وال کیلمر، بازیگر مشهور هالیوود، نزدیک به یک دهه را صرف مبارزه با سرطان حلق کرده است. این بیماری او را از داشتن تکلم مناسب محروم ساخته و زندگی او را دستخوش تحولات بزرگی کرده است. این بازیگر ۶۴ ساله اما کماکان در برابر تمامی چالش ها ایستادگی کرده و به منبع الهام بسیاری تبدیل شده است.
مبارزه اش با سرطان در سکوت آغاز شد
وال کیلمر که با نقش های ماندگارش در فیلم هایی مانند «تاپ گان» (۱۹۸۶) و «بتمن برای همیشه» (۱۹۹۵) شناخته می شود، در فاصله ی سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ از کانون توجه عمومی فاصله گرفت. او در خفا و سکوت با بیماری جدی سرطان حلق دست به گریبان شده بود، تا اینکه بالاخره خود از وضعیت سلامتی اش پرده برداشت. در حقیقت، اخبار اولیه درباره ی شرایط کیلمر از سوی مایکل داگلاس و بدون اطلاع خود کیلمر منتشر شد. بعد از آن، انتشار این اخبار بود که کیلمر را در سال ۲۰۱۷ به تأیید مبارزه اش با سرطان واداشت.
با این حال، اولین نشانه های این بیماری در سال ۲۰۱۴ در کیلمر بروز یافته بود، زمانی که او متوجه وجود یک غده ی بزرگ درون حلقش شده بود. او در کتاب خاطراتش درباره ی ماجرای پی بردنش به سرطان خود نوشته که یک شب در حال خونریزی از خواب بیدار شد و فوراً با اورژانس تماس گرفت. او در آن زمان در خانه ی شِر، خوانننده ی مشهور، مهمان بود که دوستی قدیمی ای با کیلمر دارد. به گفته ی کیلمر، شِر آن روز حمایت بی قید و شرطی از او کرده بود.
کیلمر در ابتدا به دلایل روحی، از انجام درمان خودداری کرده بود. با گذشت زمان اما فرزندانش، جک و مرسدس کیلمر، بالاخره او را راضی کردند تحت درمان قرار گیرد که به شیمی درمانی، رادیو درمانی و انجام عمل جراحی برای سرطان کیلمر انجامید و همه ی این ها سبب شد او به سرعت در مسیر بهبود قرار گیرد.
صدایش را به خاطر سرطان از دست داد
در سال ۲۰۲۱ مستندی زندگینامه ای به نام «وال» درباره ی این بازیگر منتشر شد که کیلمر در آن درباره ی تأثیر عمل جراحی تراکستومی یا همان نای شکافی بر قدرت تکلم و فعالیت بازیگری اش صحبت کرد. این عمل که در آن با یک ایجاد یک برش در نای به رسیدن اکسیژن به ریه ها کمک می شود، بعد از آن انجام شد که او مجبور شد میان نفس کشیدن و غذا خوردن یکی را انتخاب کند.
کیلمر در نهایت بعد از این عمل، صدای خود را از دست داد و حالا تنها قادر به تولید صداهایی جزئی و خفیف است. از این عمل یک لوله ی تارکستومی و یک لوله هم برای غذا خوردن، برای کیلمر باقی مانده است. او برای پوشاندن جای عمل جراحی اش اغلب از دستمال گردن یا شال گردن استفاده می کند. اما گرچه انتخاب دشواری بود و پیامدهایی برای او داشته که تا به امروز کماکان ادامه دارد، کیلمر معتقد است احساس شخصی خودش بسیار بهتر از چیزی است که از ظاهر او به نظر می رسد.
او در مصاحبه ای، از دست دادن صدایش را با یادگیری یک زبان تازه مقایسه کرده و درباره ی این صحبت کرده که مجبور شده است راه تازه و ویژه ای برای برقراری ارتباط بیابد. کیلمر اما نگاه مثبت و مصممی داشت و این شرایط را مانند یک چالش بازیگری دانست که خود را متعهد به غلبه بر آن می بیند.
هنر به تسلای خاطرش تبدیل شد و از آن به عنوان روان درمانی استفاده می کند
کیلمر در مسیر دشوار بهبودی اش، به هنر به عنوان راهی برای برقراری ارتباط و التیام روحی روی آورد. او گفته که از دست دادن صدایش باعث افزایش خلاقیتش شد و او دوباره به نقاشی و نوشتن روی آورد. در سال ۲۰۱۷، در اوج مبارزه اش با سرطان، کیلمر تابلوهای نقاشی خود را در نمایشگاهی در نیویورک به نمایش گذاشت.
او اما پا را از یک فعالیت فردی و دلی فراتر گذاشت و یک پروژه ی مجازی راه اندازی کرد که در آن هنرمندانی از حوزه های مختلف هنر را برای انجام همکاری با یکدیگر گرد هم آورد. کیلمر همچنین در سال ۲۰۱۹ یک نمایشگاه هنری در لس آنجلس برگزار کرد.
بدون نظر