ارتش ایالات متحده برخی از پیشرفته ترین هواپیماهای جنگی را در اختیار دارد. این هواپیماها با سرعت، چابکی و چندمنظوره بودن، قابلیت هایی را ارائه می دهند که نسبت به رقبای خود برتری دارند. ما در این مطلب دوربردترین جت های جنگنده ارتش آمریکا را بررسی می کنیم.
F-15E Strike Eagle
حداکثر سرعت: ۲.۵ ماخ، ۲,۶۴۰ کیلومتر بر ساعت
برد رزمی: ۱,۲۷۲ کیلومتر
برد فرابری: ۳,۹۰۰ کیلومتر با مخازن سوخت تطبیقی و سه مخزن سوخت خارجی
F-15 Strike Eagle یک هواپیمای جنگنده دو موتوره با قابلیت عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است که برای دفاع هوایی و ماموریت های تهاجمی طراحی شده است. این جنگنده دارای برد فرابری ۳,۸۴۰ کیلومتر با مخازن سوخت تطبقی و سه مخزن سوخت خارجی است. مک دانل داگلاس این جنگنده دو منظوره را برای نبردهای هوا به هوا و ماموریت های هوا به زمین طراحی کرد و این جنگنده مخازن سوخت اضافی را حمل می کند تا برد خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
دو موتور F-100 ساخت پرت اند ویتنی نیروی F-15E را تامین می کنند که هر کدام ۱۴,۵۹۰ پوند (۶۵ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۲۳,۷۷۰ پوند (۱۰۶ کیلو نیوتن) با پس سوز پیشرانه تولید می کنند.
F-16 Fighting Falcon
حداکثر سرعت: ۲.۰۵ ماخ (۲,۱۷۸ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع ۴۰,۰۰۰ فوتی
برد رزمی: ۵۴۶ کیلومتر در عملیات های ارتفاع بالا-پایین-بالا با ۴ بمب ۴۵۴ کیلوگرمی
برد فرابری: ۴,۲۱۷ کیلومتر با مخزن های سوخت اضافی
جنگنده F-16 Fighting Falcon ساخت جنرال داینامیکس یکی از محبوب ترین جت های جنگنده ای است که توسط نزدیک به ۳۰ نیروی هوایی در سراسر جهان استفاده می شود. سازنده به طور مداوم طراحی خود را بهبود بخشیده است، جنگنده ای که برد فرابری ۳,۲۰۰ کیلومتری دارد. این هواپیمای چندمنظوره به دلیل قابلیت مانور و چندمنظوره بودن خود شناخته شده است و مأموریت های جنگی مختلفی را امکان پذیر می کند. F-16 می تواند به مخازن سوخت خارجی برای انجام ماموریت های طولانی و دوربرد مجهز شود.
یک موتور F-110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک نیروی مورد نیاز اف-۱۶ را تامین می کند، موتوری که ۱۷,۱۵۰ پوند (۷۶ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۲۹,۵۰۰ پوند (۱۳۱ کیلو نیوتن) پیشرانه را با پس سوز تولید می کند. این هواپیما می تواند به سرعت ۲.۰۵ ماخ برسد که آن را به یکی از سریع ترین جت های جنگنده جهان تبدیل می کند. F-16 می تواند تا چهار بمب ۱,۰۰۰ پوندی (۴۵۴ کیلوگرمی) را حمل کند.
F-22 Raptor
حداکثر سرعت: ۲.۲۵ ماخ، ۲,۴۱۴ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع بالا
برد: ۳,۰۰۰ کیلومتر یا بیشتر با دو مخزن سوخت خارجی
برد رزمی: ۱,۱۰۲ کیلومتر مادون صوت
برد فرابری: ۳,۲۲۰ کیلومتر
F-22 Raptor یک جنگنده برتری هوایی پنهانکار با قابلیت انجام عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است که برای حمله زمینی، جنگ الکترونیک و ماموریت های شناسایی طراحی شده است. این هواپیما با دو مخزن سوخت خارجی، برد فرابری بیش از ۳,۰۰۰ کیلومتری دارد. F-22 که بیشتر یک جنگنده برتری هوایی با قابلیت های پنهانکاری است، می تواند برد خود را با استفاده از مخازن سوخت خارجی روی بال، برای ماموریت های دوربرد افزایش دهد.
دو موتور تقویت شده F-119 ساخت پرت اند ویتنی نیروی مورد نیاز رپتور را تامین می کنند، موتورهایی که هر کدام ۲۶,۰۰۰ پوند (۱۱۶ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۳۵,۰۰۰ پوند (۱۵۶ کیلو نیوتن) با پس سوز تولید می کنند. این هواپیما قادر به نزدیک شدن به سرعت ۲.۲۵ ماخ است که آن را برای ماموریت های هوا به هوا مناسب می سازد.
F-35 Lightning II
حداکثر سرعت: ۱.۶ ماخ در ارتفاع بالا
برد: ۲,۸۰۰ کیلومتر
برد رزمی: ۱,۲۳۹ کیلومتر
جنگنده F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین یک هواپیمای جنگی تک موتوره و چند منظوره است که برای ماموریت های برتری هوایی طراحی شده است. این هواپیما دارای سه نوع اصلی است: یک نوع معمولی، F35A، یک نوع برخاست و فرود کوتاه، F-35B، و یک نسخه ناونشین، F-35C.
برد F-35 بین انواع مختلف (F-35A, F-35B, F-35C) متفاوت است و F-35A بیشترین برد را دارد. F-35A دارای برد بیش از ۲,۱۶۰ کیلومتر با سوخت داخلی و سوخت گیری هوایی نامحدود است.
F/A-18E/F Super Hornet
حداکثر سرعت: ۱.۸ ماخ
سرعت کروز: ۱,۰۶۰ کیلومتر در ساعت
برد: ۲,۰۱۷ کیلومتر
برد رزمی: ۷۴۰ کیلومتر در ماموریت های هوا به هوا
برد فرابری: ۳,۳۰۰ کیلومتر
جنگنده F/A-18 Hornet ساخت مک دانل داگلاس یک هواپیمای دو موتوره با قابلیت عملیات از روی ناوهای هواپیمابر است که به عنوان هواپیمای جنگنده و تهاجمی طراحی شده است، از این رو عنوان “F/A” را در نام خود دارد. برد این هواپیما ۲,۳۴۶ کیلومتر است. دو موتور F-404-GE-402 ساخت جنرال الکتریک نیروی این هواپیما را تامین می کند که هر کدام ۱۱,۰۰۰ پوند (۴۹ کیلو نیوتن) نیروی پیشرانه خشک و ۱۷,۷۵۰ پوند (۷۹ کیلونیوتن) با پس سوز تولید می کنند. F/A-18 می تواند به سرعت های پایدار ۱.۸ ماخ در ارتفاع بالا دست یابد.
طبق گزارش موزه ملی نیروی دریایی ایالات متحده،
«طی عملیات طوفان صحرا در ژانویه ۱۹۹۱، هواپیمای هورنت تطبیق پذیری خود را با رهگیری موفقیت آمیز دو میگ-۲۱ عراقی و یک A-6 Intruder دشمن ثابت کرد. سایر عملیات ها با این هواپیما، عملیات دیده بان جنوبی از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ و با پروازهایی بر فراز بوسنی و کوزوو در اواسط دهه ۱۹۹۰ بوده است. هورنت ها در عملیات آزادی پایدار در سال ۲۰۰۱ و عملیات آزادی عراق در سال ۲۰۰۳ نیز شرکت کردند».
بدون نظر