۶ راز شگفت انگیز درباره فیلم ها و سریال ها که نمی دانستید

فیلم خوب مانند بازی «جومانجی» است؛ به معنای واقعی کلمه، تماشاچیانش را به درون دنیای خودش می کشد. با این حال، فرآیند تولید فیلم ها هم کمتر از نتیجه ی آن جالب نیست و می تواند واقعاً مهیج باشد.

۱- بازیگرانی که چهره ی امروزی ای دارند در فیلم های تاریخی نامناسب به نظر می رسند اما فیلمسازها اغلب آن را نادیده می گیرند

تا به حال دقت کرده اید که بعضی بازیگرها در فیلم های تاریخی اصلاً باورپذیر به نظر نمی رسند؟ آن ها به آن دوره ی تاریخی «نمی آیند» چون چهره ی بسیار مدرنی دارند که گاهی نتیجه ی انجام کارهای زیبایی است (چه بوتاکس و عمل بینی و چه صرفاً دندان های بسیار سفید یا مدل ابروی امروزی). به همین دلیل تا آن ها را می بینیم فوراً متوجه می شویم به قرن بیست و یکم تعلق دارند.

برای مثال، بلیک لایولی، بازیگر فیلم «روزگار آدلین» (The Age of Adaline)، به طور خاص شبیه به زنی که در دهه ی ۱۹۳۰ زندگی می کرده نیست، گرچه بسیاری معتقدند او زیبایی ایده آل عصر طلایی هالیوود را دارد. در مقابل، کیرا نایتلی، سرشه رونان، ال فانینگ، فلورنس پیو کاملاً به فیلم های تاریخی می آیند.

آنیا تیلور-جوی هم در چندین فیلم تاریخی مانند «جادوگر» (The Witch) یا «اِما» (Emma) نقش آفرینی کرده است. با این حال، برخی معتقدند او ظاهر مدرنی ندارد.

بن افلک هم در فیلم «شکسپیر عاشق» (Shakespeare in Love) اصلاً شبیه مردی نیست که در قرن شانزدهم زندگی می کرده. و تیموتی شالامی، بازیگر فیلم «پادشاه» (The King) هم به طور قطع شبیه شاه هنری پنجم نیست. اما جیمز مک آووی در فیلم «جین شدن» (Becoming Jane) کاملاً به قرن هجدهم می آمد.

۲- بازیگرها بوی بدی می دهند

برای جلوگیری از رنگ پریدگی لباس های بازیگران، معمولاً آن ها را در دوران فیلمبرداری نمی شویند. ممکن است بازیگر یک لباس تکراری را تا هر زمان که لازم باشد بپوشد. برای جلوگیری از بو گرفتن لباس ها، به آن ها صرفاً ترکیبی حاوی الکل اسپری می کنند. و در زمان ناهار هم یک پوشش محافظ در اختیار بازیگران قرار می گیرد، تا لباس خود را لک نکنند.

لباس های قدیمی به توجه ویژه نیاز دارند. یکی از بازیگران زن سریال دانتون ابی در مصاحبه ای فاش کرد که در دوران فیلمبرداری همه ی بازیگران بوی وحشتناکی می دادند چون لباس های آن ها شسته نمی شد و به آن ها صرفاً پد ضد عرق داده می شد تا عرق زیربغل شان را جذب کند.

۳- بازیگرها مجبورند در هر هوایی کار کنند

در فیلم «تایتانیک» (Titanic) هنگام ضبط سکانسی که جک جلوی خودکشی رز را می گیرد، جیمز کامرون، کارگردان فیلم متوجه شده بود که موهای دست کیت وینسلت به خاطر سرمای هوا سیخ شده و به دلیل نور صحنه این موضوع در تصویر مشخص بود. به همین دلیل، کامرون فیلمبرداری را متوقف کرد و از وینسلت خواست موهای دستش را بزند.

۴- تقریباً همه ی صداها بعداً به فیلم اضافه می شود

تقریباً همه ی صداهایی که در فیلم می شنویم بعداً ضبط و در استودیو به فیلم اضافه می شوند و این امر گاهی ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. برای مثال، هنگام ضبط سکانس پایانی فیلم «دفتر خاطرات شاهدخت» (The Princess Diaries)، سر صحنه آهنگ Like A Prayer مدونا پخش شده بود تا به بازیگرها کمک کند برای رقصیدن آماده شوند.

اما در نهایت مجبور به ضبط دوباره ی این سکانس و تدوین بادقت آن شدند. چون بعداً آهنگ Miracles Happen از خواننده ای به نام مایرا برای این سکانس انتخاب شد، امام بازیگرها در اصل با آهنگ مدونا رقصیده بودند.

۵- غذاها تقریباً هیچوقت واقعی نیستند

سعی کنید به سکانس هایی که شخصیت ها دور میزی پر از غذا نشسته اند، دقت کنید. اگر دقیق شوید می توانید ببینید که بازیگر واقعاً چیزی نمی خورند چون بیشتر غذاها واقعی نیستند.

به علاوه، هیچکس با اطمینان نمی داند که ضبط سکانس ها چقدر طول خواهد کشید و هر غذایی در عرض چند ساعت سرد یا حتی فاسد و در نتیجه غیر قابل خوردن خواهد شد. جدا از آن، اگر غذاها واقعی باشند دوریز زیادی خواهند داشت. به همین دلیل اغلب فیلمسازها ترجیح می دهند هنگام فیلمبرداری از غذاهای ساختگی استفاده کنند.

۶- سیاهی لشکرها واقعاً صحبت نمی کنند

بازیگران سیاهی لشکری که در فیلم ها و سریال ها در پس زمینه ی تصویر می بینید اغلب حرف های معناداری به یکدیگر نمی زنند و صرفاً تک کلماتی را پشت هم به زبان می آورند. و اگر لازم به صحبت کردن شان باشد، باید صرفاً زمزمه کنند. در اغلب مواقع، کارگردان از سیاهی لشکرها می خواهد برای آنکه نشان دهند در حال مکالمه هستند از یک زبان بدن نسبتاً اغراق شده استفاده کنند.