اگر همیشه به خاطر دیگران از خودگذشتگی می کنید این پیامدهای منفی انتظارتان را می کشد

اولویت دادن به دیگران و گذشتن از خود، اغلب بزرگمنشی و فداکاری تلقی می شود. گرچه در نظر گرفتن نیازهای دیگران کار مهربانانه ای است، اما بسیار مهم است که در این راه از نیازهای خودتان غافل نشوید. نادیده گرفتن نیازهای خود می تواند اثراتی منفی، نه فقط بر سلامت روان، بلکه هم بر روی رشد و پیشرفت فردی داشته باشد. مسأله فقط بر سر رعایت تعادل است. وقتی همیشه دیگران را در اولویت خود قرار دهید، این تعادل بر هم خواهد می خورد.

در ادامه می خواهیم ببینیم همیشه اولویت دادن به دیگران چه تبعاتی منفی ای می تواند بر زندگی  فرد داشته باشد.

۱- رفته رفته احساس ناخوشنودی می کنید

بخشش بدون چشمداشت به طور حتم رفتاری مهربانانه است. اما وقتی بیشتر از آنچه که واقعاً مایل هستیم، به دیگران ببخشیم، رفته رفته بیشتر حسی مانند دزدی پیدا خواهد کرد.

و وقتی این اتفاق رخ دهد، کم کم اوقات تان تلخ خواهد شد. و پس از مدتی خویشتن داری و بروز ندادن آن ناخوشنودی بسیار دشوار می شود.

در حقیقت، بخشش بیش از اندازه با همیشه اولویت دادن به دیگران، این ریسک را دارد که در نقش شهید از خود گذشته قرار گیرید.

شما در خفا میلی به این کار ندارید، اما قدرت دست کشیدن از آن را هم ندارید.

۲- خودتان را دچار فرسودگی می کنید

مراقبت از نیازهای خود می تواند گاهی دشوار به نظر برسد، اما ما خود یک نفر بیشتر نیستیم.

بنابراین طبیعی است که مراقبت از نیازهای همه ی اطرافیان خود، ما را به سرعت دچار فرسودگی کند.

این فرسودگی هم می تواند به شکل عملی باشد و هم به شکل عاطفی.

ممکن است مسئولیت های زیادی را به عهده گرفته باشید و رفت رفته احساس درماندگی کنید.

معمولاً دلیلش این است که قدرت نه گفتن به کارها  یا خواسته های اضافه ای که از سوی دیگران مطرح می شود را ندارید.

هر زمان که مجبور به انجام همزمان کارها و وظایف متعددی شویم، خطر فرسودگی ما را تهدید می کند.

به علاوه، این شرایط بدان معنی است که تعهدات و ملاحظات شخصی خودتان از فهرست اولویت هایتان خارج شده است.

بنابراین در چنین شرایطی، شما وقت یا انرژی کافی برای مراقبت از خود و انجام کاری هایی را ندارید که به شما زندگی ای شاد، سالم و رضایتبخش می دهند.

۳- در فاز قربانی بودن قرار می گیرید

در میان همه ی مشکلاتی که ذهنیت قربانی بودن به دنبال دارد، بدترین آن ها حس ناامیدی است.

هر اتفاقی هم که رخ دهد، ممکن است احساس کنید هیچ چاره و گزینه ای پیش روی خود ندارید.

به جایش، به دنبال بهانه ای می گردید که با آن ناتوانی خود و شرایط پیش آمده را توجیه کنید، رفتاری که شما را گیر خواهد انداخت.

ممکن است احساس کنید به خاطر ذات خوب تان مورد سوء استفاده قرار می گیرید، اما این فکر را رها کنید و به خاطر داشته باشید که مقصر آدم های بدی هستند که با شما اینگونه رفتار می کنند.

ممکن است از اینکه دیگران مثل خودتان شما را در اولویت خود قرار نمی دهند، عمیقاً برنجید.

۴- به مرزبندی هایتان تعرض می شود

اگر همیشه دیگران را در اولویت خود قرار می دهید، معنایش این است که شما در آخر قرار دارید.

این بدان معنی است که شما گاهی دست به کارهایی می زنید که ترجیح خودتان بر انجام ندادنش بود.

این شرایط در بهترین حالت باعث ناراحتی و اذیت شدن شما می شود و در بدترین مرزبندی هایتان را به شکلی سمی از میان می برد.

ممکن است زمانی که باید دیگران را از رو به راه نبودن شرایط آگاه کنید، به اندازه ی کافی مصمم نباشید، یا از حق خودتان برای داشتن احترامی که شایسته اش هستید، دفاع نکنید. همه ی این ها شما را مستعد مورد سوء استفاده قرار گرفتن می کند.

اگر نه گفتن برایتان دشوار باشد، دیگران از روی شما عبور خواهند کرد.

۵- به عزت نفس تان صدمه می زنید

اگر نیازها و خواسته های خودتان همیشه در آخر قرار داشته باشد، به طور ناخودآگاه این پیام را به خود می دهید که ارزش تان از اطرافیان تان کمتر است.

درست است که این پیامی نیست که قصد دادنش به خود را داشته باشید، اما حتی اگر صرفاً قصد مهربان بودن داشته باشید، به مرور هم مهربانی با خودتان را از دست خواهید داد، هم عزت نفس تان را.

در نهایت این احساس را پیدا خواهید کرد که تنها زمانی ارزش دوست داشته شدن دارید که به کسی چیزی دهید.

شما شایسته ی آن هستید که از خودتان عشق و توجه ببینید و وقتی از دادن این عشق و توجه به خود دست بکشید، ناخواسته شروع می کنید به گشتن به دنبال این عشق و توجه در قالب تأییدهای دیگران.