۱۰ فیلم با بازی های فوق العاده که تماشایشان مثل گذراندن یک دوره بازیگری است

به هر شکل قابل تصوری، بازیگری سنگ بنای موفقیت هر فیلم فوق العاده ای است. یک فیلم خوب و موفق، مطمئناً، از نویسندگی و کارگردانی گرفته تا کیفیت تولید، همه را می‌طلبد، اما به بازیگران ماهری نیز نیاز است تا به بهترین شکل شخصیت‌هایشان را بازی کنند و بتوانند فیلم را به سطح بالاتری از کیفیت برسانند. در واقع، برخی از برجسته‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما به دلیل بازی‌های فوق‌العاده‌ بازیگرانشان مورد احترام هستند. بازیگران هستند که توجه بینندگان را جلب کرده و آنها را در داستان غرق می کنند. در این مطلب شما را با بهترین فیلم های تاریخ سینما از لحاظ نقش آفرینی بازیگران آشنا می کنیم.

۱۰ فیلم با بهترین نقش آفرینی های تاریخ سینما

• ۱۰- Parasite (۲۰۱۹)
• ۹- Goodfellas (۱۹۹۰)
• ۸- Ben-Hur (۱۹۵۹)
• ۷- Amadeus (۱۹۸۴)
• ۶- Ikiru (۱۹۵۲)
• ۵- The Godfather (۱۹۷۲)
• ۴- The Silence of the Lambs (۱۹۹۱)
• ۳- A Streetcar Named Desire (۱۹۵۱)
• ۲- ۱۲ Angry Men (۱۹۵۷)
• ۱- The Godfather Part II (۱۹۷۴)

۱۰- Parasite (۲۰۱۹)

تنها فیلم کره جنوبی که تا به حال برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شده، فیلم تحسین شده بونگ جون هو، به نام انگل یا پارازیت است که نقبی عمیق و روانشناسانه در مفاهیم بحران هویتی و تبعیض طبقاتی در جامعه کره جنوبی به شمار می آید. این یک کمدی سیاه و در عین حال با پیچش‌های تکان‌دهنده و چرخش‌های داستانی هیجان‌انگیز است که حول خانواده‌ای فقیر کره‌ای می‌چرخد، خانواده ای فقیر که به آرامی در زندگی یک خانواده طبقه‌ بالاتر نفوذ می‌کنند.

بازیگران فیلم انگل کار خارق‌العاده‌ای انجام می‌دهند تا شخصیت‌هایشان را واقعی و قابل درک به تصویر بکشند. با راهنمایی جون هو و دیالوگ های بسیار دقیق، بازیگران این فیلم توانسته اند استعدادهای بازیگری خود را نشان دهند و بازی های پیچیده و جذابی ارائه دهند که احساسات مختلف را نشان می دهد. دو بازی برجسته و شخصیت های اصلی فیلم، سونگ کانگ هو و چو یئو جونگ هستند، که با توانایی خود در تغییر احساسات و حالت چهره به طور بی نقص و آنی، هر سکانس از فیلم را از آنِ خود می کنند. انگل یک شاهکار مدرن غیرقابل انکار است که با بازی های خیره‌کننده‌ای از همه بازیگرانش در بالاترین سطح نقش آفرینی قرار دارد.

۹- Goodfellas (۱۹۹۰)

شاید مشهورترین فیلم گانگستری ساخته شده توسط ذهن خلاق یکی از شناخته‌شده‌ترین کارگردانان این ژانر، مارتین اسکورسیزی، رفقای خوب یک فیلم کلاسیک مطلق است که در طول دهه‌ها پس از انتشارش همچنان مورد تحسین قرار گرفته و از تماشای آن لذت می بریم. با حضور یکی از بهترین سه گانه های بازیگری که تا به حال در سینما رخ داده است- رابرت دنیرو، جو پسی، و ری لیوتای فقید- این فیلم داستان این سه را در نقش سه مرد باهوش آینده دار دنبال می کند که از نردبان موفقیت دنیای جرم و جنایت بالا می روند. اما در نهایت، صعود آنها به اوج منجر به سقوط شان می شود، سقوطی که باعث می شود یکی از این سه نفر به نام هنری هیل (لیوتا) به متحدان سابق خود خیانت کند.

Goodfellas دارای برخی از به یادماندنی ترین دیالوگ ها و بازی های نمادین در تاریخ فرهنگ عامه است. اسکورسیزی، کارگردانی که به تشویق بازیگرانش به بداهه گویی معروف است، به بازیگرانش اجازه می‌دهد تا یکدیگر را تکمیل کنند و بفهمند چه چیزی برای هر سکانس مناسب است. و آنها نیز مطمئناً کارگردان و مخاطبان را ناامید نکردند، زیرا هیچ لحظه کسل کننده یا بازی ضعیفی در فیلم وجود نداشت. بسیاری از صحنه ها جذاب تر و به یاد ماندنی تر از صحنه های قبلی هستند. بازیگران از طریق کشش متقابل منحصر به فردشان و توانایی در فهمیدن اینکه چه چیزی کارآمد است، بازی های قدرتمندی ارائه کردند که کمک کرد Goodfellas به یک کلاسیک گانگستری مورد احترام و دیدنی تبدیل شود.

۸- Ben-Hur (۱۹۵۹)

یک فیلم در تاریخ فیلم های سینمایی وجود دارد که برای همیشه معنای حماسی بودن را مشخص می کند و آن فیلم بن هور ساخته ویلیام وایلر است. چارلتون هستون بزرگ در نقشی تعیین کننده در دوران حرفه ایش، نقش شاهزاده ای انتقام جو به نام جودا بن هور را بازی می کند که در سلسله مراتب حکومتی روم رشد می کند تا از فرماندار فاسد مسالا (استیون بوید) به خاطر زندانی کردن خانواده اش انتقام بگیرد.

این شاهکار باشکوه یک دستاورد سینمایی استادانه است که دارای ارزش‌های تولید باورنکردنی، فیلمبرداری فوق‌العاده و برخی از بهترین بازی‌هایی است که تا به حال در یک درام تاریخی نشان داده شده است. هستون با بازی برنده اسکار خود در نقش بن هور بر صفحه نمایش حکمرانی می کند. در طول ماجراهای پرفراز و نشیب شخصیتش، این بازیگر به شکلی بی عیب و نقص طیف وسیعی از احساسات مختلف را به نمایش می گذارد که کاملاً باورپذیر و تأثیرگذار است. به غیر از هستون، بازیگران نقش های مکمل نیز هیچ ضعفی در بازی‌های خود نشان نمی‌دهند، از جمله هیو گریفیث دوست داشتنی، که بازی او در نقش یک پرورش‌دهنده اسب‌ مسابقه ای پرشور به نام شیخ ایلدریم، به شایستگی جایزه اسکار بهترین نقش مکمل مرد را برایش به ارمغان آورد. بن هور به تمامی یک شاهکار است که توسط فهرستی از بازی های فوق العاده تقویت شده است.

۷- Amadeus (۱۹۸۴)

بدون شک، بهترین فیلم سال ۱۹۸۴ آمادئوس ساخته میلوش فورمن است، یک درام تاریخی برنده جایزه اسکار بهترین فیلم که برخی از بهترین بازی های دهه معاصرش را در خود دارد. اف. موری آبراهام بزرگ و تام هالس در نقش دو تن از افسانه‌ترین آهنگسازان تاریخ، آنتونیو سالیری و ولفگانگ آمادئوس موتزارت بازی می‌کنند، در حالی که این دو درگیر رقابتی چند ساله می‌شوند، رقابتی که در نهایت برای هر دوی آنها فاجعه‌بار به پایان می‌رسد.

آمادئوس در تمامی سکانس ها حاوی بازی های تحسین برانگیز است. با این حال، موفقیت آن ناشی از جذابیت باورنکردنی رابطه بین دو بازیگر اصلی آن است که ماهرانه این نوابغ موسیقی را به تصویر می کشند. آبراهام و هالس برای بازی هایشان نامزد اسکار شدند و این جایزه به خاطر بازی منحصر به فرد و متحول کننده اش در نقش سالیری حسود، چه در جوانی و چه در پیری، به آبراهام تعلق گرفت. با این حال، جدای از این دو بازیگر، نقش‌های فرعی، اگرچه اغلب کوتاه هستند، اما بازی بازیگرانشان فراموش نشدنی است و مطمئناً تاثیر خود را بر بینندگان خواهند گذاشت. آمادئوس در تمام طول روایت خود بی نقص است و بازیگری آن برای همیشه به عنوان یکی از بی نقص ترین بازی های تاریخ سینما ستایش خواهد شد.

۶- Ikiru (۱۹۵۲)

بیشتر سینمای مدرن امروزی متاثر از آثار الهام بخش فیلمساز تحسین شده ژاپنی آکیرا کوروساوا است. از آشوب، یوجیمبو، تا بزرگترین شاهکارش، هفت سامورایی، او تاثیری ماندگار در صنعت سرگرمی به جا گذاشته است که واقعاً در نوع خود بی‌نظیر است. اما وقتی صحبت از بی‌عیب‌ترین نقش آفرینی ها در فیلم های او به میان می‌آید، این فیلم درام کلاسیک او در سال ۱۹۵۲ به نام ایکیرو (یا زیستن) است که بیش از همه می درخشد. این فیلم داستان یک کارمند میانسال را دنبال می کند که پس از تشخیص سرطان معده، تصمیم می گیرد از زمان باقی مانده از زندگی اش برای ساختن پارک بازی کودکان استفاده کند.

ایکیرو یک نگاه تراژیک وجودی به معنای زندگی است که به طرز ماهرانه ای از طریق بازی تکان دهنده بازیگر با استعداد نقش اصلی اش نشان داده شده است. در یک نقش آفرینی ماندگار و بی همتا، تاکاشی شینمورا، بازیگر همیشگی فیلم های کوروساوا، بازی از خود در نقش شخصیت در حال مرگ کانجی واتانابه ارائه می دهد که مخاطب را حیرت زده می کند. توانایی او در انتقال درد و رنج فراوان و سایر احساسات، عمدتاً از طریق حالات چهره‌اش، یک دستاورد باورنکردنی است که کمتر بازیگری توانسته به آن دست پیدا کند. این یک فیلم بسیار تامل برانگیز و عمیقاً احساسی است که کیفیت آن توسط بازیگر نقش اصلی و بازیگران مکمل آن تقویت شده است. به همین دلایل، ایکیرو یکی از جذاب ترین فیلم های ژاپنی تاریخ سینماست.

۵- The Godfather (۱۹۷۲)

در فهرستی در باب فیلم‌های با بازی های عالی، جای تعجب نیست که فیلم پدرخوانده ساخته فرانسیس فورد کاپولا نیز ظاهر شود، اما این تنها فیلمی از این سه گانه نیست که در این فهرست قرار می‌گیرد. این فیلم، مارلون براندو، بازیگر افسانه‌ای را در نقش دون ویتو کورلئونه، رئیس خانواده مافیایی کورلئونه می‌بیند، که باید خانواده‌اش را در بحبوحه درگیری ها و آشفتگی‌ها هدایت کند، وقتی دیگر خانواده‌های مافیایی در نیویورک شروع به تجارت مواد مخدر می کنند.

بسیاری از طرفداران و منتقدان این فیلم را یکی از بهترین فیلم های تمام دوران می دانند. قطعاً با کارگردانی استادانه، فیلمنامه بی نقص و بازی های تحسین برانگیز، این فیلم شایسته این همه تقدیر است. پدرخوانده تعدادی از ماهرترین و بااستعدادترین بازیگران آن دوران را در اختیار دارد که برای ارائه تحسین برانگیزترین بازی های دوران حرفه ای خود گرد هم می آیند. آل پاچینو، رابرت دووال و حتی جیمز کان نقش‌های خود را در حد کمال بازی می‌کنند، و غیر از آن‌ها و براندو (که به حق دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد خود را برای این فیلم کسب کرد)، بقیه بازیگران با نقش هایی که به آنها داده می‌شود، کار خارق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. پدرخوانده بدون شک برای سالیان متمادی به خاطر بازی های بازیگرانش مورد تحسین قرار خواهد گرفت.

۴- The Silence of the Lambs (۱۹۹۱)

ژانر وحشت تنها یک فیلم دارد که برنده جایزه معتبر اسکار بهترین فیلم شده است: سکوت بره ها. این فیلم که توسط منتقدان و عاشقان ژانر ترسناک یکی از جذاب‌ترین و هیجان‌انگیزترین فیلم‌های ترسناک تاریخ در نظر گرفته شده است، یک تریلر هیجان انگیز و پرتعلیق است که داستان یک کارآموز جوان اف بی آی را دنبال می‌کند، در حالی که از یک قاتل سریالی محکوم می‌خواهد تا در مورد یک پرونده مهم به او مشاوره بدهد، پرونده ای که در آن باید یک قاتل دیوانه را قبل از اینکه قربانی بعدی اش را بکشد، پیدایش کند.

سکوت بره ها شاهکاری است که به خاطر بازی های فوق العاده اش شناخته شده است. گذشته از برنده شدن جایزه اسکار بهترین فیلم و فیلمنامه، آکادمی اسکار به ستاره های اصلی فیلم، سر آنتونی هاپکینز و جودی فاستر، جوایز بهترین بازیگر مرد و زن را برای نقش های تحسین برانگیزشان به ترتیب در نقش دکتر هانیبال لکتر ترسناک و مامور مصمم کلاریس استارلینگ اهدا کرد. کشش متقابل روی پرده این زوج یکی از بهترین ها در تاریخ سینماست، زیرا آنها به خوبی نقاط قوت یکدیگر را برجسته می سازند تا بهترین بازی های خود را ارائه دهند. اما جدای از این دو، بازی بقیه بازیگران در همه لحظات فیلم قابل توجه است. سکوت بره ها نحوه نگرش مردم به ژانر وحشت را تغییر داده است. حالا برخی از فیلم های برجسته این ژانر به عنوان شاهکارهای رضایت بخش تری دیده می شوند، همه به لطف این فیلم و بازی های برترش.

۳- A Streetcar Named Desire (۱۹۵۱)

تنسی ویلیامز، نمایشنامه نویس بزرگ، داستان هایی نوشته است که شیفتگی مخاطبان بی شماری را در پی داشته است. در حالی که اکثر نمایشنامه‌های او اکنون جایگاهی افسانه ای دارند، اتوبوسی به نام هوس (یا تراموایی به نام هوس) اغلب بهترین شاهکار او در نظر گرفته می‌شود که بعداً در سال ۱۹۵۱ روی پرده بزرگ نیز به نمایش درآمد. این فیلم داستان زنی آشفته از یک پیشینه اشرافی را روایت می‌کند که به خانه خواهرش در محله فرانسوی نیواورلئان نقل مکان می‌کند. در آنجا، او رفته رفته ارتباطش را با واقعیت از دست می دهد و مشکلاتی با شوهر آزارگر و خشن خواهرش پیدا می کند.

اقتباس سینمایی اتوبوسی به نام هوس شاید یکی از با استعدادترین مجموعه های بازیگران تاریخ سینما را داشته باشد. ویوین لی برنده دو جایزه اسکار، کارل مالدن و کیم هانتر با سابقه کسب اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، و برنده آینده بهترین بازیگر مرد مارلون براندو، همگی بازی های بی عیب و نقصی ارائه می دهند که همچنان مورد تحسین و مطالعه قرار می گیرند. جای تعجب نیست که بازی براندو در این فیلم برجسته شده است، زیرا استفاده پیشگامانه او از سبک بازیگری متد اکتینگ در محبوبیت این سبک منحصر به فرد بازیگری، که هنوز هم اغلب توسط بسیاری از بازیگران امروزی استفاده می شود، مؤثر بود. اتوبوسی به نام هوس یک فیلم شاخص است که به خاطر درخشش بازیگرانش شناخته شده است. واقعاً یک بازی ضعیف در این فیلم وجود ندارد.

۲- ۱۲ Angry Men (۱۹۵۷)

فیلم درام دادگاهی ۱۲ مرد خشمگین ساخته سیدنی لومت در سال ۱۹۵۷ یک شاهکار سینمایی است. این فیلم یک کلاسیک مطلق است که هر کسی که خود را علاقه مند به سینما می نامد باید حداقل یک بار آن را ببیند. این فیلم با فیلمبرداری عالی، نویسندگی بی عیب و نقص، و مهمتر از همه با بازی های قدرتمند، داستانی گیرایی در مورد ۱۲ عضو هیئت منصفه بی نام است که برای تصمیم گیری در مورد یک پرونده قتل منصوب می شوند، جایی که آنها باید درباره سرنوشت پسر جوانی که به اتهام قتل پدرش با مجازات اعدام روبروست، تصمیم بگیرند.

هر دوازده بازیگری که نقش هیئت منصفه را بازی می‌کنند، به سبک خاص خود تماشایی هستند و همگی شخصیت‌های خود را در حد کمال بازی می‌کنند و به مخاطب اجازه می‌دهند شخصیت ها و انگیزه‌های آنها را درک کنند. با این حال، بهترین بازی های این فیلم را هنری فوندا در نقش عضو هیئت منصفه شماره ۸ و لی جی. کاب در نقش عضو هیئت منصفه شماره ۳ ایفا می کنند که هر دو در نقش خود به عنوان رهبران طرفداران گناهکار و بی گناه شناختهن متهم عالی هستند. ۱۲ مرد خشمگین به دلیل بازی های بازیگرانش موفق می شود. هیچ عدم انسجام یا دیالوگی در این فیلم وجود ندارد که به نظر نابجا باشد. این فیلم واقعا شگفت انگیز است.

۱- The Godfather Part II (1974)

ادامه سه گانه پدرخوانده فرانسیس فورد کاپالا، The Godfather Part II، به عنوان بی نقص ترین نمایش بازیگری تمام دوران، جایگاه اول را به خود اختصاص داده است. این کلاسیک ماندگار داستان دون مایکل کورلئونه (آل پاچینو) را ادامه می‌دهد، جایی که او برای عبور دادن خانواده‌اش از مشکلات و خطرات دنیای جنایات سازمان‌یافته تلاش می‌کند. اما پس از اینکه یک سوء قصد نافرجام و سوء ظن به یک خائن در حلقه درونی خانواده شروع به آزارش می کند، اقدامات بعدی مایکل به زودی او را به مردی تبدیل می کند که هرگز دوست و قصد نداشت باشد.

The Godfather Part II دارای یکی از چشمگیرترین لیست های بازیگران تاریخ است: آل پاچینو، رابرت دووال، دایان کیتون، جان کازال، تالیا شایر و رابرت دنیرو. اینها ستارگان طراز اولی هستند که در اوج بازی خود قرار دارند و یکی پس از دیگری عملکرد بی‌نظیر خود را انجام می‌دهند. همه اینها به لطف تصویرسازی تکان دهنده و قوی پاچینو از شخصیت اصلی، مایکل، بی نقص تر شده است، کسی که بازی غیر قابل تکرار او واقعاً چشمگیر است. حتی بدون صحبت کردن، او می‌تواند همه چیزهایی را که شخصیتش به آن فکر می‌کند و می‌خواهد انجام دهد، از طریق قدرت چشم‌ها، بدن و حالات چهره‌اش منتقل کند. بازی او در نقش ماکیل بهترین و بی نقص ترین نقش آفرینی دوران حرفه ای او و مطمئناً بهترین نقش آفرینی تاریخ سینماست. The Godfather Part II تا حد زیادی به دلیل بازی های بازیگرانش یک شاهکار شده است. از ابتدا تا انتها، این فیلم بینندگان را به خود جذب می کند و هرگز از تحت تاثیر قرار دادن آنها دست بر نمی دارد.