این پهپاد شبیه یک هلیکوپتر است، اما هیچ خلبانی در کابین آن حضور ندارد و همین نکته اصلی ماجراست. ام‌کیو-۸ فایر اسکات (MQ-8 Fire Scout)، هلیکوپتر بدون سرنشین نیروی دریایی آمریکا است که می‌تواند به‌صورت خودکار برخاست، پرواز و فرود خود را انجام دهد. این پهپاد توسط شرکت نورثروپ گرومن، سازنده بمب‌افکن بی-۲۱ ریدر، برای انجام عملیات نظارتی و پشتیبانی طراحی شده و سرعت و برد مناسبی دارد که آن را به گزینه‌ای ارزشمند برای ماموریت‌هایی تبدیل می‌کند که در آن‌ها استفاده از هواپیماهای سرنشین‌دار به‌صرفه یا امکان‌پذیر نیست.
مدل ام‌کیو-۸ که پیشرفته‌ترین و پرکاربردترین نسخه این پهپاد است، می‌تواند به سرعت حداکثر حدود ۱۳۵ گره دریایی (تقریباً ۲۸۰ کیلومتر در ساعت) برسد. این سرعت بالا به ام‌کیو-۸ اجازه می‌دهد مناطق وسیع نظارتی را سریعاً پوشش دهد و به عنوان گزینه‌ای قابل اطمینان در ماموریت‌های حساس (از نظر زمانی) برای نیروی دریایی در نظر گرفته شود.
برد عملیاتی این پهپاد معمولاً در شعاع حدود ۲۷۸ کیلومتری، یعنی مسافتی که می‌تواند در یک مأموریت تا بازگشت ایمن به پایگاه بپیماید، قرار دارد. اما بیشینه برد آن در شرایط ایده‌آل بدون نیاز به سوخت‌گیری مجدد به حدود ۲,۲۷۳ کیلومتر می‌رسد؛ عددی که فاصلهٔ حداکثری قابل پیمایش را نشان می‌دهد. این مقادیر، علاوه بر محدودیت‌های عملی مأموریت، توانمندی‌های فراتر از آن را نیز نمایان می‌سازند.
تا سال ۲۰۲۶ نیروی دریایی آمریکا پهپاد ام‌کیو-۸ فایر را از رده خارج می‌کند
پس از نزدیک به ده سال خدمت، نیروی دریایی آمریکا قصد دارد نسخه‌ی ام‌کیو-۸ فایر را در سال ۲۰۲۶ از رده خارج کند. این امر در ادامه تصمیم نیروی دریایی برای از رده خارج کردن نسخه‌ی کوچک‌تر ام‌کیو-۸بی گرفته شده است؛ پهپادی که در افغانستان برای شناسایی و خنثی‌سازی بمب‌های دست‌ساز (IED) به کار رفته بود.
با این حال، نیروی دریایی آمریکا هم‌زمان با از رده خارج کردن این پهپادها، در مسیر توسعه فناوری پهپادی خود پیش می‌رود؛ درست مانند نیروی زمینی که شرکت‌ها و گردان‌های خود را مجهز کرده است؛ البته با یک رویکرد متفاوت. برنامه پرواز عمودی آینده (Future Vertical Lift) نیروی دریایی، در حال طراحی هواگردهایی با قابلیت برخاست و نشست عمودی است؛ هم در قالب پهپاد و هم نمونه‌های دارای سرنشین. این هواگردهای جدید برای پرواز در برد بیشتر، مداومت پروازی طولانی‌تر و حمل بار سنگین‌تر طراحی شده‌اند و قرار است به‌خوبی در چارچوب عملیات شبکه‌‌محور و پیشرفته نیروی دریایی جای بگیرند.
تا آماده‌شدن نسل بعدی، بخشی از وظایف فایر اسکات به هلیکوپترهای دارای سرنشین مانند سیکورسکی ام‌اچ-۶۰ باز خواهد گشت؛ یکی از قدیمی‌ترین هلیکوپترهای نظامی که هنوز از آن استفاده می‌شود. در عین حال، نیروی دریایی روند آزمایش و توسعه طرح‌های نوین پهپادی را تسریع می‌کند. خداحافظی با فایر اسکات صرفاً به معنی بازنشسته کردن یک پهپاد نیست، بلکه نشانه‌ای است از چگونگی تکامل هواگردهای بدون سرنشین و نقش روزافزون و هوشمندانه‌ی آن‌ها در مأموریت‌های دریایی آینده.
بدون نظر