جایزه ۲۵ هزار دلاری برای دانش‌ آموز ۱۴ ساله ای که «صابون درمان سرطان پوست» ساخت

من‌ اینو میدونم که دنیا به امثال تو نیازی نداره ساندیسی

ببین من امریکا نرفتم. المان نرفتم. اروپا نرفتم. تنها کشور خارجی که رفتم ارمنستان بوده. اونم با اتوبوس. اونم سال پیش بعد کرونا. چون پرستارم شیفت های چند روزه کارکردم. یه چندرغاز انداختن جلو پامون که بیا اینم نتیجه زحماتت. با همین چندرغاز که به خدا کمتر از ۱۰ میلیون تومن بود رفتم ارمنستان تا یکم خستگیهامو در کنم. من بودم با چندتا از بچه های همکار و دوتا از دوستان. تا الان هم پزشو میدم که سفر خارجی رفتم اونم ارمنستان. یروان بودیم جلو هتل یه مرسدس بود ، بچه ها و منجمله خودم تک تک جلوش واستادیم عکس گرفتیم که بله قسمتی شد و بنز هم دیدیم و دست زدیم. بعد ۱۰ سال کار اینه وضع من. اجاره نشین. یه پراید که از ارث پدری خریده شد. خونه که نه. یه اپارتمان تو اطراف گرگان که ماهی ۲ تومن دادم اجاره.

یکی رو میشناسم رفت کانادا. از همون دانشگاه باهم بودیم. چندسالی هم همکار شدیم اتفاقی. پولی هم نداشت. اجاره نشین اونم زیرزمین تو شهر ری و یه موتورسیکلت قدیمی داشت.
چطور رفت کانادا؟ با همین چندرغاز حقوق پرستاری رفت. کل پروسش ۳ سال طول کشید یعنی تو ۳ سال همه چی رو تعطیل کرد. فقط کار. زبون و جمع جور کردن مدارک و اطلاعات کانادا. بعد کار دیگه استراحت نمیکرد. کلاسای انگلیسی میرفت. یه کتاب انگلیسی برا پرستاری رو خرید. دیگه کارش شد همین. ازش پرسیدم چرا میخوایی بری؟ گفت دوتا بچه دارم که همین الان شکمشونو سیر نمیتونم. ماهی یکبار به زور پیتزا میخرم. بعد چندین سال کار هنوز نتونستم یه پراید قراضه بخرم. چون موتور داشت. یه دوره پرستاری تکمیلی تو یه استان کم جمعیت پذیرش گرفت . این دوره ۱ ساله هست. بعدم با بورس فکر کنم استانی این دوره رو گذروند. برا خرجش زندگیش نصف روز کار تو کانادا کار میکرد. الان تو یه استان کم جمعیت تو شمال کانادا فکر کنم مشغوله پرستاریه. فقط یه دوست داشت کانادا زندگی میکرد حاظر شد هزینه های رفتنشو بده. خودش میگفت زبان و کتابا و دوره تکمیلی و رفتن به ترکیه برا ویزا ۱۰ هزار دلار بیشتر نشد. ۵ هزار دلار هم بلیطشون برا رفتن به کانادا. الان وضعش خوبه. همیشه میگفت تو هم اقدام کن بیا. با بچه ها حرفشو میزنیم. هممون پشیمونیم. که چرا ما سختی شو همون موقع نخریدیم. الانم که بالای ۳۰ شدیم و حتی بولتن و جوزه های اموزشی وزارت و بیمارستان رو به زور میخونیم. خیلیامون اصلا نمیخونن. طرف اما همون ۵ سال پیشا سختی شو کشید و رفت. طرف نداشت و رفت. دید میخوره زمین بچه هاش گرسنه میمونه برا همین تلاش کرد رفت. ماها که یکم وضعمون خوبه گفتیم همه چی خوب میشه ولش. نرفتیم. الان پشیمونیم. یکی از همکارا ۱ ساله انگلیسی میخونه از بچه های زرنگ دانشگاهه. ولی اصلا یاد نمیگیره. حیف که حقوقشو نپرسیدم. اما اون موقع اجاره نشین بود تو کانادا ولی شاسی بلند خرید. الانم گمش کردم. لامصب گوشی افتاد تو سد امیرکبیر. اینجا یه گوشی گم کردم یک ماه دستمزد رو دادم گوشی بخرم.

یکی دیگه میشناسم از بچه های فامیلمونه. رفت امریکا. مهندسی پذیرش گرفت. این حتی موتور نداشت. دانشجوی مهندسی مکانیک دانشگاه تهران. برا فوق پذیرش گرفت با فاند کامل. رفت. لیسانسشو گرفت دیگه ادامه نداد. رفت سربازی بعدم عروسی و تو یه بوتیک مشغول شد. بعدم با یه بچه تو بغل رفت امریکا. ماشین داره. هنوز اجاره نشینه ولی کم کم خونه هم میخره اونجا.

خوش بحالت عقل نداری راحتی
وگرنه اگر همون چنتا دونه سلول‌ خاکستری مغزت کوچکترین فعالیتی داشتن همچین کامنت مضخرفی رو نشر نمیدادی محمود کله گچی

برو‌ بابام ساندیسی من الکی یه چیزی‌ گفتم جوگیر نشو امثال شما که یه سرما خوردگی کوچیک میخورن کل دارو خونه رو خالی میکنن حالا که اونا زحمت کشیدم شما مفت خورا حسودیشون میشه واقعا برات متاسفم ساندیسی، اگه بچه‌های جیره خورت الان برا مملکت زحمت کشیده بودن و امثال شما وجود نداشتن زندگیمون صد برابر بهتر بود

کاش‌ حرفتو‌ عملی کنی که میدونم امثال‌ تو دروغگو این کارو نمیکنن که زودتر میمردین که ما از دست شما راحت بشیم ای کاش