کارلوس قیصر؛ داستان شیادی های فوتبالیست مشهوری که هرگز فوتبال بازی نکرد

کارلوس قیصر (Carlos Kaiser) فوتبالیست برزیلی که به خاطر شباهت به فرانتس بکن باوئر، فوتبالیست افسانه‌ای آلمانی در کودکی به «قیصر» معروف شد، عمده شهرت خود را به خاطر تظاهر به مصدومیت و انجام ندادن حتی یک بازی رسمی به دست آورده است.

قیصر برزیلی با نام اصلی کارلوس هنریکه راپوسو (Carlos Henrique Raposo) بهترین فوتبالیستی است که در واقع هرگز بازی نکرده است. او که اکنون ۶۰ سال دارد، با وجود توانایی کم خود، ۱۳ سال در عرصه فوتبال حرفه ای بود و باشگاه های مختلفی عوض کرد.

این به اصطلاح مهاجم، ادعا می‌کند که با بیش از هزار زن رابطه داشته و هنوز یک چهره افسانه ای در ریودوژانیرو است.

او پس از شش ماه حضور در تیم مکزیکی پوئبلا در نوجوانی به برزیل برگشت و با افرادی نظیر رناتو گائوچو، کارلوس آلبرتو و ریکاردو روچا دوست شد. قیصر که استعداد چندانی در فوتبال نداشت توانست به یکی از اعضای ثابت صحنه مهمانی های ریو تبدیل شود و از جذابیت خود برای بستن قراردادهای حرفه ای با تیم‌هایی نظیر بوتافوگو و فلامینگو استفاده کند.

اما کارلوس در واقع حتی در یک مسابقه هم بازی نکرد و شاید نزدیک‌ترین تجربه‌اش در زمین مسابقه را بتوان گرفتن کارت قرمز حین گرم کردن دانست که آن هم به خاطر یک دعوای عمدی از سوی خود او و با هدفِ بازی نکردن اتفاق افتاد.

کارلوس قیصر در طول حضور خود در فوتبال بارها وانمود کرد که دچار مصدومیت شده تا مجبور به بازی نباشد و در آن زمان به علت عدم پیشرفت تجهیزات پزشکی می‌توانست کادر فنی و مسئولان باشگاه را متقاعد کند که مصدوم است.

او که به ارتباطات گسترده با زن‌ها معروف بود، زمانی که سعی می‌کرد آنها را فریب دهد، خودش را به جای هم‌تیمی‌های برجسته و معروفش جا می‌زد. اما قیصر محبوب همه بود. یکبار ببتو ستاره سابق فوتبال برزیل درباره او گفت: «حرف زدنش آنقدر خوب بود که کافی بود اجازه بدهی دهانش را باز کند. جذبش می‌شدی. نمی‌توانستی از او اجتناب کنی.»

قیصر کارلوس درباره اینکه چطور توانست برای مدت طولانی این‌گونه مربیان را فریب دهد گفت: «بازیکنان می‌دانستند اما آنها همه‌شان دوستانم بودند. هیچ کس نمی‌توانست مچم را بگیرد. یک بار در یکی از باشگاه‌هایی که در آن بازی می‌کردم یک کشیش آوردند تا با تشریفات مذهبی کاری کند که مصدومیتم خوب شود. پول خوبی به او دادند اما من نزدش رفتم و گفتم: «پولت را بردار رفیق. من هیچ مشکلی ندارم. به خودت زحمت نده چون قصد دارم تا آخر عمر مجروح بمانم.»

او اکنون از فریبکاری های خود پشیمان است و معتقد است اگر به همان اندازه که برای فریب دادن دیگران انرژی می‌گذاشت، برای تمرین کردن تلاش می‌کرد می‌توانست آن‌طور که دیگران درباره‌اش فکر می‌کردند فوتبالیست بزرگی باشد.