روایت ایرانی ها در توییتر از دزدی و کلاهبرداری از توریست ها در ترکیه

اگر به ترکیه سفر کرده باشید، به ویژه در سال های اخیر، احتمالاً متوجه شده اید که برخی اوقات حس می کنید برخی شهروندان این کشور در هر صنفی تلاش دارند سر شما کلاه بگذارند، چه این حس درست باشد و چه نباشد. در سال های اخیر و با افزایش تورم در ترکیه و مشکلات اقتصادی، ادعای توریست های خارجی مبنی بر اینکه در ترکیه از آن ها دزدی می شود یا سرشان کلاه می رود بیشتر شده است. بدین ترتیب بحث دزدی و کلاهبرداری از توریست ها در ترکیه همواره در شبکه های اجتماعی داغ بوده است.

به گزارش برترینها، کاربری به اسم «چیم لند» تقریبا شروع کننده ماجرا بود و از سفر خود به ترکیه نوشت. او از کلاهبرداری یا به اصطلاح خودش «زرنگ بازی» ترکیه‌ای‌ها گله داشت؛ او نوشته: ترکیه واقعا جای عجیبی شده. حالا من تنهایی میرم بیرون و ترکی صحبت میکنم، مشکلات زیادی ندارم، ولی هر وقت با یه دوست خارجی باشیم ۹۰٪ مواقع تلاش میکنن تو هر فرصتی سرمون کلاه بذارن. من هی مجبورم با خجالت بگم میشه تو صحبت نکنی نفهمن ترک نیستیم.

دیروز رفتیم یکی از رستورانهای زنجیره‌ای. من زودتر اومدم بیرون و رفتنی میز رو حساب کردم. تو این مواقع حساب میز از روی سیستم صفر میشه. ولی دوستم که بعد من اومده بود بیرون هم ازش پول کل میز رو دوباره گرفته بودن. وقتی نقد پول می‌دیم به مارکت اگه چک نکنم تو اکثر موارد میبینم حداقل یه ده لیر کم داده. برم بگم هم سریع میدونه فهمیدم معذرت خواهی می‌کنه و پس میده. هر بار تو رستورانها باید منو بخوام و بدون منو اگه سفارش بدم چند برابر حساب می‌کنن، حتی با منو هم چند بار فیش رو اخر سر با منو چک کردم.

دیدم بیشتر خواستن بگیرن، اونم چقدر؟ ۴۰/۵۰ لیر! اگه صبر کنن ما همونو بهشون تیپ میدیم ولی اجازه نمیدن! بیشتر از هر چیزی چند روز پیش ناراحت شدم که از یکی از دوستام پرسیدم کسی رو داره چیزی بگیریم. اول گفت ۱۵۰۰ لیر میاره دم خونه بعد تو دو ساعت بعدش قیمتو تا ۳۰۰۰ برد و اصرار کرد با تاکسی بریم ازش بگیریم و میگفت فروشنده نمیاد و این قیمت رو داده:)) یعنی کلاهبرداری هم بلد نیستن ولی زورشونو میزنن که حتی سر دوستشون هم کلاه بذارن. هر روز بیشتر ناامید و ناراحت میشم. هم دلم میسوزه براشون که بخاطر یه قرون دوزار مجبورن وجدان خودشون رو زیر پا بذارن، هم دلم می‌شکنه.

فرهاد درباره سفرهایی که داشته، بر اساس میزان فرهنگ و راحتی خودش در آن استان، آنها را طبقه بندی کرده و نوشته: منم تجربه خودم رو از شهرهایی که توشون بودم با درصد حدودی مواجهه با چنین مواردی نسبت به موارد سالم رو می‌گم و کمی هم تشریح می‌کنم که صرفا یه جایی گفته شده باشه. لیست بدون ترتیبه.

۱. شیراز: حدود ۲٪؛ کلا هربار مهمون بردم شیراز از رفتار کسبه با مهمونام سربلند شدم. استثناها: بعضی از کسبه بازار وکیل بالاخص سرای مشیر – معدودی از فروشگاه‌های داخل امارت‌های تاریخی

۲. اراک: منفی ۱۰٪؛ اینطوری که بفهمن از اراک نیستی از هم‌شهری‌شون بهتر باهات برخورد می‌کنن.

۳. اصفهان: ۱۰-۲۰٪؛ ولی تو سال‌های اخیر خیلی کم شده. این عدد برای قدیم و قبل از اسنپ و ایناست. الان فکر کنم فقط میدون نقش‌جهان و چند جای دیگه باید مواظب بود

۴. مشهد: ۳۰-۴۰٪؛ تقریبا همه چیزای زینتی و سفالی و غیره اونجا برای انداختنه، چیزی نخرید. ولی آدمای خیلی درجه یک زیاد داره.

۵. رشت: ۴۰-۵۰٪؛ در کل از بقیه شهرهای شمالی به نظرم بهتر بود.

۶. تنکابن: ۹۰٪؛ جدی باید حواست به همه چی می‌بود. هر قیمتی رو باید چک می‌کردی. اگه رفیق تنکابنیم حرف می‌زد قیمتا یک سوم می‌شد. من کلا سکوت می‌کردم. (به جز اون لوازم صیادیه که بعدا در موردش می‌نویسم.

7. ایروان: ۲٪؛ کلا فقط دوبار پیش اومده که راننده یاندکس بخواد بازی در بیاره. البته اگه تاکسی آزاد بگیره کسی قضیه فرق می‌کنه و از توریست بیشتر می‌گیرن که من تا حالا نگرفتم. بعد گرون شدن کرایه‌ها بعد جنگ روسیه هم شنیدم که تفاوت قیمت برای خارجی‌ها بعضا بوده که بازم برای من پیش نیومد.
8. آتن: ۰٪؛ قیمتا همه جا تو همه اصناف مشخص بود. جایی برای این داستانا نذاشته بودن.
9. برلین: ۰٪؛ (به عنوان توریست، تجربه مقیم‌ها ممکنه متفاوت باشه اینجا هم کلا قیمتا مشخص بود و جایی برای چندنرخی بودن نذاشته بودن…

ماندانا می گوید: وای وای وای آقا رفتیم ترکیه… نمیدونید چه وضعی. رو هیچ کالایی قیمت نمیزدن. بعد ما هم با دوستای ترم ایرانیم رفته بودیم، چون فارسی صحبت میکردیم با هم فکر میکردن نمیفهمیم. به ما به فارسی یه قیمت میگفتن، به ترکا به ترکی یهو ۱۰۰ لیر کمتر. بعد این دوست ما متوجه میشد خب. هر بار که اینجوری میشد، به ترکی بهشون میگفت «خب پس ما نمیخوایم»

کاربری به اسم قزی چان، تجربه تامل برانگیزی در این باره داشت: از در هتل که اومدم بیرون یه تاکسی بود هی صدام زد که با من بیا سوار که شدم گیر سه پیچ داده بود که بیا جلو هی می‌گفتم راحتم می‌خواستم برم آکوافلوریا، ویز رو زدم دیدم این داره برعکس مسیر رو میره بهش می‌گفتم میگفت نه دارم ترافیک و دور می‌زنم دیدم هی داره دورتر و دورتر میشه بهش گفتم، منو پیاده کن نمیخوام اصلا به من گفت … گفتم خودتی به زور ۱۰۰ لیر بیشتر از کیلومترشم گرفت (جلو خودم زدش روش) کلی هم دورم کرد فقط..

کاربر «بیدار» تجربه دیگری هم از آذربایجان داشت: ترکیه و جمهوری آذربایجان هردوشون اینجورین. ترکیه تو تاکسی متر برام پیش اومده یارو رفت دور دنیارو زد یه مسیر ۱۵ دیقه ای رو کرد ۱ ساعت و نیم بیشتر پول گرفت. جمهوری آذربایجان که فساد تا پلیساشونم رخنه کرده تو هر فرصتی میخواستن رشوه بگیرن.

محمدجواد، کمی بازتر به قضیه نگاه کرده بود و نمی‌خواست این مدل رفتارها را مختص یک کشور به خصوص بداند: مشاهداتم می‌گه این مختص به ترکیه نیست. هر توریستی یا مهاجری به کشورهای غیرتوسعه‌یافته، چنین شرایطی داره. نمونه‌اش همین تهران و اصفهان و شیراز که صدها مورد گزارش گلایه توریست‌ها توی همین توئیتر و اینستا پیدا می‌شه از حساب کردن تومان به جای ریال؛ وضع اقتصادی بسیاری رو وسوسه می‌کنه.

«لوتوس»، مشابه این تجربه ها را در تهران داشت: چرا راه دور میری همین امروز تو تهران سه تا اسنپ گرفتیم دوتاشون تا فهمیدن شهرستانیم سر مسیرا گولمون زدن. دومی دو خیابون پایین تر پیاده امون کرد گفت همینجا رو زدین برای بالاتر باید پول بیشتر بدین اول که متوجه نشدیم. پیاده شدیم بعد که رسیدیم به محل دیدیم درست زده بودیم.

کاربری به نام تبدیل کننده مس به طلا در بخش کامنت ها در جواب به این توییت نوشته است: «کلا به هر ملت و جامعهایی فشار اقتصادی بیاد دزد میشن، ایناام از موقعی که تورمشون رفت بالا دزد شدن دیگه کاملا».

فرید نوشته است: «چندسال پیش از اتوبوس پیاده شدم رفتم یه سوپ خوردم وباقی پولم رو یه ۲۰ لیری داد که گوشه نداشت همه پولم همون بود.منم ندیدم گذاشتم تو جیبم. هرجا بردم نگرفتن اخر یه مغازه داری گفتم با این یه نخ سیگار بهم میدی گوشه نداره؟ بنده خدا یه پاکت سیگار بهم داد بقیه اش و هم داد.پیرمرد زنده باشی».

یاسمن می نویسد: «عزیزم دزدی رو چی می‌گی؟
ظرف چند ساعت توی خیابون استقلال شاهد سه تا جیب‌بری‌ بودم. همه‌شون هم از توریست‌ها! یه خانمه که بهش می‌خورد اروپایی باشه رو کل کیفش‌ رو کنده بودن و بدبخت انقدر حالش بد بود، آمبولانس اومده بود. توی مترو هم خیلی حرفه‌ای از خودمون پول زدن».

وارتان می نویسد: «منم اگر مجبور نبودم سفر نمیکردم همش احساس میکنم یکی میخواد گول بزنه سر هر چی، تاکسی، غذا، مغازه ها حتی سر چیزهای مسخره که ارزش نداره».

دزیره اما می گوید: «راستش من ده سال که آنکارا زندگی میکنم و تا به امروز یکی از مواردی که گفتی واسم پیش نیومده. فکر میکنم استانبول مثل تهران خیلی بی در و پیکر و بی قانون. اینجا اکثر ترکها به خارجی ها خیلی کمک هم میکنن».

نعیم خادمی نوشته است: «راننده اوبر اکسپت میکرد اما نمیومد و توی چت چک و چونه میزد که مسیری رو که ماکزیمم ۱۰۰ لیر بود ۲۵۰ لیر ببره! وقتی هم مینوشتم «نه، نمیخوام، بای!» کنسل نمیکرد! البته تجربه های اینجوری من بیشتر مربوط به استانبول است و بقیه جاهای ترکیه خیلی خیلی کمتر بوده این «بنداز بازار» بودن!».

ماهی خونه می نویسد: «ماه بعد مهاجرت رفتیم یه رستورانی با یه حساب سرانگشتی موقع سفارش دادن فهمیدم در نهایت ۲۵۰لیر باید پرداخت کنم موقعی که رفتم حساب کنم گفت ۳۶۰لیر تعجب کردم که ینی چی گفتم فیشو بده ببینم نداد اومدم از دستش بکشم مچاله کرد کفت اشتباه شده ۲۴۸لیر میشه».

مووا نوشته است: «قدیما شهر مهمون نواز و گرمی بود، از ۲۰۱۸ نرفته بودم و امسال که رفتم احساس کردم استانبول شبیه سر گردنه شده، گردنه‌ای به وسعت یه شهر».

آبان می گوید: «روز اولی که اومده بودیم استانبول اوبر گرفتیم بعد بهش گفتیم چه قدر باید ورداخت کنیم؟ اول گفت ۷۰ یورو بعد دوباره ما گفتیم واحد پولتون لیر مگه نیست مجبور شد بگه اره اره ۷۰ لیر».

کاربری به نام فوجوشی می نویسد: «عه اتفاقا پارسال رفتیم و از بقالی ی چیزی خریدیم ۲۰ لیر بهمون نداده بود وقتی گفتیم خیلی مودبانه داد گف حواسم نبوده. فک کردم اشتباه پیش اومده براش نمیدونستم روش جدیدشونه ک همه شون استفاده میکنن(:».

وحید می نویسد: «ما یه تاکسی ‌‌‌گرفتیم از تکسیم، یارو گفت دربست ۵۰لیرتا هتل، ولی اول پول رو بدید راه بیافتم. بهش دادم گفت نه ‌‌این اسکناس ها قدیمیه! قبول نمیکنم! منم ساده هرچی پول و دلار داشتم دادم بهش که ببینه کدوم جدیده، آخرش نبرد و پیادمون کرد. تو هتل‌پولها رو شمردم، ۱۰۰ دلار زده بود ازمون».

انوشیروان دادگر نوشته است: « هر کجای اروپا که از مغازه‌های ترک خرید کردم متوجه شدم چند آیتم رو الکی اضافه کردند و عین چیزی که شما گفتید عذرخواهی میککند و معمولا مدیر میاد یه چندتا داد سر صندوق دار میزنه همین. از صدها مشتری یکی متوجه میشه».