با وجود اینکه ممکن است نام ریوالدو در کنار مسی، رونالدینیو و جورج بست به میان نیاید، اما ریوالدو در اوج دوران حضور خود، جزو یکی از خطرناک‌ترین وینگرهایی محسوب می‌شد که دنیای فوتبال تاکنون به خودش دیده است.
با توجه به ۶۱۳ بازی که ریوالدو در کارنامه‌اش دارد و حضور در باشگاه‌هایی مثل بارسلونا و المپیاکوس، او همواره در کنار بهترین و برجسته‌ترین استعدادها بازی کرده است. به علاوه، این مسئله که ریوالدو یک بار قهرمان جام جهانی شده نیز بر اعتبار و میراثش می‌افزاید.
اما چه کسی در ترکیب یازده نفره ریوالدو به عنوان بهترین بازیکنان تاریخ قرار گرفته است؟ در سال ۲۰۱۵، او طی یک مصاحبه با Goal، لیست انتخابی خود را اعلام کرد و باید بگوییم که این بازیکن ۵۳ ساله، کریستیانو رونالدو را به تیم رویایی خودش اضافه نکرد و جالب‌تر اینکه جایی برای پله هم در لیست او وجود نداشت. حالا سوال اینجاست که چه کسانی در این ترکیب قرار گرفتند؟
خود ریوالدو که تجربه بسیار سختی برای عبور از دیدا داشته، در این باره می‌گوید: [دیدا] با میلان و برزیل همه چیز را برد، در اوج دوران حرفه‌ای‌اش، گل زدن به او بسیار سخت بود». دیدا، دروازه‌بان برزیلی، دو بار لیگ قهرمانان اروپا را برد و در پیروزی تیم ملی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ نیز نقش مهمی ایفا کرد.
کافو – مدافع راست
ریوالدو رابطه بسیار خوبی با کافو داشت؛ دو برزیلی که در فوتبال اروپا تأثیر زیادی گذاشتند؛ ریوالدو نیز در مورد هم‌وطنش می‌گوید: «کاپیتان ما وقتی که جام جهانی را بردیم، یکی از بهترین فوتبالیست‌های حرفه‌ای بود که من باهاش بازی کردم». کافو با ۱۴۳ بازی ملی، رکورددار بیشترین بازی برای تیم ملی برزیل است. این فوتبالیست برزیلی، در موفقیت‌های باشگاه آث میلان در دهه ۲۰۰۰ نیز نقش بسیار کلیدی داشت – به‌ویژه در قهرمانی آن‌ها در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۶/۰۷.
کارلس پویول – مدافع میانی
اگرچه قد کارلس پویول نسبت به بسیاری از مدافعان دیگر کوتاه‌تر بود، اما مهارت‌های بی‌نظیر او در دفاع باعث شد تا در قلب خط دفاعی بارسلونا دوران درخشانی را رقم بزند. ریوالدو در مورد این بازیکن می‌گوید: «یک دوست خوب، یک بازیکن خوب و یک رهبر بهتر. او قدرت رهبری و مدیریت هر تیمی را داشت». این دو بازیکن از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ در ۷۹ بازی مشترک در کنار یکدیگر به میدان رفتند و به همین دلیل ریوالدو به خوبی از استعداد پویول در خط دفاعی آگاهی داشت.
پائولو مالدینی – مدافع وسط
پائولو مالدینی به‌عنوان یکی از بزرگترین مدافعان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود؛ ریوالدو نیز در مورد مدافع سابق آث میلان می‌گوید: «وقتی به میلان پیوستم، اون دیگه تو اواخر سی‌سالگیش بود، اما هنوز هم همون کلاس و آرامش خاص خودش رو داشت… او مدافعی فوق‌العاده باهوش بود و می‌تونست از همه بهتر بازی رو پیش‌بینی کنه.».
روبرتو کارلوس – مدافع چپ
روبرتو کارلوس همه ویژگی‌های لازم را داشت. به‌جز ضربات آزاد معروفی که قوانین فیزیک را به چالش می‌کشید، تقریباً هیچ کاری نبود که او نتواند انجام دهد. ریوالدو درباره کارلوس و هم‌وطنش کافو می‌گوید: «ما (برزیل) بسیار خوش‌شانس بودیم؛ دو مدافع کناری داشتیم که هم در دفاع حرفه‌ای بودند و هم در حمله بسیار موثر عمل می‌کردند. آن‌ها نقش بزرگی در موفقیت ما برعهده داشتند».
لوئیس فیگو – هافبک راست
ریوالدو که خودش در نقش مهاجم بازی کرده، به خوبی از سختی‌ها و چالش‌های مربوط به پشت سر گذاشتن مدافعان اطلاع دارد و لوئیس فیگو را یکی از برجسته‌ترین بازیکنان در این زمینه می‌داند. ریوالدو با توصیف لوئیس فیگو به عنوان «کابوس مدافعان» می‌گوید: «وقتی با توپ می‌دوید، کابوس مدافعان بود؛ نمی‌توانستند به او نزدیک شوند».
فیگو یکی از بهترین وینگرهای تاریخ فوتبال بود که انتقال جنجالی‌اش از بارسلونا به رئال مادرید، شوک بزرگی به دنیای فوتبال وارد کرد. متأسفانه هواداران هیچ‌گاه نتواستند فیگو و ریوالدو را کنار یکدیگر در زمین بازی ببینند.
ژاوی هرناندز – هافبک وسط
بدون شک ژاوی هرناندز، یکی از پرافتخارترین فوتبالیست‌های تاریخ، شایسته انتخاب توسط ریوالدو است؛ به ویژه به دلیل نقش مهمی که این فوتبالیست در دوران طلایی بارسلونا داشت. ریوالدو در مورد ژاوی می‌گوید: «بازیکن شگفت‌انگیزی بود، اما هیچ‌وقت نمی‌خواست قهرمان باشد. هر کاری که می‌کرد برای منافع بارسلونا بود».
زیدان در میانه میدان با وقار و تسلطی مثال‌زدنی بازی می‌کرد؛ لحظات کمی در دوران حرفه‌ای او (جز یک مورد خاص) وجود دارد که او تحت فشار قرار گرفته یا دستپاچه عمل کرده باشد. او با آرامش کامل در زمین بازی حرکت می‌کرد و به‌راحتی توپ را از حریفان می‌گرفت.
ریوالدو در توصیف این ستاره فرانسوی می‌گوید: «میان ما احترام متقابلی وجود داشت. وقتی توپ را می‌گرفت، مراقبش بودم و او نیز همین کار را با من می‌کرد. هیچ‌کدام نمی‌خواستیم از دیگری رودست بخوریم، چون می‌دانستیم هر دوی‌مان با توپ چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم».
رونالدینیو – هافبک چپ
رونالدینیو، ستاره‌ای بی‌همتا در تاریخ فوتبال بود که در سال ۲۰۰۵ با فتح توپ طلا به اوج شهرت رسید. ریوالدو درباره هم‌تیمی پیشین خود می‌گوید: «استادی تمام‌عیار در زمین بازی بود. اگر او و لیونل مسی می‌توانستند مدت بیشتری در بارسلونا کنار هم بازی کنند فوق‌العاده می‌شد». ریوالدو و رونالدینیو در مجموع ۲۴ بار با یکدیگر بازی کردند.
چه در روزهای اوج بارسلونا و چه در رقابت‌های ملی، لیونل مسی همیشه در بالاترین سطح ممکن ظاهر شده است. از نخستین گلش برای بارسلونا تا بالا بردن جام جهانی در سال ۲۰۲۲، او مسیر بی‌نقصی را طی کرده و پشت سر گذاشته است. ریوالدو مدت‌ها پیش درباره مسی گفته بود: «پنج سال پیش گفتم که او پنج یا شش بار عنوان بهترین بازیکن جهان را به‌دست می‌آورد – و این اتفاق هم افتاد. او حالا در حد و اندازه‌های پله و مارادونا قرار گرفته است».
رونالدو نازاریو – مهاجم
ریوالدو در وصف هم‌تیمی سابقش می‌گوید: «با بازیکنان بزرگی بازی کرده‌ام، اما او کسی بود که بازی کردن در کنارش را بیشتر از همه دوست داشتم؛ بهترین مهاجم تمام ادوار».
اگر مصدومیت‌ها مانعش نمی‌شدند، احتمالاً رونالدو نازاریو اکنون به‌عنوان بزرگترین بازیکن تاریخ محسوب می‌شد. او به‌راحتی گل می‌زد و مدافعان را پشت سر می‌گذاشت. تماشای بازی نازاریو، تجربه‌ای مسحورکننده بود؛ بازیکنی تکرارنشدنی در دنیای فوتبال.
بدون نظر