کلاس های آنلاین پیانو هم می شود که هر از گاهی برگزار می شوند. بعد از آن در ساعت ۵ بعد از ظهر شام بزرگ خانواده سرو می شود.
این خانواده در یک وعده غذایی معمول خود ۲۴ عدد تخم مرغ مصرف می کند و هر روز برای صبحانه یک جعبه ی کامل غلات صبحانه می خورد. جدا از آموزش بچه ها، کورتنی به نظافت خانه نیز رسیدگی می کند و در نهایت در ساعت ۸ شب آن ها را می خواباند.
کورتنی روش های ویژه ای برای کنترل هزینه های خانواده پرجمعیت خود دارد
با ترفندهای اقتصادی سختگیرانه ی کورتنی است که این خانواده ی پرجمعیت و شاد تاکنون به مشکل برنخورده است. کورتنی مهارت زیادی در برنامه ریزی و صرفه جویی دارد و حتی یک برنامه ی «ژانویه ی بدون خرج» برای خانواده ترتیب داده است که بر اساس آن خرید هر چیزی جز مواد غذایی اساسی ممنوع است. این خانواده یک قانون «غذای بیرون ممنوع» هم دارد و هر گونه هزینه ای برای خوش گذرانی هم ممنوع است.
این خانواده دوشنبه ها گوشت مصرف نمی کنند و کورتنی غذاهای گیاهی کم هزینه تری برای خانواده ی پرجمعیت خود درست می کند. آن ها گرچه زندگی مجللی ندارد اما با ترفندهای مادر خانواده از پس هزینه های خود برمی آیند و می توانند به دیگران هم کمک کنند.
راجرزها کریسمس امسال در خانه ی خود پذیرای غریبه ها شدند و برای آن ها غذای گرم خانگی سرو کردند.
بعد اینجا من بخوام ۲ تا بچه بیارم همه معترض میشن چرا بچه اوردی. تو دانشگاه یه سری پهن فکر کافه نشین کل حرفشون این بود. یادش بخیر. چقدر اظهار فضل میکردن.
افرین عزیز ، اونجا شاید بچه هاش در رفاه باشن ، یا آیندشون خیلی ریسکی نباشه
ولی اینجا تا وقتی از آینده بچه اطمینان نداری نباید بیاری ، چون مسئولی
اگه خانواده ثروتمندی داری بیار
یا دولت بهت چیزی میده ، چون خانواده شهدا یا ایثارگری
بعد اینجا من بخوام ۲ تا بچه بیارم همه معترض میشن چرا بچه اوردی. تو دانشگاه یه سری پهن فکر کافه نشین کل حرفشون این بود. یادش بخیر. چقدر اظهار فضل میکردن.
افرین عزیز ، اونجا شاید بچه هاش در رفاه باشن ، یا آیندشون خیلی ریسکی نباشه
ولی اینجا تا وقتی از آینده بچه اطمینان نداری نباید بیاری ، چون مسئولی
اگه خانواده ثروتمندی داری بیار
یا دولت بهت چیزی میده ، چون خانواده شهدا یا ایثارگری
چرا فک میکنی خانواده های شهدا و جانبازها در رفاه هستن؟
اشتباه میکنی، اونها هم در فشار اقتصادی هستن، دیدم که میگم