دستمزد بیشتر اسب ‌ها نسبت به بازیگران در سریال‌ های وسترن دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰

فیلم‌ها و سریال‌های وسترن در اواخر دهه ۱۹۴۰ و دهه ۱۹۵۰ بخش قابل توجهی از برنامه‌های تلویزیونی را به خود اختصاص می‌دادند. سریال‌های جدید با داستان‌ کابوی‌ها مدام روی آنتن می‌رفتند و طرفداران بیشتری پیدا می‌کردند.

تا سال ۱۹۵۹، بیش از ۳۰ سریال وسترن به‌طور همزمان پخش می‌شد و از میان ۱۰ برنامه برتر تلویزیون آمریکا، ۸ برنامه متعلق به این ژانر بودند.

این برنامه‌ها به معرفی و پیشرفت کار بازیگران مشهوری مانند جیمز گارنر، کلینت ایستوود و استیو مک‌کوئین کمک کردند. اما در کنار آن‌ها، برخی همبازی‌های غیر انسانشان هم توجه تماشاگران را به خود جلب کردند.

هزینه زیاد اسب‌ها در تولید سریال‌های وسترن

بی‌شک کابوی‌ها بخش جدایی‌ناپذیری از هر فیلم یا سریال وسترن به شمار می‌آمدند، اما اسب‌هایشان ستاره واقعی این آثار بودند و گاهی همبازی‌های چهارپای انسان‌ها، به همان اندازه معروف و محبوب می‌شدند.

در اوج محبوبیت ژانر وسترن‌، این حیوانات هم دستمزد خوبی می‌گرفتند. اسب‌ها روزانه تا ۱۰۰ دلار حقوق داشتند، در حالی که یک بازیگر سیاهی‌لشکر فقط ۲۲.۰۵ دلار در روز حقوق می‌گرفت!

اگرچه شاید عجیب باشد که یک حیوان بدون دیالوگ بیشتر از یک انسان دستمزد بگیرد، اما بسیاری از این اسب‌ها (مخصوصاً آن‌هایی که نقش اصلی داشتند) به صورت کاملاً حرفه‌ای آموزش دیده بودند.

به عنوان مثال، تریگر (که نام واقعی‌اش گلدن کلاود بود) قادر به انجام بیش از ۱۵۰ نوع حرکت مختلف بود. تریگر در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی در بیش از ۸۰ فیلم و چندین سریال تلویزیونی، از جمله The Roy Rogers Show حضور داشت.

اگرچه دستمزد خوب این اسب‌ها نشان از قدردانی از مهارتشان داشت، اما پرداخت مبالغ گزاف به مربی‌های این حیوانات باعث شد که تولید سریال‌های وسترن در دهه ۱۹۶۰ بیش از حد گران شود. اسب‌ها به فضای وسیعی برای تمرین و مقدار زیادی غذا نیاز داشتند که هزینه‌های تولید این سریال‌ها را افزایش می‌داد.

با افزایش محبوبیت تلویزیون‌های رنگی، سریال‌های وسترن به تدریج از دور خارج و آن برنامه‌های نیم‌ساعته و سیاه و سفید به خاطره تبدیل شدند.

درآمد بالاتر حیوانات از هم‌بازیان انسان خود در هالیوود

اگرچه تریگر لزوماً بیشتر از روی راجرز دستمزد نمی‌گرفت، اما بعضی از حیوانات بازیگر واقعاً درآمدی بیشتر از همبازی‌های انسانی خود داشتند. برای مثال، رین تین تین در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در ۲۷ فیلم بازی کرد و در دوره‌ای درآمد هفتگی او به ۶ هزار دلار رسید که از بسیاری از بازیگران انسان در آن زمان بیشتر بود.

همچنین،‌ تری، سگ کوچکی که نقش توتو در فیلم «جادوگر شهر از» را ایفا کرد، هفته‌ای ۱۲۵ دلار درآمد داشت. اگرچه شایعاتی مبنی بر اینکه بازیگر اصلی این فیلم، جودی گارلند، کمتر از توتو حقوق می‌گرفت وجود داشت که صحت و سقمش مشخص نیست؛ اما این را می‌دانیم که‌ تری بیشتر از اکثر بازیگران سرزمین مانچکین‌ها که تنها ۵۰ دلار در هفته می‌گرفتند، درآمد داشت.

حیوانات زیادی هستند که نسبت به بازیگران انسانی همبازی‌شان به‌یادماندنی‌ترند. بیشتر مردم اسب‌هایی مانند لسی و بنجی را بیشتر از بازیگران همکارشان به خاطر دارند.

حیوانات همواره بخشی مهم از تلویزیون و سینما بوده‌اند و این نکته‌ای جالب از تاریخ صنعت سرگرمی است که روزگاری، نقش آن‌ها از بازیگران سیاهی‌لشکر مهم‌تر تلقی می‌شد (یا دستکم بیشتر از آن‌ها دستمزد می‌گرفتند).