پس از استعفا محمدرضا گلزار از سرپرستی تیم ملی پدل (Padle) ایران، بسیاری از هواداران این بازیگر سرشناس سینما و همچنین کاربران فضای مجازی، درباره ورزش پدل جستجو کردند؛ در ادامه این مطلب از روزیاتو قصد داریم تا ورزش پل را معرفی کنیم.
ورزش پدل چیست؟
پدل، یک ورزش توپی گروهی مبتنی بر راکت است که در سطح جهانی (بویژه در مکزیک، آرژانتین و اسپانیا) نیز طرفداران بسیاری دارد؛ این ورزش ترکیبی از تنیس، اسکواش و بدمینتون است و در یک زمین محصور با دیوارهای شیشه‌ای و سیمانی بازی می‌شود.
با رشد روزافزون این ورزش، شناخت بهتر و بیشتر آن می‌تواند به شما کمک کند تا به عنوان یک بازیکن یا طرفدار، از تمامی جوانب این ورزش لذت ببرید. این ورزش امکان رقابت و اجرای بازی برای هر گروه سنی و هر سطح مهارتی را فراهم می‌کند. در پدل استراتژی و تدبیر در کنار توانایی بازی اهمیت بسیاری دارند.
پدل مانند تنیس با توری در وسط بازی انجام می‌شود و زمین نیز بسیار شبیه به آن به نظر می‌رسد. مانند تنیس، بازیکنان باید توپ را با ضربه راکت خود از روی تور به سمت حریف عبور دهند. با این حال در ورزش پدل، دیوارها/حصارهای زمین محصور، به طور محکم و بخشی از بازی هستند. بازیکنان اجازه دارند پس از برخورد و سپس پرش توپ از دیوار/حصار، به توپ ضربه بزنند تا توپ را در بازی نگه دارند.
ورزش پدل معمولاً توسط چهار نفر در یک بازی دونفره (دو نفر در یک سمت و دو نفر در سمت دیگر تور) بازی می‌شود، اگرچه می‌توانید آن را به‌صورت انفرادی نیز بازی کنید.
تاریخچه ورزش پدل
ورزش پدل در اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی در مکزیک به وجود آمد. در آن زمان، بنیان‌گذاران این ورزش به‌دنبال یافتن راهی برای ایجاد یک سرگرمی گروهی بودند که نیاز به تجهیزات کمی داشته و به راحتی قابل بازی باشد.
گفتنی است که انریکه کورکوئرا، اهل مکزیک، را به‌عنوان بنیان‌گذار اصلی ورزش پدل می‌شناسند. کورکوئرا در اواخر دهه ۱۹۶۰ در خانه خود در آکاپولکو زمینی برای انجام یک بازی راکتی با توپ ساخت؛ اما به دلیل محدودیت‌هایی که داشت، این زمین کمی کوچک‌تر از زمین تنیس بود. او متوجه شد که اگر به توپ‌های تنیس محکم ضربه بزند، همه‌جا و حتی به خانه‌های همسایه می‌روند! بنابراین زمین را از هر طرف با دیوارها احاطه کرد.
راکت‌های معمولی تنیس قدرت زیادی در زمین او تولید می‌کردند. بنابراین کورکوئرا و دوستانش در نهایت یک چوب دستی ساحلی را برای بازی با آن در نظر گرفتند. ورزش پدل عمدتاً به دلیل اشتیاق دوستان کورکوئرا به بازی که در ملک او انجام می‌دادند، محبوبیت پیدا کرد. در سال ۱۹۷۴، شاهزاده آلفونسو د هوهنلوه-لانگنبورگ، یکی از دوستان کورکوئرا، بازی را به اسپانیا برد؛ درحالی‌که دوست دیگر او یعنی خولیو مندیتنگوی، نقش مهمی در معرفی ورزش پدل به آرژانتین داشت. در هر دو کشور، بازی تا حدی مطرح و در ادامه به دومین ورزش محبوب غیر از فوتبال تبدیل شد.
امروزه، پدل به عنوان یکی از پرطرفدارترین ورزش‌ها در اروپا، به‌ویژه در کشورهای اسپانیا، ایتالیا و سوئد شناخته می‌شود. سال ۱۳۹۶ ورزش پدل در ایران رواج پیدا کرد و اولین زمین بازی در تهران توسط دو اسپانیایی راه‌اندازی شد. در حال حاضر نیز زمین ورزش پدل در ایران رو به افزایش است.
در این بین، در تاریخ ۱۸ آذر ۱۴۰۲، محمدرضا گلزار به عنوان عضو جدید هیئت رئیسه انجمن پدل توسط فدراسیون تنیس جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا همین چند روز پیش در این سمت مشغول به کار بود.
قوانین و نحوه بازی
ورزش پدل معمولاً به‌صورت دو نفره (دو نفر در هر تیم) انجام می‌شود؛ در یک زمین مستطیلی شکل با ۱۰ متر عرض و ۲۰ متر طول. این زمین دارای دیوارهایی است که بازیکنان می‌توانند از آن‌ها برای بازگشت توپ استفاده کنند.
سرویس: بازی با سرویس یکی از تیم‌ها آغاز می‌شود. سرویس باید از بالای کمر و با یک دست زده شود و توپ باید در نیمه زمین حریف باندری شود.
بازگشت توپ: بازیکنان باید توپ را قبل از اینکه به زمینشان برخورد کند، به سمت حریف بزنند. در صورتی که توپ به دیوار برخورد کند، بازیکن می‌تواند از آن بهره ببرد تا شانس موفقیت خود را افزایش دهد.
امتیازدهی: سیستم امتیازدهی مشابه تنیس است، با امتیازات ۱۵، ۳۰، ۴۰ و سپس بازی. هر تیم باید دو بازی را برای پیروزی در ست و سه ست را برای پیروزی در بازی کسب کند.
تعداد ست‌ها: معمولاً یک مسابقه از بهترین سه ست برگزار می‌شود و برای پیروزی در یک ست، یک تیم باید ۶ بازی را با فاصله دو بازی از حریف ببرد.
سایر نکات و قوانین در ورزش پدل
ضربه‌زدن توپ پس از رد شدن از تور، تنها یک بار مجاز است.
اگر سرویس پس از برخورد با باکس سرویس به تور برخورد کند، به عنوان اوت محسوب می‌شود.
ضربه سرویس باید در ارتفاع کمر باشد و در صورت زدن در نقطه‌ای بالاتر (Smash)، خطا است.
محاسبه امتیازات در حالت Duce به صورت Golden Point انجام می‌شود.
اگر توپ در قسمت شما به زمین بخورد، یا روی خطوط و بیرون از زمین طرف مقابل زده شود، حریف صاحب امتیاز خواهد شد.
در مسابقات ۳ ستی، برنده باید ۲ ست و در بازی‌های ۵ ستی، برنده باید ۳ ست را کسب کند.
در زمان سرویس، اگر بازیکن ۲ سرویس را از دست دهد، یک امتیاز از او کسر خواهد شد.
افراد یک تیم امکان ضربه همزمان یا پاس دادن توپ را ندارند.
پرتاپ راکت (ضربه دوباره به توپ) جزو خطاهای بازی است.
هر بازی دو داور دارد که سرداور بیرون از زمین و کنار تور بازی را دنبال می‌کند و داور ناظر که در جایگاه مخصوص بین تماشاچی‌ها است.
بحث با داور یا بیرون رفتن از زمین بدون اجازه داور، خطا محسوب شده و امکان محرومیت دارد.
اگر تیم یا بازیکنی ۱۰ دقیقه بیشتر برای ورود به زمین تعلل کند، امتیاز آن ست نصیب حریف می‌شود.
برای شروع ورزش پدل به چه چیزهایی نیاز داریم؟
پیش از هر چیز، برای ورزش پدل نیازمند زمین بازی هستیم. عرض زمین بازی پدل ۲۰×۱۰ متر است. هر نیمی از زمین یک مربع کامل به ابعاد ۱۰×۱۰ متر است. تمام خطوط روی زمین دارای عرض پنج سانتی‌متری هستند. طول تور در خط مرکزی زمین ۱۰ متر است و باید ۸۸ سانتی‌متر ارتفاع در مرکز و ۹۲ سانتی‌متر در انتها داشته باشد.
زمین‌های ورزش پدل معمولاً با ترکیبی از دیوارهای شیشه‌ای پرسپکس (یا بتن جامد) و مش سیم محصور می‌شوند. دیوارهای پشتی زمین باید همیشه از شیشه پرسپکس به همراه سه متر ارتفاع باشند. سپس روی این دیوارها با ۱ متر مش سیم پوشانده می‌شود. دیوارهای جانبی نیز قسمتی از شیشه پرسپکس و قسمتی مشبک هستند و باید سه متر ارتفاع داشته باشند.
دو دروازه در دو طرف تور در کنار زمین وجود دارد؛ زیرا قوانین پدل به شما اجازه می‌دهد یک امتیاز را خارج از زمین، بازی کنید. سطح زمین ممکن است بتنی یا چمن مصنوعی یا فرش باشد.
بعد از زمین، نوبت به راکت پدل می‌رسد؛ هیچ راکت زهی و دسته بلندی در پدل مانند تنیس وجود ندارد. در نتیجه یک راکت پدل بسیار متفاوت است. این راکت یک دسته کوتاه و یک هسته فوم با پوسته بیرونی دارد که می‌تواند هر چیزی از فایبرگلاس گرفته تا فیبر کربن و گرافن باشد.
یکی از ویژگی‌های راکت پدل این است که سوراخ‌هایی در سرتاسر آن‌ها برای کاهش وزن راکت‌ها وجود دارند. راکت‌ها بر اساس انواع مختلف طبقه‌بندی می‌شوند: الماسی (Diamond: قدرت بیشتر)، اشکی (Teardrop: کنترل و قدرت) و گرد (Round: کنترل بیشتر).
و در آخر نیز باید توپ‌های ورزش پدل را تهیه کنید. توپ‌های ورزش پدل از نظر ظاهری شبیه به توپ‌های تنیس استاندارد هستند؛ اما از نظر قطر کوچک‌تر بوده و فشار کمتری را تحمل می‌کنند. مقررات فدراسیون بین‌المللی پدل (FIP) تصریح می‌کند که توپ باید از لاستیک زرد یا سفید و قطری بین ۶.۳۲ تا ۶.۷۷ سانتی‌متر ساخته شده باشد.
همچنین وزن توپ‌های ورزش پدل باید بین ۵۶ تا ۵۹ گرم و فشار داخلی توپ باید بین ۴.۶ تا ۵.۲ کیلوگرم باشد.
مزایای ورزش پدل
ورزش پدل به دلیل مزایای بسیاری که دارد، به سرعت در حال رشد است:
تقویت فیزیکی و سلامتی: ورزش پدل به بهبود استقامت، قدرت و انعطاف‌پذیری کمک می‌کند. همچنین به عنوان یک ورزش کاردیو (قلبی) شناخته می‌شود که می‌تواند برای کاهش وزن و بهبود سلامت قلب و عروق موثر باشد.
اجتماعی و سرگرم‌کننده: پدل یک ورزش اجتماعی است که باعث تعامل و دوستی میان بازیکنان می‌شود. این ویژگی آن را به یک گزینه مناسب برای فعالیت‌های تفریحی تبدیل کرده است.
دسترس‌پذیری: پدل را به راحتی می‌توان یاد گرفت و افراد با سطوح مختلف توانایی می‌توانند از آن لذت ببرند. این ورزش نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و می‌توان آن را در زمین‌های محلی یا باشگاه‌ها انجام داد.
تقویت مهارت‌های اجتماعی: ورزش پدل به تقویت مهارت‌های اجتماعی و همکاری میان بازیکنان کمک می‌کند و همچنین می‌تواند برای بهبود اعتماد به نفس و روحیه فردی موثر باشد.
بدون نظر