استانداردهای زیبایی همواره در تغییر بوده است. و تاریخ نشان داده ترندهای مُد و فشن چرخشی هستند و ما هرگز نمی دانیم که کدام یک از آن ها دوباره دل مان را خواهد ربود و کدام یک برای همیشه محو خواهد شد.
۱- چشمان روباهی
«چشمان روباهی» در دوران قرون وسطی هم محبوبیت داشت. در آن زمان آرایش کردن ممنوع بود به همین دلیل زن ها سعی می کردند با روش های خاصی این حالت را به چشمان خود دهند. آن ها ابروها و مژه های بالا و پایین خود را می کندند. علاوه بر این، با روش های دردآوری به صورت خود پف می دادند. به همین دلیل گونه ها و چشم ها ورم می کردند و چشم ها باریک تر دیده می شدند.
۲- صورت پف کرده
در دوران قرون وسطی صورت گرد و پف کرده با چشمان نسبتاً کشیده را بسیار جذاب می دانستند. شاید دلیل آن اردوی زرین، امپراتوری نوادگان چنگیز خان مغول بود که آن زمان قدرت و نفوذ زیادی داشت. به علاوه، مردم آن زمان تحت تأثیر داستان های مارکوپولو، سیاح ایتالیایی بودند که به چین سفر کرده بود و از زیبایی زنان چینی می گفت.
بسیاری از دختران امروزی هم هنگام عکس گرفتن برای شبکه های اجتماعی لب های خود را جلو می دهند، حالتی خواب آلود به چهره ی خود می دهند و چشمان خود را خمار می کنند. تصاویر اینستاگرام بیلی آیلیش و دوا لیپا، خوانندگان مشهور نمونه هایی از این امر هستند. به علاوه مدت ها است که دنیا شیفته ی استایل آسیای شرقی شده و در حال حاضر دخترانی با چنین ظاهری را جزء زیباترین ها می دانند.
۳- چشمان عمیق
دختران امروزی برای عمق بخشیدن به چشمان خود از لنز یا برنامه های ویرایش عکس استفاده می کنند. در گذشته زیبارویان طبقه ی اشراف از روش خطرناکی برای این منظور استفاده می کردند. آن ها عصاره ی گیاه بلادونا را درون چشمان خود می ریختند که بسیار سمی است. این عصاره مردمک چشم ها را گشاد می کرد و باعث می شد چشم ها درخشان و بزرگ تر به نظر برسند. به همین دلیل در زبان ایتالیایی «بلادونا» به معنای «زن زیبا» است.
۴- آرایش بدون آرایش
آرایش طبیعی که به آن آرایش بدون آرایش هم گفته می شود یکی از ترندهای اصلی سال های اخیر بوده و بسیاری از طراحان مد، آرایشگر و ستارگان مشهور پیرو آن بوده اند. در این شیوه با آنکه از مقادیر زیادی محصولات آرایشی استفاده می شود اما چهره در نهایت بدون آرایش به نظر می رسد، گویی به تازگی شسته شده باشد.
در دوران قرون وسطی هم زنان باید ظاهری طبیعی می داشتند چون کلیسا انجام هرگونه آرایشی را ممنوع کرده بود. اما حتی در آن دوران تاریک هم زنان توانستند با استفاده از محصولات طبیعی ای که روی چهره مشخص نمی شد به ظاهر خود برسند. مثلاً با مالیدن لیموترش به لب های خود رنگ آن را روشن تر می کردند و با کمک ترکیبات خاصی عیوب پوست خود را می پوشانند.
۵- میکروبلیدینگ
بعد از آزمون و خطاهای فراوان با ابروهای خود در دهه ی ۲۰۰۰، زن ها برای بازگرداندن ابروهای خود به شیوه ی میکروبلیدینگ روی آوردند. زنان اشرافی دوران قرون وسطی هم مشکل مشابهی داشتند. همه ی آن ها ابروهای خود را تراشیده بودند و بعداً برای بازگرداندن ابرو به چهره ی خود از موی جوندگان کمک گرفتند. آن ها بعدها از موی انسان برای همین منظور استفاده کردند.
۶- اکستنشن مو
زنان در دوران قرون وسطی بیش از حالا با اکستنشن های مو آزمون و خطا می کردند. درست است که آن زمان کلیسا اجازه ی استفاده از کلاه گیس را به زنان نمی داد اما بسیاری از آن ها کار خود را می کردند. در آن زمان موی انسان بسیار گران قیمت بود اما زنان اشارفی که آرزوی داشتن موهایی مجلل را داشتند، با اشتیاق آن ها را خریداری می کردند.
۷- اصلاح موهای بدن
اصلاح موهای بدن، از جمله موهای روی پیشانی یکی از مناسک زیبایی مهم زنان دوران قرون وسطی بود. آن ها می خواستند پوستی صاف و یکدست داشته باشند و برای این کار از ترکیبات موبر به خصوصی استفاده می کردند. این ترکیبات معمولاً از سرکه یا آهک خام درست می شدند.
۸- بلوند توت فرنگی
بلوند توت فرنگی یکی از محبوب ترین رنگ های مو در سال های اخیر بوده است. اما این رنگ مو در گذشته هم بسیار محبوب بوده. با این حال، زن ها برای رنگ کردن موهای خود با دشواری زیادی رو به رو بودند. در آن زمان اعتقاد بر این بود داشتن گردنبندی از سنگ اوپال کمک می کند رنگ موها تیره تر نشود، به همین دلیل بسیاری از زنان برای داشتن این سنگ تلاش می کردند.
بدون نظر