وقتی به تمام تسلیحاتی که یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (SEAL) حمل می‌کنند فکر می‌کنیم، تصور اینکه چاقو جزو آن‌ها نباشد دشوار است. چاقو هم یک سلاح است، هم یک ابزار و در نهایت آخرین خط دفاعی یک سرباز محسوب می‌شود. حتی یک سازمان شبه‌نظامی و ابتدایی مثل پسران پیشاهنگ (Boy Scouts) هم اهمیت همراه داشتن یک چاقوی خوب در فضای باز را یادآوری می‌کند. البته اینجا صحبت از نیروی دریایی آمریکاست؛ بنابراین آن‌ها نمی‌توانند با هر چاقویی کنار بیایند. چاقو باید محکم، چندمنظوره و در اغلب موارد مقاوم در برابر خوردگی و رطوبت محیط‌های دریایی شور باشد.
ناگفته نماند که یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا از ساعت‌های رولکس نیز استفاده می‌کند که اطلاع از علت بهره‌بردای از برخی مدل‌های آن نیز خالی از لطف نیست. تأیید تمام چاقوهایی که ادعا می‌شود استاندارد نیروی دریایی را دارند، کار چندان آسانی نیست، اما برخی از آن‌ها بدون شک توسط یگان ویژه نیروی دریایی آمریکا استفاده می‌شوند. یکی از این چاقوها، چاقوی Ontario Mark 3 Navy (MK3) است که به‌طور رسمی برای یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده صادر می‌شود. البته منظور ما این نیست که تنها چاقوی مورد استفاده توسط این یگان همین یک مورد است؛ در واقع، برخی از یگان‌ها در گذشته MK3 را یک وسیله دست و پاگیر می‌دانستند و ترجیح می‌دادند از چاقوهای خودشان استفاده کنند.
علاوه بر آن، چاقوی مخصوص بقا و عملیات نجات (Survival Rescue Knife) نیز به‌طور استاندارد برای آموزش پایه جهت عملیات انفجاری زیر آب (BUDS) در نظر گرفته شده است. این چاقو مقاوم است و می‌توان آن را آنلاین تهیه کرد، اما از MK3 سبک‌تر است. همچنین چاقوی کوتاه و سبک SOG SEAL Pup نیز در اختیار یگان ویژه نیروی دریایی قرار گرفته و طبق گفته مدیر برند SOG، دارای شماره ملی انبار ایالات متحده است که اعتبار این ادعا را افزایش می‌دهد. در مورد چاقوهای تاشو، مدل Emerson CQC-7 وجود دارد که یکی از آن‌ها پس از استفاده یک نیرو ویژه دریایی در عملیات اسامه بن لادن، به قیمت ۳۵۴۰۰ دلار فروخته شد.
همه چیز درباره چاقوی استاندارد MK3
چاقوی Ontario مدل ۴۹۷ Mark 3 MOD 0، جانشین مدل Mark 2 (Ka-Bar) است که از دوران جنگ جهانی دوم تا جنگ ویتنام در خدمت نیروی دریایی بود. این چاقو در ابتدا برای تفنگداران دریایی طراحی شد اما بعدها نیروی دریایی نیز از آن استفاده کرد. از دهه ۱۹۸۰ به بعد، Mark 3 جایگزین آن شده و به‌طور ویژه با هدف استفاده در نبردهای دریایی طراحی شده است.
Mark 3 توسط شرکت آمریکایی Ontario Knife Company (OKC) در نیویورک تولید شد؛ شرکتی که از سال ۱۸۸۹ فعالیت خود را آغاز کرده بود. تا سال ۲۰۲۳، شرکت Ontario که با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، توسط شرکت Blue Ridge Knives, Inc خریداری شد و دفتر مرکزی آن رسماً به شهر Marion در ایالت ویرجینیا منتقل گردید. در حال حاضر تولید متوقف شده و مشخص نیست که آیا شرکت جدید به تولید این چاقوهای رزمی ادامه خواهد داد یا خیر.
چاقوی MK 3 MOD 0 دارای دو نوع تیغه متفاوت است: نسخه اولیه با نوک خمیده که احتمال شکستن داشت و نسخه بعدی با نوک تخت (Flat Clip Point) از اواخر دهه ۱۹۹۰ که نوک آن برای افزایش قدرت اهرمی و باز کردن راحت‌تر اجسام طراحی شده بود؛ هر دو همچنان با همان نام‌گذاری شناخته می‌شوند.
تیغه با شیب کم و نوک تخت از فولاد ضدزنگ ۴۴۰A با پوشش اکسید مشکی ساخته شده و طول لبه تیز آن حدود ۱۵ سانتی‌متر است (کل طول تیغه حدود ۱۶.۵ سانتی‌متر) و پشت تیغه دندانه‌هایی برای بریدن طناب یا تسمه‌های خیس تعبیه شده است. دسته آن از پلی‌آمید پرشده با شیشه ساخته شده که گرفتن مطمئن، عایق برق و مقاومت در برابر ضربه را فراهم می‌کند و دارای یک سر فولادی جداگانه برای استفاده به‌عنوان چکش است.
این چاقو بسیار محکم است، نگهداری آسانی دارد و ابزار مناسبی برای استفاده در دریا به شمار می‌رود، اما برخی از نیروهای یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آن را کمی سنگین و دشوار برای حمل کردن در میدان نبرد می‌دانند. شاید به همین دلیل جزو محبوب‌ترین تجهیزات یگان ویژه نیروی دریایی در نظر گرفته نمی‌شود.
بدون نظر