استفاده بیش از حد از مسکن هایی مانند استامینوفن (پاراستامول) می تواند علائم غیرعادی به خصوص خشکی چشم را به همراه داشته باشد. خشکی چشم وضعیتی است که با عملکرد ضعیف لایه اشکی مشخص می شود. در حالت خشکی یا سوزش چشم، احساس وجود جسم خارجی شن مانندی به وجود می آید. مصرف برخی داروها به طور غیرمستقیم بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و ترشح مایع اشکی را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث خشکی چشم می شود. مسدود کننده های بتا، آنتی هیستامین ها، داروهای ضد افسردگی و پاراستامول ها (استامینوفن) این وضعیت را تشدید می کنند.
مصرف بیش از حد استامینوفن می تواند در طی چند روز منجر به نارسایی کبد شود که می تواند کشنده باشد. نتایج آزمایشی بر روی ۶۰ مرد و ۴۰ زن نشان داد که استامینوفن اثر مهارکننده ای بر تولید اشک چشم افراد سالم دارد و توصیه می‌شود در بیماران مبتلا به سندرم خشکی چشم یا مستعد ابتلا به آن با احتیاط مصرف شود.
برای بهبود خشکی چشم می توانید:
– محیط خود را تغییر دهید
– در رژیم غذایی خود ماهی های چرب بیشتری مصرف کنید
– از کمپرس گرم استفاده کنید و سپس پلک های خود را بشویید
– از دود سیگار دوری کنید
– اگر برای مدت طولانی به چشمان خود فشار می آورید، به طور منظم استراحت کنید.
استفاده طولانی مدت از استامینوفن نیز در طول زمان با افزایش فشار خون مرتبط است. نتایج یک آزمایش نشان داد که استامینوفن فشار خون را افزایش می‌دهد و محققان به پزشکان توصیه می‌کنند درمان بیماران مبتلا به درد مزمن را با حداقل دوز استامینوفن شروع کنند و مراقب افرادی باشند که فشار خون بالا دارند و در معرض خطر بیماری قلبی هستند.
دوز معمول برای بزرگسالان یک یا دو قرص ۵۰۰ میلی گرمی تا چهار بار در ۲۴ ساعت است. همیشه حداقل چهار ساعت بین دوزها فاصله بگذارید. اگر فکر می کنید بیش از حد مصرف کرده اید، باید فورا با اورژانس تماس بگیرید. مصرف بیش از حد استامینوفن می تواند خطرناک باشد و ممکن است نیاز به درمان داشته باشید. مصرف یک یا دو قرص اضافی به طور تصادفی بعید است مضر باشد، تا زمانی که بیش از هشت قرص در ۲۴ ساعت مصرف نکنید. برای استفاده مجدد حداقل ۲۴ ساعت صبر کنید.
بدون نظر