قدرت رو به رشد نیروهای نظامی چین به‌خوبی در ناوگان رو به گسترش ناوهای هواپیمابر این کشور دیده می‌شود. هم‌اکنون، چین دو ناو هواپیمابر فعال دیزلی دارد: ناو لیائونینگ از کلاس کوزنتسوف که طول آن کمی کمتر از ۳۰۵ متر و عرض آن حدود ۷۰ متر است و می‌تواند حدود ۲۴ فروند جنگنده J-15 را به پرواز درآورد؛ و ناو نوع ۰۰۱A شانگدونگ که کمی کوتاه‌تر اما نسبتاً عریض‌تر است و در مجموع ظرفیت حمل حدود ۳۶ فروند جنگنده J-15 را دارد.
اما یک ناو هواپیمابر سوم چینی نیز وجود دارد: ناو فوجیان که به نظر غیرقابل غرق شدن است. این ناو از نوع ۰۰۳، بزرگ‌تر از ناوهای قبلی بوده و طول آن ۳۰۴.۸ متر و عرض آن ۷۵ متر است و ظرفیت حمل تا ۴۰ فروند جنگنده را داراست. این ناو هواپیمابر چینی از سال ۲۰۲۳ آزمایش‌های دریایی را پشت سر گذاشته و انتظار می‌رود در اواخر سال ۲۰۲۵ به خدمت رسمی درآید.
در مقام مقایسه، نیروی دریایی ایالات متحده با داشتن ۱۱ ناو هواپیمابر در سراسر جهان، بیشترین تعداد را دارد. هر دو کلاس ناو نیمیتز که طولی نزدیک به ۳۳۵.۳ متر و عرضی حدود ۷۷ متر دارد؛ و جرالد آر. فورد با طول بیش از ۳۳۵.۳ متر و عرض ۷۷.۷ متر، هرکدام قادرند بین ۶۰ تا ۷۵ فروند جنگنده از جمله F/A-18 سوپرهورنت و F-35C لایتنینگ II را حمل کرده و به پرواز درآورند.
در حالی که ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا در نقاط مختلف جهان مستقر هستند، ناوهای هواپیمابر چین معمولاً نزدیک به سواحل این کشور قرار دارند. اما در ژوئن ۲۰۲۵، هر دو ناو لیائونینگ و شاندونگ برای انجام تمرینات نظامی وارد اقیانوس آرام شدند؛ نیروی دریایی چین برای اولین بار بود که به این منطقه وارد می‌شد.
چین در تلاش است تا ناوهای هواپیمابر و دریایی خود را تقویت کند
در حالی که خبر عجیب حضور ناو هواپیمابر چین در وسط بیابان توجه بسیاری از افراد را جلب کرد، اما شاندونگ، ناو دوم فعال چین، بود که در جولای ۲۰۲۵ سرخط خبرها شد. در مجموع، ۲۴۰ فروند جنگنده از روی این ناو به پرواز درآمدند. این پرتاب‌ها در دریای فیلیپین انجام شد و نیروی دریایی ژاپن، که متحد آمریکا است و به نام نیروی دفاع دریایی ژاپن (JMSDF) شناخته می‌شود، با دقت مراقب آن بود. دفتر ستاد مشترک ژاپن (JSO) با کمک سه ناوشکن JMSDF حرکات ناو شاندونگ را در این منطقه زیر نظر داشت.
چند روز بعد، رسانه‌های چینی اعلام کردند که ناو شاندونگ از زمان ورود به خدمت در سال ۲۰۱۹ تاکنون، نزدیک به ۱۰ هزار مأموریت هوایی انجام داده است. به لطف پشتیبانی این ناو در فرود و پرواز جنگنده‌ها، جنگنده J-15 چین به سرعت‌های بالاتر دست یافته و در مأموریت‌ها کارآمدتر شده است. در حالی که این تحرکات بدون شک برای نیروها و متحدان آمریکایی نگران‌کننده بوده، اما وضعیت هر روز پیچیده‌تر و جدی‌تر شده‌اند.
در اواخر جولای ۲۰۲۵، عکس‌های ماهواره‌ای نشان داد که ساخت یک پایگاه دریایی جدید در نزدیکی دریای جنوبی چین در حال انجام است. گزارش‌ها حاکی از آن است که پایگاه دریایی یولین به‌زودی پشتیبانی مستمر از نیروی دریایی چین و همچنین ناوگان هواپیمابرهای آن را فراهم خواهد کرد. همچنین تصاویر نشان می‌دهد که پایگاه دریایی یوتشی نیز در حال توسعه است و چهار اسکله جدید به آن اضافه می‌شود.
چین و آمریکا با روش‌های متفاوتی جنگنده‌ها را از ناوهای هواپیمابر خود به پرواز درمی‌آورند
برای درک چگونگی دستیابی ناوهای هواپیمابر چین به این موفقیت‌های چشمگیر عملیاتی، ابتدا باید به تفاوت‌های کلیدی سیستم‌های پرتاب آن‌ها نسبت به ناوهای آمریکایی توجه کرد. هر دو ناو لیائونینگ و شاندونگ از سیستم قدیمی‌تر رمپ برای پرتاب جنگنده‌ها و سایر هواپیماها استفاده می‌کنند. این سیستم که به نام منجنیق هواپیما (STOBAR) شناخته می‌شود، به هواپیما کمک می‌کند تا پس از طی نمودن مسافت کوتاه روی باند پرتاب، به پرواز درآید.
فوجیان، جدیدترین ناو هواپیمابر چین، از سیستم مدرن‌تری به نام کاتوبار (CATOBAR) استفاده می‌کند. این سیستم با کمک منجنیق‌های الکترومغناطیسی، هواپیماهای بزرگ‌تر را پرتاب می‌کند و همین موضوع باعث شده فوجیان پیشرفته‌ترین ناو در ناوگان چین باشد. این فناوری حتی از فناوری پرتاب ناوهای کلاس نیمیتز نیروی دریایی آمریکا که هنوز از منجنیق‌های بخار استفاده می‌کنند نیز فراتر رفته است. با این حال، برخلاف برنامه در حال توسعه ناوهای هواپیمابر چین، هر سه ناو آن‌ها از سیستم‌های قدرت معمولی بهره می‌برند، در حالی که ناوهای آمریکایی دارای قدرت هسته‌ای هستند.
این تفاوت یکی از دلایل برتری کلاس جرالد آر. فورد نسبت به تمامی ناوهای هواپیمابر چینی است. ناو فورد بزرگ‌تر است و فضای بیشتری برای سوخت جت دارد، همچنین چهار باند پرواز با منجنیق‌های الکترومغناطیسی برای پرتاب جنگنده‌ها دارد که یک باند بیشتر از ناو فوجیان است. علاوه بر این، فورد زمان بیشتری در دریا می‌ماند و دارای زیرساخت‌های مستحکم‌تر و سیستم پشتیبانی مجهزتری است که آن را در سطحی کاملاً متفاوت قرار می‌دهد.
بدون نظر