با ۱۰ مورد از عجیب ترین ترندهای زیبایی تاریخ آشنا شوید

زیبایی همواره یکی از دغدغه های جامعه ی بشری بوده است. ظاهر ما نقش مهمی در نگاه دیگران به ما و همینطور موقعیت اجتماعی مان دارد، به ویژه در گذشته. با این حال، استانداردهای زیبایی در طی تاریخ موقتی و گاهی افراطی بوده اند.

۱- پای کوچک

این ترند زیبایی در قرن سیزدهم در چین رواج داشت. خواستنی ترین عروس کسی بود که طول پاهایش بیشتر از ۷ سانتیمتر نباشد. دخترها از سن بسیار کم پاهای خود را می بستند و انگشتان پای خود را به سمت داخل خم می کردند تا شکل طبیعی پاهایشان تغییر کند و درون کفش های سنتی چینی که آن زمان رواج داشت فرو رود.

۲- ابروی پیوندی با موی بز

در یونان باستان زنانی که ابروی پیوندی داشتند جذاب تلقی می شدند. به همین دلیل زنانی که به طور طبیعی ابروی پیوندی نداشتند مقداری موی بز را به رنگ مشکی درمی آوردند و با صمغ درخت به وسط ابروهای خود می چسباندند.

۳- لاغری با قرص انگل

رژیم های لاغری در طی تاریخ همواره رواج داشته اند. در اوایل دهه ی ۱۹۰۰، برای لاغر کردن خود از انگل استفاده می کردند. در این شیوه کسانی که به دنبال کاهش وزن بودند قرص های حاوی کیست های کرم نواری مصرف می کردند. تصور بر این بود که کرم های نواری در روده ها رشد می کنند و با جذب مواد غذایی باعث کاهش وزن می شوند. بعد از پایین آمدن وزن، به فرد قرص ضد انگل داده می شد تا کرم های نواری درون بدنش از بین بروند.

با این حال، این روش بسیار خطرناک بود، چرا که طول کرم های نواری می تواند به ۹ سانتیمتر برسد و این انگل می تواند باعث عوارض جانبی ای همچون صرع و زوال عقل شود.

۴- ظاهر سل گونه

یکی از خطرناک ترین ترندهای زیبایی در عصر ویکتوریا ظاهر سل گونه بود. زنان شیفته ی ظاهری بودند که بیماری سل به فرد می داد: پوست رنگ پریده، لبان قرمز رنگ و کمر باریک. این امر موجی در میان زنان به راه انداخت که به عمد خود را به بیماری سل مبتلا می کردند یا لب های خود را قرمز و پوست شان را رنگ پریده می کردند.

زن ها در این دوره همچنین کرست های تنگی به تن می کردند که مشکلات جسمانی زیادی برای آن ها ایجاد می کرد.

۵- چشمان بلادونایی

شابیزک که ایتالیایی ها به آن بلادونا می گویند یکی از سمی ترین گیاهان دنیا است. در عصر رنسانس زنان ایتالیایی سم این گیاه را درون چشم های خود می ریختند تا مردمک شان گشاد شود، گویی همیشه در حالت برانگیختگی جنسی قرار دارند. این را یک ویژگی می دانستند که تنها زنان زیبا از آن برخوردار بودند. گرچه زیاده روی در ریختن سم در چشم ها خطرناک بود، چون می توانست باعث نابینایی شود. این کار عوارض جانبی ای هم مانند تاری دید و تپش قلب داشت.

۶- آرایش چشم با مواد شیمیایی خطرناک

مصریان باستان به خط چشم های ضخیم شان معروف اند. در آن زمان خط چشم به شکلی که امروز می شناسیم وجود نداشت. آن ها خط چشم های بسیار تیره ی خود را با ترکیبی از مرمر سبز، سولفید سرب و سرمه ی سرب دار درست می کردند. نتیجه گرچه زیبا بود اما تمامی این مواد بسیار خطرناک بودند.

۷- مبارزه با تاسی با فضله ی کبوتر

ریزش مو و تاسی همواره به ویژه برای مردان یک دغدغه بوده است. اما کاری که در گذشته برای مقابله با آن انجام می شد به طور قطع افراطی بود. یونانیان باستان برای رشد دوباره ی مو ترکیبی از زیره ی سبز، فضله ی کبوتر، ترب کوهی و گزنه درست می کردند. بدتر آنکه این ترکیب ناخوشایند کاملاً بی تأثیر بود.

۸- دستگاه چال گونه ساز

چال گونه بسیار محبوب بود و تصور می شد برای کسانی هم که به طور طبیعی چال گونه ندارند، راهی برای برخورداری از آن وجود دارد. در سال ۱۹۶۳ ایزابلا گیلبرت دستگاه چال گونه ساز را اختراع کرد که از یک فنر و دو گلوله تشکیل شده بود که به گونه ها فشار می آوردند. این دستگاه البته بی فایده بود.

۹- محو کردن ابروها و پیشانی بلند

در دوران حکومت ملکه الیزابت اول زنان دوست داشتند ابروهایی تقریباً محو با پیشانی ای بسیار بلند داشته باشند؛ این ویژگی ها نمادی از هوش بالا دانسته می شد. آن ها برای بلند کردن پیشانی و عقب بردن خط رویش موهای خود، از روغن گردو و بانداژهای آغشته به آمونیاک و سرکه استفاده می کردند تا موهای خود را بکنند.

۱۰- دندان سیاه

در ویتنام زمانی سیاه کردن دندان عملی برای زیبایی محسوب می شد اما این کار معنای عمیق تری هم داشت. آن ها اعتقاد داشتند با سیاه کردن دندان ها فرد از انرژی های بد در امان می ماند. با این حال، این کار ساده ای نبود و به کمک حرفه ای نیاز داشت. فرآیند کار طولانی بود و بر اساس سنت دخترها باید به عنوان یک زیبایی طبیعی در ۱۳ سالگی دندان های خود را سیاه می کردند.