تغییر روند امید به زندگی در قاره‌های مختلف از سال ۱۹۵۰ تا ۲۰۵۰ + اینفوگرافیک

بر اساس چشم انداز جمعیت جهانی سازمان ملل در سال ۲۰۲۲، پیش بینی می شود که میانگین امید به زندگی در بدو تولد تا سال ۲۰۵۰ در بیشتر مناطق جهان از ۸۰ سال فراتر رود. این اینفوگرافیک مسیر امید به زندگی در بدو تولد را برای هر دو جنس نشان می دهد و داده های سال های ۱۹۵۰ و ۲۰۰۰ را با پیش بینی های سازمان ملل برای سال ۲۰۵۰ مقایسه می کند.

امید به زندگی افزایش چشمگیری داشت

در آغاز قرن نوزدهم، امید به زندگی در هیچ کشوری بیش از ۴۰ سال نبود و بسیاری از جمعیت جهان در فقر شدید، دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی و فقدان خدمات بهداشتی زندگی می‌کردند.

تا سال ۱۹۵۰، نوزادان در اروپا، آمریکای شمالی، اقیانوسیه، ژاپن و بخش‌هایی از آمریکای جنوبی امید به زندگی بیش از ۶۰ سال داشتند، در حالی که در مناطق دیگر، برای نوزادان فقط عمری حدود ۳۰ سال را می شد پیش‌بینی کرد.

به عنوان مثال، افراد در نروژ ۷۲ سال امید به زندگی داشتند، در حالی که در مالی امید به زندگی فقط ۲۶ سال بود. به طور متوسط، آفریقا تنها ۳۸ سال امید به زندگی داشت.

از آن زمان، امید به زندگی به طور قابل توجهی در سراسر جهان افزایش یافته است. قابل ذکر است که بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ پیشرفت قابل توجهی در آسیا و آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب مشاهده شد.

بهبود امید به زندگی را می توان به عوامل مختلفی از جمله پیشرفت در فناوری پزشکی، زیرساخت های مراقبت های بهداشتی بهتر، بهبود وضعیت بهداشتی، دسترسی به آب تمیز و افزایش آگاهی در مورد سلامت و تغذیه نسبت داد.

امید به زندگی در تطابق با گذشته و پیشینه تاریخی

اگرچه امروزه به نظر می رسد که افزایش امید به زندگی امری مسلم است، اما با نگاهی به تاریخ می توان دید که امید به زندگی برای قرن ها ثبات داشته است.

همانطور که در نمودار بالا نشان داده شده است، در بیشتر تاریخ بشر، امید به زندگی در بدو تولد در واقع بین ۲۰ تا ۳۰ سال بوده است. تنها از اواسط قرن نوزدهم است که موارد فوق الذکر (بهداشت، آب تمیز و غیره) باعث پیشرفتی شد که امروزه شاهد آن هستیم.