در این مطلب می خواهیم از رایج ترین باورهای اشتباهی بگوییم که تازه پدر و مادرها بعد از تولد فرزندشان با آن ها مواجه می شوند.
۱- محبت زیاد بچه را لوس می کند
نوزادانی که توسط والدین شان بغل می شوند اطمینان خاطر پیدا می کنند که هر زمان که به والدین شان نیاز داشته باشند آن ها حی و حاضر خواهند بود، بنابراین دیگر نیازی به رها نکردن والدین شان نمی بینند.
محبت کردن به نوزاد خود به او کمک می کند که بتواند احساسات خود را مدیریت کند و اعتماد به نفس پیدا کند. به علاوه این امر ریسک بروز مشکلات روحی را برای فرزندتان در آینده کاهش می دهد.
بنابراین در بغل کردن نوزادتان و بازی با او مضایقه نکنید، چون این کارها به مستقل تر شدن فرزندتان کمک می کند.
۲- بچه ای که گریه می کند را باید به حال خودش گذاشت تا خودش دست از گریه کردن بکشد
نوزادانی که هنگام گریه کردن به حال خود گذاشته می شوند، شاید دست از گریه کردن بکشند، اما شواهد می گوید ممکن است به دلیل عدم واکنش والدین، احساس پریشانی کنند.
همه ی نوزادان در موقعیت های مختلف شروع به گریه کردن می کنند و بعضی از آن ها در مقایسه با بقیه، مدت بیشتری را گریه می کنند. بنابراین مهم است که نوزاد خود را با فرزندان دیگران مقایسه نکنید.
۳- همه ی بچه ها باید تمام شب را خواب باشند
الگوهای خواب نوزادان با بزرگسالان متفاوت است و بیدار شدن آن ها در نیمه های شب امری طبیعی است.
بعضی نوزادان مدت بیشتری را می خوابیند و بعضی نوزادان هم مدت کمتری.
واکنش به بیدار شدن آن ها با محبت و گرمی برای ایجاد پیوند والد – فرزندی و رشد کودک اهمیت زیادی دارد.
می توانید با تکان دادن نوزادتان، آرام صحبت کردن یا آواز خواندن، نوزادتان را آرام کنید.
۴- پیوند والد – فرزندی فوراً شکل می گیرد
بعضی والدین انتظار دارند یک ارتباط فوری جادویی با نوزاد خود برقرار کنند، در حالی که حقیقت این است که هیچ ایرادی ندارد اگر این اتفاق فوراً رخ ندهد.
این امر می تواند زمان بر باشد، بخصوص اگر پیش تر در زندگی خود تجربیات دشواری داشته اید، یا سقط جنین، مرگ نوزاد یا مشکل ناباروری را تجربه کرده باشید.
به علاوه، اگر خود با مشکلات روحی درگیر بوده باشید، طبیعی است که این ارتباط فوراً شکل نگیرد.
گاهی، صرفاً نیاز دارید که از خود زایمان بهبود یابید.
کارهای ساده ای هست که به ایجاد ارتباط با نوزاد خود کمک می کنند، مانند: بغل کردن، تماس پوستی، غذا دادن و بازی کردن.
به خودتان فرصت دهید.
۵- خسته شدن از رسیدگی به بچه چیز بدی است
مراقبت از یک نوزاد می تواند چالشی تمام عیار باشد، بخصوص اگر احساس خستگی کنید.
از کمک خواستن از دیگران واهمه نداشته باشید. می توانید از خانواده یا دوستان تتان بخواهید که نیم ساعتی مراقب فرزندتان باشد تا شما استراحتی کنید.
این کار فرصتی فراهم می کند تا رابطه ی خوبی میان نوزادتان و اعضای خانواده و دوستان تان شکل بگیرد.
به علاوه، با این کار فرزندتان متوجه می شود که هر زمان که از او دور باشید، حتماً پیشش باز خواهید گشت.
۶- احساسات منفی را باید دور کرد
همچون بزرگسالان، نوزادان هم باید بتوانند ناراحتی، درد و احساس اذیت شدن را درست مانند شادی و هیجان ابراز کنند.
واکنش شما به گریه های نوزادتان باید باید محبت و دلگرمی همراه باشد، چون این کار به فرزندتان نشان می دهد که ابراز احساسات منفی ایرادی ندارد.
این کار می تواند رشد عاطفی فرزندتان را تقویت کند.
سعی کنید واکنش ها و احساسات نوزادتان را تقلید کنید. مثلاً اگر خوشحال است شما هم لبخند بزنید و اگر احساس خستگی می کرد، ناامید نشوید. همه ی ما گاهی اینطور می شویم.
۷- اگر بچه گریه کرد حتماً تقصیر شما است
بسیاری از نوزادان بیشتر اوقات را گریه می کنند و والدین هم از بابت آن نگران می شوند. اما سعی کنید نگران نشوید چون فرزندتان به مرور ثبات بیشتری پیدا خواهد کرد.
شما مرتکب اشتباهی نشده اید و تقصیری ندارید.
نوزادان با هم متفاوت اند اما تلاش زیادی برای درک شدن توسط والدین شان می کنند.
از زبان بدن فرزندتان، حالت های چهره، صداها و گریه هایش یادداشت بردارید، چون نوزاد شما با همین ها به شما می گوید که به چه چیزی نیاز دارد.
شاید در ابتدا چالش بزرگی به نظر برسد اما تعجب خواهید کرد که چقدر زود یاد می گیرید که گریه ها و حرکات مختلف فرزندتان چه معنایی دارند.
بدون نظر